بایگانی مطالب

معماري ايران اسلامي در دوره مغول قسمت اول

سرزمين كهن ايران كه ريشه در تاريخ چند هزار سالة جهان دارد، هرچند بارها دستخوش تاخت و تاز بيگانگان قرار گرفته و دوره‌هايي را تحت حاكميت آنان به سر برده، با اين همه، با بهره‌گيري از تمدن و فرهنگ ريشه‌دار و نيرومندش، نه تنها تجديد حيات كرده، بلكه اشغالگران را به كلي در تمدن و هنر خود مستهلك نموده و آنان را در شمار پيروان و مروجان علم، هنر و صنعت ايراني درآورده است. پيش تاريخ فرهنگي ايران كه نزديك به هفت تا هشت هزار سال پيش از اين در ساخت بت‌هاي گلين سپيده زد، نشانه‌اي عمومي وفراگير از نخستين تلاش هنري آدميان است. اين منطقه كه تنوع جغرافيايي فراوان و غناي اقليمي خاصي دارد، در طول تاريخ با ابداعات …

فرهیخته گرامی برای مطالعه بیشتر راجب این گفتار و همچنین مطالب مرتبط بیشتر با این متن لطفا اینجا کلیک کنید...

نسخة روسي تام و جري

يك گرگ سيگاري شلخته و كثيف، يك خرگوش جنتلمن و با كلاس و ايدة دنبال هم دويدنهاي بيپايان كه انگار هيچوقت كهنه نميشود. گرگ اين كارتون، مثل تام، گربه يا كايوتِ رود رانر نبود كه بشود برايش دل سوزاند. خرگوش هم برعكس جري موشه و ميگ ميگِ رود رانر، آنقدر اتوكشيده بود كه نميشد با او همدلي كرد. از خلاقيتهاي تام و جري يا رود رانر هم خبري نبود. اما اين ايدة تعقيب و گريز، انگار هيچوقت از جذابيت و تازگي نميافتد. كارتون روسي با همان فضاي خشك و جدي سرزمين سرد شوروي، با همين يك ايده نجات پيدا كرده بود. اين گرگ و خرگوش سال1969 متولد شدند.

فرهیخته گرامی برای مطالعه بیشتر راجب این گفتار و همچنین مطالب مرتبط بیشتر با این متن لطفا اینجا کلیک کنید...

كارتون بلفي و لي‌لي‌بيت

یك نغمة سرخ‌پوستی… یك چشمه با آب سرد و زلال… هوای سبک… کوه، جنگل، خورشید… دارم به این‌ها فکر می‌کنم. دوست دارم نقاشی کنم. دوست دارم با رنگ‌ها بازی کنم. دلم هیچ کسی را نمی‌خواهد. رد پاها را آرام‌آرام با رنگی سبز مثل یک راه قديمي در میان جنگل پاک می‌کنم و تنهای تنها به درون تصویر می‌دوم. به درخت‌هایی که می‌کشم، نگاه می‌کنم و می‌دانم روی هر یک از آن‌ها یک سنجاب مثل مونگار دارد زندگی می‌کند و با صداي مونگا مونگا از اين درخت به آن يكي مي‌پرد. شاید چند درخت آن‌طرف‌تر هم لانة مارجي پير و مارمولك‌اش باشد.

فرهیخته گرامی برای مطالعه بیشتر راجب این گفتار و همچنین مطالب مرتبط بیشتر با این متن لطفا اینجا کلیک کنید...

كارتون اي‌كيوسان

اي‌كيو به استاد گفت: «من آمده‌ام تا راهب ذن بشوم. اولين درس من چيست؟» استاد پرسيد «شام خورده‌اي؟» گفت «بله.» استاد گفت: «پس ظرفت را بشور.» اين، يك حكايت معروف در ادبيات ژاپن است. اي‌كيو (1394 تا 1481)، يكي از معروف‌ترين چهره‌ها در ذن است. او را مبتكر يكي از دو فرقة اصلي ذن مي‌دانند. او كسي بود كه ورود زن‌ها به معابد ذن را آزاد كرد و «جشن چاي» ژاپني هم به او منسوب است.

فرهیخته گرامی برای مطالعه بیشتر راجب این گفتار و همچنین مطالب مرتبط بیشتر با این متن لطفا اینجا کلیک کنید...