مراحل اجرایی نصب تاورکرین ثابت

مراحل اجرایی نصب تاورکرین ثابت

نصب تاور کرین ثابت

تاور کرین ها در حقیقت سازه ای فلزی است که بصورت دکل سر به آسمان کشیده و امکان جابجا نمودن مصالح و تجهیزات را در هنگام ساخت ساختمان برای ما فراهم می نماید. این ماشین عظیم الجثه با ایجاد تعادل وزنی بین بار بلند شده و وزنه های تعادل، با ظرفیت های متفاوت در حین ساخت در خدمت بشر قرار می گیرند.

باتوجه به نوع ساختار تاور کرین ها و سازه آنها، مسیر انتقال بار تاور کرین از قلاب به بوکسل ها و از آنجا به بوم دکل و از بوم دکل به سکشن ها و در نهایت به فونداسیون تاور کرین منتقل می گردد. لذا با این تفاسیر از پایین ترین نقطه تاورکرین که داخل فونداسیون می باشد، مراحل اجرایی جهت نصب تاور کرین ثابت را بیان می نماییم.

فونداسیون تاورکرین

فونداسیون تاورکرین ها باتوجه به ابعاد و اندازه سکشن های آن و ظرفیت تاور متفاوت است. محاسبات فونداسیون هریک از مدل های تاورکرین عموما توسط شرکت های سازنده آن صورت می گیرد. ولی درصورت عدم دسترسی به نقشه های آرماتوربندی فونداسیون مورد نیاز، طراحی و محاسبات آن باید توسط مهندسین محاسب صورت پذیرد. نکته بسیار مهمی که در هنگام طراحی فونداسیون تاورکرین ها باید به آن توجه ویژه ای نمود، یکی مقاومت خاک زیر فونداسیون جهت جلوگیری از نشست تاور در هنگام باربری است. که در صورت عدم تامین مقاومت خاک می توان از اجرای شمع های بتنی و یا شبکه آرماتوربندی مجزا در زیر فونداسیون تاور استفاده نمود و نکته دیگر کنترل Uplift یعنی بیرون کشیده شدن پایه ها از داخل فونداسیون و یا بلند شدن تاور از روی زمین می باشد. در هر صورت پس از طراحی سازه و مشخص شدن چینش آرماتورها و همچنین مقاومت بتن مورد نیاز فونداسیون، نقشه های آن در اختیار گروه اجرایی قرار می گیرد تا مراحل آرماتوربندی آغاز گردد.

پس از بسته شدن شبکه تحتانی آرماتور فونداسیون تاورکرین، اولین سکشن تاور که دارای پایه های مدفون در بتن می باشد، در محل مورد نظر قرار داده می‌شود. در این مرحله تراز و شاقول بودن پایه تاور از نکات بسیار مهمی است که باید به آن توجه ویژه نمود. این قطعه معمولا دارای برجستگیهایی است که گیرداری مورد نیاز داخل بتن و نیز در میان شبکه های آرماتور را تامین نماید. با قرارگیری پایه در محل مورد نظر، آرماتوربندی ویژه تاور که معمولا بصورت کامل با پایه و برجستگی های آن درگیر است، انجام شده و آرماتورهای فوقانی نیز بسته می‌شود. بعد از کنترل نمودن صحت اجرای آرماتوربندی‌های صورت گرفته و تکمیل چک لیست های اجرایی، عملیات بتن ریزی فونداسیون تاور صورت می پذیرد.

نصب سکشن های عمودی تاورکرین

با رسیدن مقاومت بتن فونداسیون به حد نهایی، می توان قطعات تاور را به ترتیب بر روی پایه آن قرارداد. این عملیات با مرحله نصب سکشن ها برروی پایه آغاز می گردد. قطعات به ترتیب از پایین به بالا و با توجه به مقاومت هر سکشن، مطابق با نقشه های اتصالات، بوسیله جرثقیل‌های متحرک، در جای خود قرار داده شده و اتصالات آن بوسیله پیچ و مهره و یا پینهای ویژه به یکدیگر متصل میگردد. در میان قطعات سکشن، قطعه ای بنام کاج (قطعه ارتفاع دهنده) وجود دارد که در حین نصب سکشن ها باید در جای خود قرار گیرد. این مقطع با مکانیزمی خاص می تواند عملیات افزایش ارتفاع تاور را در طول دوره کارکرد تاور، عملیاتی نماید که بطور معمول در زیر گردان و اتاق کنترل قرار می گیرد. انتخاب جرثقیل متحرک مناسب جهت اجرای مراحل نصب قطعات تاور کرین در ارتفاع، یکی از نکات حائز اهمیت است.

 عدم رعایت نکات ایمنی در حین نصب، می تواند عواقب جیران ناپذیری را درپی داشته باشد و کنترل نمودن میزان انحراف قطعات تاورکرین از خط عمود، در این مرحله یکی دیگر از نکاتی است که باید مورد توجه اکیپ و ناظرین نصب قرار گیرد. عملیات نصب سکشن ها تا رسیدن به ارتفاع مورد نیاز (و یا حداکثر ارتفاع خود ایستایی تاور کرین) ادامه پیدا می کند.

نصب قطعات کله قندی و گردان

با رسیدن به ارتفاع مورد نیاز قطعات سکشن، قطعه گردان که وظیفه دارد شرایط گردش 360 درجه تاور حول محور خود را ایجاد نماید، نصب می گردد. این بخش برروی قطعه ای که زیرگردان نام دارد نصب می شود. زیرگردان و گردان معمولا سنگین ترین قسمت تاور می باشد. وظیفه زیرگردان، ایجاد بستر مناسب به همراه شفت مرکزی و بلبرینگ های نشیمن برای گردان است، که موتورهای اصلی چرخاننده تاور نیز برروی آن قرار می گیرد. عملیات نصب قطعات گردان و زیرگردان بدلیل وزن بالا، عموما در دو مرحله انجام می شود تا فشار وارده به جرثقیل متحرک نصب کننده تاور، کاهش یابد.

