بایگانی/آرشیو برچسب ها : ادبیات

دانلود تحقیق ارتباط نیما و شهریار مقدمه شهریار در مرگ نیما سروده‌ای دارد، که بیتی از آن، گویای تفاوت بارز این دو شاعر بزرگ روزگار ماست: من همه عبرتی از باختن دیروزم او همه غیرتی از ساختن فردا بود نیما گفته بود: کسی که همه عمر غزل بگوید، همه‌ی عمرش را باخته است. آیا شهریار به این نکته تفطن یافته بود؟ صرف‌نظر از عمق دوستی نیما و شهریار، رویارویی این دو شاعر، از آن‌جا که رویارویی نمایندگان تجدد و سنت در شعر فارسی بود، نیز، بار نمایشی ویژه‌ای داشت که تبریزی از آن غفلت کرده‌ است، به این دلیل ساده که: نیما گفته بود: کسی که همه عمر غزل بگوید، همه‌ی عمرش را باخته است. آیا شهریار به این نکته …

سرود وطن من سرافراز باشی میهن من                             ای فدایت جان و تن من پر بهاتر از زر و گوهر                              خاک پاک تو وطن من یادگار خون عاشقان بی نشان                تا ابد بود تو را حق نگهبان ای شمیم دلنواز عشق و معرفت               سرزمین پاک ما ای ایران دوستت دارم  مهد دین من   دوستت دارم بهترین من دوستت دارم                                                             سرزمین من گر بخواهد دمی دشمن هلاک تو گر بخواهد کسی یک وجب ز خاک تو می شوم تا مرزت روانه                         خصم دون می رانم ز خانه با صلاحی از خشم و کینه                     سینه اش می گیرم نشانه دوستت دارم           مهد دین من          دوستت رادم بهترین من                         دوستت دارم بهترین من سرافراز باشی میهن من                             ای …

سرود لاله های سرخ هر لاله ای که زیور بُستانست             تفسیر سرخ خون شهیدانست هر عاشقی که از سر جان برخاست     او مظهر شجاعت و ایمانست هر کس که پشت مرگ از او لرزید                         او قهرمان پهنه پیکارست فهمیده آن یلی که به مدحش گفت    روح خدا که رهبر ما آنست تا از افق هر صبح سر میزند                       خورشید در دفتر ایام نامش بودجاوید در وصف او مقام ولایت گفت            فهمیده رمز ارزش بارانست او حاصلی ز تربیت اسلام                     او اسوه ای برای جوانانست هر نوجوان که در ره او پوید                او گلبلی ز گلشن قرآنست آن نوجوان گوید، با دانش آموزان در راه حق گوییدای دانش اندوزان آن دانش آموزان که پیمودن راه شهادت را بُردند …

مقدمـه نـکـوی جـهـان ز بیـش و کمـی بـرآن پــاک مــرد شیـخ قـمـی به زینـت گـری تـوانـای دســت بـه گــردآوری قلـم کــار بســت هــزاران کلیـدش ز بـاب بهشت به صورت نیایش به معنی سرشک بیــاورده یکـجـا ز بـاب جنــان   مفـاتیح زیبـــا ز گفـت کســـان نبـی و عــلــی و همـه آلشــان     سخـن کرده زیبــا در اقوالشــان سخن های زیبا ز اصحـاب دیـن   ز طـوبای جنّـت بـرآورده چیــن ز بــاغ امـامـت برافشـرده عطـر     گلابی به جامش به هر خط و سطر به هر روز و هر شب ز ایـّام حـق     بیـاورده جمعــی ز خوبــان ورق که گر جان به لطفش مصفّا کنی   کلیــدی ز جنـّت مهیــا کنـــی کلیدی چو خواهی ز باب بهشت    بخـوان از مفاتیح بیافشان سرشک علی روح مرحوم الشیخ عباس …

روزگارم چه تلخ و چه شیرین می گذرد، گوئی که پلک عمرم را تعیین می کند و فقط یک چشم به هم زدن بود، عمرم مانند عمر یک گل که تا به خود می آید خود را پژمرده می بیند و مانند کسانی که سقف خانه هایشان  آسمان تاریک و تیره است در حال زمزمه کردن این که ای کاش بازگشتی بود به روزهای خوش زندگی چندی است که تمام دل خوشی ام برگه های دفتر خاطراتم است، چنان ورق می زنم که گوئی می خواهم سرنوشتم را با حروف های الف و ب کامل کنم. با خود می گویم ای کاش شدنی بود که سرنوشت را از زمان جدا کرد و خود آن را رقم بزنی، آری خود باشی …