چوبین (Chobin the Star Child) کارگردان: تارو رین آهنگساز: میوکو آی فیلم نامه: یوکیمورو شیمیچی محصول 1974، ژاپن/ 26 قسمت استودیوی تهیه‌کننده: Tatsunoko Prod. Co. Ltd سوپرمن کوچولو کاوه مظاهری تیتراژش که می‌آمد، وول خوردن شروع می‌شد، وول خوردن سؤال‌ها توی سرم را می‌گویم. سؤال‌های عجیب و غریبی که بی‌ربط به فضای اجق وجق چوبین نبود. هیچ‌وقت نفهمیدم که چوبین چه‌جور جانوری بود. اگر حیوان بود، پس چرا مادرش آدم بود و اگر آدم بود، پس چرا قیافه‌اش آن شکلی بود: ترکیبی از تا دو تا چشم گنده، یک خرمن مو، دو تا دست و دو تا پای قلمبه؟ همین مشکل را کمابیش برای برونکا هم داشتم؛ هویت آن‌را هیچ‌وقت نفهمیدم. دماغش شبیه دماغ باربارا استرایسند بود و چشم‌هایش مثل …

مقدمه بیش از نصف مردم جهان در شهرها زندگی می‌‌‌‌‌کنند، و به جز تعداد کمی از آنها که می‌توانند در خارج از شهر برای خود ویلا یا باغی داشته باشند کشاورزی شهری به سرعت دارد شهرهای جهان را تغییر می‌دهد. ایده، ایده ی ساده ای است: استفاده از همه فضاها برای کشاورزی و باغبانی. مواد غذایی قبل از رسیدن به شهرهای ثروتمند، باید ساعت‌ها پرواز کنند. برای مثال، یک وعده غذای معمولی، مسیری حدود سه هزار کیلومتر را از مزرعه‌ها تا شهرها طی می‌کند. برای همین، مسوولان به فکر تولید محصولات محلی افتاده‌اند. به دلیل ناتوانی و یا بی‌میلی شهرها در تکیه به منابع غذایی وارداتی، ‌مسوولان شهرها، مواد غذایی مورد نیاز را به گونه‌ای جدید تامین می‌کنند. بنا به …

داستان زندگی یک معمار و یک محله، گفتگو با مهندس حسن برمک وزیری شهرساز و نخستین شهردار محله نارمک

تدوین سند چشم انداز محله پس از بررسی وضع موجود محله مورد مطالعه و با عنایت به اصول و رهیافت جنبش نوشهرسازی و در چارچوب یک برنامه­ریزی راهبردی برای محله ساغریسازان، چشم­انداز زیر آینده محله را ترسیم می­نماید: خواهان محله­ای هستیم زیبا و تاریخی در مرکز شهر رشت که مردم را با گسترش فضاهای عمومی برای همنشینی مدنی گردهم آورد. ساکنین در محیط امن و آرام سکونتگاهی، احساس آرامش و رضایت دارند. ساکنین خود را مدیر محله خویش می­دانند و از بی­عدالتی رنج نمی­برند. جوانان اوقات فراغت خود را در مراکز فرهنگی و ورزشی سپری کرده و راه و رسم زندگی اجتماعی و خوداتکایی را می­آموزند. محله ساغریسازان طی گام­های متعدد به شدت تحول خواهد یافت تا از طریق جذب …

مشکلی که صاحب این قلم با آن روبروست،میزبانی از دو شخصیت نامدار در خانه ی گمنام و بی‏رونق مقاله ی خویش است.کمی بضاعت میزبان و شکوه دو میهمان،پذیرایی را دشوار کرده است،آنهم میهمانانی سحر کار که شنیدن گفتارشان تاب از کف می‏رباید و اختیار از قلم.رویاروی دیدن دو چهره هنری ایران،که به ظاهر شباهتی ندارند،مجلس پر هیجانی‏ به وجود آورده است:یکی موسیقی ایران با اکنونی پر جنب‏وجوش، گذشته‏اش ناروشن و آینده ی امیدبخش،و دیگری معماری ایران با گذشته‏ای پر بار و آینده‏ای یکسره تاریک.موسیقی‏ ایران سرزنده به نظر می‏آید.او دیگر با مسأله ماندگاری روبرو نیست،بلکه برای چگونه‏ ماندن مبارزه می‏کند؛اما معماری ایران چهره‏ای گرفته دارد،زیرا امیدی به ماندن ندارد. چون نقلی نیست،میزبان باب سخن را با نقل داستانی می‏گشاید تا …