بایگانی/آرشیو برچسب ها : سبک رازی

سبک های شهرسازی در ایران سبک رازی (قرن چهارم تا قرن هفتم ه.ق ) سبک رازی با توجه به تغییر شرایط اجتماعی در قرن چهارم وقرن پنجم و ششم قابل بررسی است. قرن چهارم با اوج دگرگونیها وتجدید حیات علمی و ادبی در ایران مقارن بود و آزادیهای متعدد در زمینه هایی چون دین و اندیشه و رجوع به مفهوم برادری و برابری سازمان فضایی-کالبدی شار این دوران را نیز تحت تاثیر قرار داد. در این دوران شهرهای بزرگی چون سیراف، ری، اصفهان، نیشابور، طوس، جرجان و شیراز (فناگرد خسرو) نام خود را در تاریخ ثبت کردند. دو نکته قابل توجه شکوفایی انجمنهای صنفی و خودنمایی مدرسه، به عنوان یکی از عناصر پایه ای شار، متاثر از توجه به آزاداندیشی …

شیوه رازی: این شیوه در ری آغاز شد و در آن ویژگیهای برجسته همه شیوه‌های گذشته پدیدار شد. در این شیوه نغزکاری شیوه پارسی، شکوه شیوه پارتی و ریزه‌کاری شیوه خراسانی با هم پدیدار شد. معماری: 1-  ساخت آرامگاه‌های برجی. 2-  تبدیل مسجد ستوندار اصفهان و اردستان به مسجد ایوان‌دار و گنبدخانه دار، که بعدها ایوان‌های دیگری به آن افزوده شد. 3-  ساخت مسجدهای چهار ایوانی. 4-  ساخت میل‌ها و مناره‌ها. سازه: 1-  ساخت گونه‌های گنبد رک، ترکین، رگچین، کلمبو، تاغ چهاربخش. گنبدسازی دو پوسته.(نمونه: گنبدهای برجهای خرقان). مسجد جامع اردستان، مسجد جامع کاج و مسجد جامع دشتی، گنبدشان تا نیمه دو پوسته است و از آنجا به بعد بین دو پوسته خالی است. 2-  اجرای گوشه‌سازی پتکین، پتکانه با …

  شیوه رازی از زمان آل زیار شروع و در زمانهای آل بویه ، سلجوقیان ، اتابکان و خوارزمشاهیان تا زمان مغول ادامه داشته است  این شیوه دومین شیوه معماری اسلامی و چهارمین شیوه معماری ایران است که تمامی ویژگی های خوب شیوه های قبلی را به بهترین صورت داراست . در این شیوه تأثیر پذیری ( نغض ) از شیوه پارسی و شکوه شیوه پارتی و دقت شیوه خراسانی ، دیده می شود . آغاز شیوه رازی هر چند مربوط به شمال ایران است ، اما در ری رواج می یابد و بهترین آثار در آنجا ساخته می شود . شهر ری ( راز ) محل رشد و ترقی شیوه رازی است . در این دوره بنابر نوشته مورخان …

 چکیده مقاله : معماری در ایران بیش از ۶۰۰۰ سال تاریخ پیوسته دارد. این معماری نه تنها فراتر از مرز جغرافیایی ایران امروزی نمودی بارز دارد بلکه از نظر تنوع، پهنه وسیعی را دربرمی‌گیرد. عناصر طراحی نیز در معماری ایرانی از قدمتی ۳۰۰۰ ساله برخوردار است. این عناصر از تالار گوردخمه ها گرفته تا سقف چهارتاقی ها و چهارایوانی ها همواره در دوران های مختلف حضور دارند. در واقع معماری ایرانی دارای استمراری بوده که هر چند بارها بر اثر کشمکش های داخلی و هجوم های خارجی دستخوش فترت یا انحراف موقتی شده، با این همه به سبکی دست یافت که با هیچ سبک دیگری اشتباه نمی شود. معماری اصولا یک هنر مقدس است که در حیطه این تقدس وظیفه …