شعر بازی – راهنمای اشعار برای مشاعره – شروع بیت با حرف ز

ز روزگار جوانی خبر چه می پرسی        چون برق آمد و چون ابر نوبهار گذشت
صائب تبریزی

---

ز غفلت با تبه کاری به سر بردم جوانی را          کنون از زندگی سیرم نخواهم زندگانی را
صائب تبریزی

---

ز فراق چون نلالم، من دل شکسته چون نی؟           که بسوخت بندبندم ز حرارت جدایی
عراقی

---

ز کار هر که یک مشکل گشایی          به خود صد مشکل آسان کرده باشی
صائب تبریزی

---

ز لب دوختن غنچه را زندگی ست           چو بشکفت زان پس پراکندگی است
امیر خسرو

---

زلف او دام است و خالش دانه ی آن دام و من          بر امید دانه ای افتاده ام در دام دوست
حافظ

---

زندگانی گر کسی بی عشق خواهد من نخواهم          راستی بی عشق زندان است بر من زندگانی
شهریار

---

زندگی جز نفسی نیست غنیمت شمرش          نیست امید که همواره نفس برگردد
پروین اعتصامی

---

زندگی کردن من مردن تدریجی بود           آنچه جان کند تنم، عمر حسابش کردم
فرخی یزدی

---

زندگی هنگامه ی فریادهاست              سرگذشت درگذشت یادهاست
مشفق کاشانی

---

زندگی گرمی دل های به هم پیوسته ست
تا در آن دوست نباشد همه درها بسته ست
فریدون مشیری

---

زان لحظه که دیده بر رخت وا کردم       دل دادم و شعر عشق انشا کردم
حمید مصدق

 

---

 

ز احسان می شود صاحب کرم را دولت افزون تر         بلی هر چاه را آب از کشیدن بیش می گردد
کشمیری

---

 

ز افتادگی به مسند عزت رسیده است        یوسف کند چگونه فراموش چاه را
صائب تبریزی

---

 

ز آدمی به جهان نام نیک ماند و بس       به مهر کوش که گیتی به کس وفا نکند
ادیب نیشابوری

---

 

ز آمده شادمان بباید بود      وز گذشته نکرد باید یاد
رودکی