معماری ارگانیک
این پروژه بخاطر نوآوری در طراحی محیط زیست و محدود کردن توسعه شهری ، انتخاب و بخاطر آگاهی و شناختی که نسبت به نگهداری طبیعت در میان بافت شهری و جمعیت داشته ، دارای ارزش خاصی است . وجود فضاهای باز ، فضاهایی برای تفکر ، گردهمایی و ارتباط جمعی ، فضاهایی برای تفریح عموم و اهدافی چون احترام گذاشتن به فرهنگ و طبیعت ، عوامل مؤثر در انتخاب و جذابیت این پروژه بوده . به کار بردن مصالح و خلاقیت در آن ، طراحی مجسمه ها و فضاهای باز بومی بر پایه طراحی فضای سبز و نگاه به طبیعت بوده است . در عصر فرهنگ مصرفی جهان و با گسترش فضاها و فرمهای شهری مشابه ، این پارک عمومی ( طبیعی شهری ) ، ابداع و تغییر جدیدی در این فرایند نوین شمرده می شود .
طراحی منظر در معماری ژاپن
طبیعت کشور ژاپن ، بهترین وئ کاملترین الگو در طراحی فضای خارجی معماری ژاپنی است . یک ژاپنی طراحی منظر را به « سامان دهی طبیعت » ، « به کار گیری مصالح ، باتفت و فرم های طبیعی » ، « استفاده بهینه از عناصر دست ساز » تعبیر می کند .
بنابراین دلایل و همچنین وجود اصل « احترام به طبیعت » در فرهنگ مردم ژاپن باغ سازی ژاپنی بهترین نمود طراحی فضای خارجی و از اهمیت ویژه ای برخوردار است .
تکنیک های باغ سازی نه تنها در وسعت زیاد ، بلکه در فضاهای بسته کوچک نیز با ظرافت و دقت کامل رعایت می شود . باغبان ، باغ را از گیاه پر نمی کند ، او برای جلوگیری از اغتشاش بصری ، قسمت های اندکی از باغ را سامان دهی کرده و بیش از آنکه به چشم دیده شود طراحی خود را بر پایه ایجاد ارتباط بهینه میان اجناس مختلف باغ بنا می نهد . وی همچنین از عناصر دست ساز نظیر فانوس های سنگی ، حوضچه های آب و آبشار و جوی های مصنوع برای انسانی کردن مقیاس باغ ، تزیین فضای باغ و ایجاد کارکردهای در محدوده باغ استفاده می کند .
هدف او رسیدن به تعادل و تناسب ، بدون طراحی هندسی است . او باغ را به خانه خود وصل می کند و عناصر ملموس زیادی ، نظیر وزش باد ، طنین ، گذشت فصلها ، تلالو خورشید و ابعاد طبیعی و آشکار فضای خالی را از باغ استخراج می کند .
با این مقدمه ، برای شناخت اصول طراحی فضای خارجی در معماری ژاپنی ، جستاری در باغ سازی ژاپنی خواهیم داشت .
آوای سکوت : ( باغ سنگ )
در نهان یک سنگ سخت ، زمان انباشته شده وجود دارد . وظیفه اصلی باغبان آن است که این کیفیت ها را قابل رؤیت کند ، او سنگهای خشن و طبیعی را انتخاب کرده و آنها را در زمین باغ محکم می کند .
باغبان ، ایجاد تمرکز را برای زایش تفکر در نهاد هر که باغ را می بیند ، به مثابه یک اصل در طراحی خود پذیرفته است و اجازه می دهد ،دریایی از ریگ، بدون وجود نقطه ای سبز رنگ ، انسان را به خلوت نهی و رهایی از قیود نزدیکتر سازد .
وی ممکن است با هدف برقراری تعادل و یا نرم کردن طبیعت سخت سنگ ، از گیاهان سبز ، در ترکیبی غیر ثابت و پویا استفاده کند .
هرگاه سنگ های باغ او سنگین بوده و احساسی ریشه دار از محکمی و قدرت را در باغ نشان دارند ، می گوید که « آنها زنده اند » این احساس عمیقتر نیز خواهد بود . همان گونه که یکی از شخصیت های زمان کاواباتا درک کرده بود : « باغ های سنگی که قرن ها نفس کشیده اند ، در یک قاب قدیمی قرار دارند که به نظر می رسد ، سنگها سالها در آنجا بوده اند . با این وجود ، فرمهای تیز و گوشه دار آنها شکی باقی نمی گذارد که به دست انسان در ترکیب های گوناگون قرار گرفته اند ، بهتر نیست برویم ؟ ( او پرسید ) ، سنگها مرا می ترسانند . » سنگها همچنین برای زه کشی و امتداد خطوط پلان ساختمان در باغ به کار می روند . گاهی ماسه ، تا باغ را بزرگتر از آنچه که هست ، به نظر برساند . شکل های مواج ماسه و سنگهای دو طرف باز تاب هم هستند .
[download id=”79644″]