پایگاه علمی سعید سان دانلود رایگان مقالات علمی کنفرانس و ژورنال
مقدمه
ذن یا چان، مکتبی بودایی که ابتدا در چین و سپس در ژاپن درنتیجه ی ترکیب بین شکل ِ بودیسم ماهایانه با ریشه ای هندی و فلسفه ی دائوئیسم (تائوئیسم) چینی توسعه یافت. ذن و چان، به ترتیب، نحوه هایی از تلفظ اصطلاح سنسکریت دَیانه به زبانهای ژاپنی و چینی میباشند، که به وضعیتی از ذهن اشاره دارند که حقیقتا با درون بینی یا تعمق برابری میکند، گرچه فاقد معنای ایستایی و سکونی هستند که این کلمات گاهی مواقع حمل براین معانی میگردند. دَیانه مخصوصا به وضعیت ِ آگاهی از یک بودا اشاره دارد، یعنی کسیکه ذهن اش از فرض اینکه ” فردیت متمایز بین خود و دیگر چیزها حقیقی است ” رها شده است. همه ی مکاتب بودیسم بر این باورند که اشیاء مجزا تنها در ارتباط با همدیگر وجود دارند؛ این نسبیتِ افراد تحت عنوان “تهیت” (به سنسکریت شون یاتا نامگذاری شده است، آنچه که حقیقتا به معنای این نیست که جهان هیچ است بلکه بدین معناست که طبیعت نمیتواند توسط هیچگونه نظامی از تعاریف یا طبقه بندی های ثابت به فهم آید. حقیقت عبارتست از “چنینی ِ”طبیعت( به زبان پالی تَتَتا، یا جهان “آنچنانکه هست”فارغ از هرگونه اندیشه ی خاصی درباره ی آن.پروژه پاورپوینت درس “معماری معاصر غرب” با موضوع ذن “ZEN”
تعریف ذن:
در حالی که طبیعتا درباره موقعیت انسان در جهان اظهار نظر های متفاوتی بیان میگردد، ذن تعریف خود را چنین بیان میدارد که جهان بیمارستان، انسان بیمار و ذن درمان است. در زمان قدیم ذن شیوه ای درمانی بوده است که جایگزین الگوی هستی پیشین فرد میگردیده است. یعنی به عبارت دیگر ذن شیوه ایست برای زیستن و سالم زیستن و بدون اضطراب و با آرامش زیستن.
ذن عبارت است از شیوه ای برای زیستن که دارای اصول، گرایش، روش، موازین، پیشنهادات و تفسیرات خود بوده و انسان با وقوف به آنها قادر می شود با آرامس بیشتری زندگی نماید. ذن از بوداییسم
سرچشمه گرفته، از هند به چین، از چین به ژاپن و از ژاپن به غرب رفته است. و چنانچه خواهیم دید، ذن نه فلسفه است و نه مذهب، نه علم است و نه روانشناسی و بیش از هر چیز به یک شیوه دراز مدت درمانی شبیه می باشد.
تاریخ
مطابق نظر رایج، ذن در سال 520 میلادی توسط راهبی هندی به نام بودی دَرمَه به چین معرفی شد. مهمترین شخصیتهای توسعه ی اولیه ی آیین ذن، که به نحو شاخصی چینی هستند، عبارتند از، هوی –نِنگ، تِ-شان، و لین-چی. نقاشی سیاه و سفید چینی در خلال دودمان سونگ(960-1279) به عنوان یکی از برترین بیانات هنری برای مکتب ذن محسوب گردید.
دو فرقه ی اصلی آیین ذن توسط ژاپنی هایی که در چین به تحصیل پرداخته بودند به ژاپن آورده شدند. راهب بودایی ای به نام اِیسای،طریقت رینزای را در سال 1191، و راهب بودایی ای به نام داگِنطریقت سوتو را در سال 1227 به ژاپن معرفی کردند. هر دو فرقه به رشد و نمو خود در ژاپن ادامه دادند. با توسعه ی ذن در ژاپن ، نقاشانی همچون سِسو، سِسون شوگِی، و جاسوکودیدگاه ذن درباب طبیعت را مستقیما در آثارشان بیان کردند. تحت تاثیر ذن، ژاپنی ها هنر نوشیدن تشریفاتی چای را درسطح والایی از تزکیه وارد آن ساختند و نیز نوع ِ متمایزی از چکامه سرایی ، تحت عنوان اشعار کوتاه هایکو، را توسعه دادند.
اشتیاق غربی ها به آیین ذن به انتشار اولین شرح معتبر از آن به زبان انگلیسی، تحت عنوان مقالاتی در ذن بودیسم به قلم دانشمند ژاپنی دایسِتز تی.سوزوکی، بر می گردد. پس از جنگ جهانی دوم و اشغال ژاپن، علاقه ی شگرفی به ذن در اروپا و آمریکا، و به شکلی برجسته در بین هنرمندان، فلاسفه ، و روانشناسان توسعه یافت. آن واجد یک جذبه ی خاصی برای نقاشان و مجسمه سازانی با اندیشه هایی با مرکزیت دادن به امورانتزاعی و غیر انضمامی بود. فلاسفه به نزدیکی مفاهیم موجود در این آیین با افکار فیلسوف اطریشی الاصل یعنی لودویگ ویتگنشتاین، و نظریه ی معناشناسی دانشمند و نویسنده ی آمریکایی آلفرِد کورزیبسکی، و نیز تاحدی ، با اگزیستانسیالیسم مطرح شده توسط فیلسوف آلمانی مارتین هیدگر ، اشاره کرده اند.
فهرست:
مقدمه…………………………………………..3
تاریخ…………………………………………………..5
درک شهودی………………………………………..7
ذاذن……………………………………………………….10
تاثیر ذن در باغ ژاپنی…………………………………..15
مفاهیم پایه در طراحی باغهای ژاپنی ………………………………22
مصادیق…………………………………………………..32
شیوه و دوره های مختلف باغسازی درژاپن……………………………….34
عناصر باغ ژاپنی……………………………………………………………..74
معماری……………………………………………..87
مینی مالیسم ……………………………………..88
تحلیل کارهای تادائو آندو(معمار با تفکر ذن)…………………………93
باغها و سنتی ژاپنی
معماری زاپنی
96 اسلاید خدمت شما تقدیم می گردد.