درجه 1- دسترسی پایه ای (حداقلی) Basic Access

•  توانایی ورود و دسترسی به فضاهای عمومی مختلف و عناصر در تمامی امکانات.
• استفاده اصلی از امکانات، به ترتیبی که به وسیله کد ملی ساختمان (National Building Code) – و استاندارد طراحی با قابلیت دسترسی برای ساخت محیط، تهیه شده توسط موسسه استاندارد کانادا مشخص شده است.

درجه 2- دسترسی ارتقاء یافته Enhanced Access
امکانات دسترسی 1 به اضافه:

• استفاده ارتقاء یافته از امکانات، با امکان داشتن انتخاب در بعضی موارد توسط مشتریان، برای انطباق بهتر با سلیقه و توانایی اشخاص.
• برآوردن (ADA) .
• دسترسی به بعضی از امکانات، ممکن است با دستیار صورت گیرد.

درجه 3- دسترسی برتر Superior Access 
امکانات دسترسی 2 به اضافه:

• استفاده برتر از امکانات، در کنار وجود انتخاب زیاد برای مشتریان، برای انطباق بهتر با سلیقه و توانایی اشخاص.
• بهبود استانداردهای فضاها.
• دسترسی به بعضی از امکانات ممکن است با دستیار صورت گیرد.

درجه 4- دسترسی بهینه (Optimal Access)
امکانات دسترسی 3 به اضافه:

• استفاده بهینه از امکانات، با امکان انتخاب از یک طیف وسیع توسط مشتریان، برای انطباق بهتر با سلیقه و توانایی اشخاص.
• پایه گذاری شده بر اساس بهترین تجربیات معاصر.
• استانداردهای فضاها بهینه سازی شده برای اینکه تجهیزات کمکی وسیعتری را پذیرا باشند.
• امکان دسترسی مستقل به طور کامل فراهم باشد.