با اتمام نصب گردان و زیرگردان در محل خود، قطعه کله قندی که فوقانی ترین بخش تاورکرین است و نقطه مرکزی تعادل تاورکرین به حساب می آید، در محل خود قرار داده شده و بوسیله پین و یا پیچ های ویژه، روی گردان بسته می شود. این قطعه بدلیل متصل شدن قطعات کششی تاور به آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. زیرا در صورت ضعیف بودن مقاطع آن، هنگامی که تاور کرین زیر بار قرار می گیرد، ازجای خود خارج شده و موجب از بین رفتن تعادل، میان بار و وزنه شده و واژگونی تاور کرین را درپی خواهد داشت.

لازم به ذکر است، اتاق فرمان بعضی از تاورکرین ها در فاصله مابین گردان و کله قندی قرار می گیرد. که در این صورت، در همین مرحله و پیش از نصب کله قندی، آن را در محل خود قرار می دهند. در بیشتر تاورکرین های جدید، اتاق فرمان معمولا در کنار کله قندی و بوم اصلی تاور قرار می گیرد. بهتر است در همین جا این نکته را نیز بیان نماییم که، در برخی مدل های جدید تاورکرین، قطعه کله قندی به کلی حذف شده و تعادل مابین فلش و کنفلش به کمک تعادل وزنی مابین وزنهها و فلش، تامین شده است.

نصب کنفلش و فلش (Counter Jib & Working Jib)

بعد از پایان نصب کله قندی، در حقیقت مراحل نصب دکل اصلی سازه تاورکرین پایان یافته است و نوبت به نصب قطعات فلش و کنفلش می باشد. قطعات فلش و کنفلش بدلیل طول زیاد، معمولا به صورت تکه تکه و با طول 6 تا 12 متری بر روی تریلیها بارگیری می شوند و برای متصل آنها به هم، در محلی مناسب و ترجیحا نزدیک به جرثقیل متحرک، قطعات فلش و کنفلش را در کنار هم قرار می دهند و بوسیله پین های ویژه آنها را به یکدیگر متصل می کنند. سپس بوسیله بکسل های با مقاومت مناسب به قلاب جرثقیل بسته شده و به انتهای کله قندی که قبلا نصب شده است منتقل می نمایند. پس از تنظیم شدن محل دقیق آن پین های اتصال کنفلش به کله قندی و پایه گردان بسته می شود و قطعات کششی مهاری انتهای کنفلش یا بازوی وزنه به بالای کله قندی بوسیله پین متصل می شود.

با بسته شدن پین های کنفلش، اتصال اصلی آن به پایان رسیده است و می توان قلاب جرثقیل متحرک را از آن جدا نمود و با قراردادن تعدادی از وزنه های تعادل در انتهای کنفلش، مرحله نصب کنفلش نیز پایان یافته است.

تنها قطعه اصلی باقیمانده جهت تکمیل نصب تاورکرین، فلش یا بازوی کار می باشد. این قطعه باتوجه به نوع تاور دارای طول و ابعاد متفاوت می باشد. ولی این مساله عموما درباره تمامی تاورها مشترک است که، بازوی متحرک بصورت 2 و یا 3 تکه باید در امتداد یکدیگر به برج مرکزی متصل شوند. روش اتصال این قطعه نیز مشابه کنفلش است. با این تفاوت که ابتدا نزدیکترین قطعه به دکل را به گردان وصل می‌کنند. سپس مقاطع دیگر فلش به آن متصل می شود و پس از آن، بسته به نوع تاورکرین، قطعه کششی فلش را به بالای کله قندی متصل مینمایند.

اینک، ضمن اطمینان از تثبیت قطعات و اتصالات، می توان قلاب جرثقیل متحرک نگهدارنده را باز نمود و نصب سازه تاورکرین را پایان یافته دانست. البته ناگفته نماند تمامی این مراحل تا ارتفاعی صورت می گیرد که تاور خود ایستایی داشته باشد و در صورت نیاز به ارتفاع بیشتر باید از مهارهای جانبی که تاورکرین را به اسکلت ساختمان متصل می نماید استفاده نماییم.

نصب ارابه متحرک و قلاب، موتور، وینچ و بکسل ها

زمانی که مراحل نصب سازه تاورکرین پایان یافت، نوبت به نصب قطعات الحاقی که بیشتر وظیفه مکانیکال را به عهده خواهند داشت می رسد. در این مرحله قطعاتی همچون الکتروموتورها، تابلوهای برق و قرقره بکسل تاور در محل خود قرار داده خواهد شد. محل قرارگیری این قطعات با توجه به نوع تاور متفاوت خواهد بود. در برخی از تاورها وینچ و الکتروموتورها در قسمت کنفلش و جلوی وزنه ها و در مدل‌های دیگر در پایین ترین سکشن قرار خواهد گرفت.

ارابه متحرک (شاریوت و قلاب) نیز که دارای چرخ و بلبرینگ است، در داخل ریل تعبیه شده در فلش تاور، نصب شده و بکسل های تاور از قرقره به سمت آن کشیده خواهد شد و با اتصال برق از تابلو برق به آن، می توان تاورکرین را مورد استفاده قرارداد.