استاندارد های فضاهای تفریحی در هتل ها


استاندارد های فضاهای تفریحی در هتل ها

امکانات برای شرکت درتفریح، سرگرمی و فعالیتهای ورزشی باید برای همه مهمانان یک مجموعه وجود داشته باشد. دسترسی به همه فضاهای فعالیتها، امکانات ژیمناستیک و بدنسازی، قفسه های رختکن و دوشها، باید موجود باشد. حداقل برخی از انبارهای موجود در محدوده فضاهای تفریحی باید برای افراد با صندلی چرخدار قابل استفاده باشد. پیش بینی قفسه ها در ارتفاعهای پایین تر نیاز دسترسی کودکان و افراد با صندلی چرخدار را برآورده می سازد. کلیدها و کنترلها نیز باید در ارتفاعی مناسب قرار گیرد و استفاده از آن برای افراد دارای محدودیت حرکتهای دست امکان پذیر باشد، همچنین دارای تضاد رنگی با محیط اطراف خود باشد.

استخر شنا، جکوزی و فضاهای بدنسازی

موارد اولیه مورد توجه برای افرادی که از استخر شنا استفاده می‌کنند و آنها که مشکلات حرکتی دارند، وجود امکانات رختکن قابل دسترس و تجهیزات دسترسی به آب می باشد.

دسترسی با رمپ بر آسانسورهای مخصوص استخر ترجیح دارد، چرا که یکپارچگی و استقلال را بهتر تأمین می‌کند (همه از رمپها استفاده می‌کنند). وجود نرده برای تأمین تکیه گاه در حال ورود به آب از طرف همه قابل استفاده است. بسیاری از افراد که مشکلات بینایی دارند از علائم رنگی و طرحدار در طول مسیرهای اصلی جابجایی و در مکانهایی که احتمال خطر دارند، مانند لبه های استخر، پله‌ها به درون استخر و کنار نرده ها، سود می برند.

در محوطه بدنسازی باید حداقل مسیرهای آزاد مورد نیاز بین امکانات پیش بینی شود. محوطه دوش قابل دسترسی برای معلولین و قفسه‌های رختکن در ارتفاع مناسب با علامتگذاریهای دارای تضاد رنگی تأمین شود.

استانداردهای طراحی

I

مراکزتفریحی (کلی)

درجه1

درجه2

درجه3

درجه4

I1

سطوح کف و زمین مقاوم، ثابت و غیر لغزنده باشد.

٭

٭

٭

٭

I2

اتاق ورزش نداشته باشد.

یا مسیر رسیدن به اتاق و حرکت داخل اتاق، همچنین درهای ورودی به آن قابل دسترسی برای معلولین باشد. (برای استانداردهای طراحی مسیرها و درهای قابل دسترسی، به بخشهای Cو D مراجعه شود.)

٭

٭

٭

٭

I3

امکانات رختکن نداشته باشد. یا مسیر رسیدن به اتاق و حرکت داخل اتاق، همچنین درهای ورودی به آن قابل دسترسی برای معلولین باشد. (برای استانداردها به بخشهای C و D مراجعه شود.)

٭

٭

٭

٭

I4

قفسه‌های رختکن نداشته باشد.  یا حداقل 10% قفسه ها (کمتر از 1 نباشد) در کنار راه قابل دسترسی برای معلولین باشد، حداقل فضای آزاد با ابعاد حداقل 1500×1500 در مقابل و طبقه و آویز لباس در ارتفاع 400-1200 میلیمتر داشته باشد و قفلهای آن در ارتفاع بیش از 1060 میلیمتر نباشد.

٭

٭

٭

٭

I5

اتاقهای دوش پیش بینی نشده باشد.

یا امکانات اتاق دوش برای استفاده معلولین تأمین شده باشد (به بخش K برای استانداردهای طراحی اتاقهای دوش مراجعه شود)

٭

٭

٭

٭

I

مراکز تفریحی – استخرهای شنا

درجه1

درجه2

درجه3

درجه4

I6

مسیر رسیدن و حرکت داخل محوطه استخر، همچنین درهای ورود به آن قابل دسترسی برای معلولین باشد. (برای استانداردهای طراحی مسیرها و درهای قابل دسترسی، به بخشهای C و D مراجعه شود.).

٭

٭

٭

٭

I7

دسترسی به درون استخر توسط یک رمپ با شیب کمتر از 1 به 12 (3/8%)، یا آسانسور مخصوص استخر تأمین شود.

٭

I8

دسترسی با پله به درون استخر پیش بینی نشود.

یا پله‌ها به درون استخر با لبه‌های دارای تضاد رنگی در قسمتهای خیز پله و کف پله به وضوح مشخص شود و حداقل مجهز به یک نرده باشند.

٭

٭

٭

٭

I9

عمق استخر در کنار آن به وضوح مشخص شود.

٭

٭

٭

٭

I10

سطح محوطه استخر دارای سطح غیر لغزنده باشد.

٭

٭

٭

٭

I11

محدوده استخر با تضاد رنگی و تغییر در بافت مشخص شود.

٭

٭

٭

٭

I12

محوطه اطراف استخر دارای امکانت مناسب برای جمع آوری فوری آب، باشد.

٭

٭

٭

٭

I13

وسایل نصب نوارهای تأمین خطوط روی آب و محل نگهداری وسایل نجات غریق، خطر لغزش و زمین خوردن ایجاد نکنند.

٭

٭

٭

٭

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *