پایگاه علمی سعید سان دانلود رایگان مقالات علمی کنفرانس و ژورنال
خلاصه ای از زندگی نامه پیامبر اسلام (ص)
نام: محمد بن عبدالله
در تورات و برخی کتب آسمانی “احمد” نامیده شده است. آمنه ، دختر وهب مادر حضرت محمد (ص) پیش از نامگذاری فرزندش توسط عبدالمطلب به محمد ، وی را احمد نامیده بود.
کنیه: ابوالقاسم و ابوابراهیم
القاب: رسول الله ، نبی الله ، مصطفی ، محمود ، امین و …!
منسب: آخرین پیامبر ، بنیانگذار حکومت اسلامی و نخستین معصوم در دین اسلام.
تاریخ ولادت: روز جمعه هفدهم ربیع الاول عام الفبل برابر با سال 570 میلادی (به روایت اکثر علمای شیعه) و به روایت بیشتر علمای اهل سنت تولد آن حضرت را روز دوشنبه دوازدهم ربیع الاول آن سال دانسته اند. عام الفیل همان سالی است که ابرهه ، با چندین هزار مرد جنگی از یمن به مکه یورش آورد تا خانه کعبه را ویران سازد و همگان را به دین مسیحیت وادار سازد. اما او و سپاهیانش در مکه با تهاجم پرندگانی به نام ابابیل مواجه شده و به هدف شوم خود نایل نیامدند. آنان چون سوار بر فیل بودند ، آن سال به سال فیل (عام الفیل) معروف گشت.
محل تولد: مکه معظمه در سرزمین حجاز (عربستان سعودی کنونی)
نسب پدری: عبدالله بن عبدالمطلب (شیبه الحمد) بن هاشم (عمرو) بن عبد مناف بن قصی بن کلاف بن مره بن کعب بن لوی بن غالب بن فهر بن مالک بن نضر (قریش) بن کنانه بن خزیمه بن مدرکه بن الیاس بن مضر بن نزار بن معد بن عدنان.
از پیامبر اکرم (ص) روایت شده که هرگاه نسب من به عدنان رسید، همان جا نگهدارید و از آن بالاتر نروید.
مادر: آمنه دختر وهب بن عبد مناف. این بانوی جلیل القدر، در طهارت و تقوا در میان بانوان قریشی، کم نظیر و سرآمد بود. وی پس از تولد محمد دوسال و چهار ماه و به روایتی شش سال زندگی کرد و سرانجام در راه برگشت از سفری که به همراه تنها فرزندش و خادمه اش جهت دیدار با اقوام خویش عازم یثرب (مدینه) بود، در مکانی به نام “ابواء” بدرود حیات گفت و در همان جا مدفون گشت و چون عبدالله، پدر حضرت محمد (ص)، دو ماه ( و به روایتی هفت ماه) پیش از تولد فرزندش از دنیا رفته بود، کفالت آن حضرت را جدش، عبدالمطلب، به عهده گرفت. نخست وی را به ثوبیه (آزادشده ابولهب) سپرد تا وی راشیر دهد و از او نگهداری کند اما پس از مدتی وی را به حلیمه دختر عبدالله بن حارث سعدیه واگذار کرد. حلیمه گرچه دایه آن حضرت بود، اما به مدت پنج سال برای او مادری کرد.
مدت رسالت و سرپرستی مسلمانان: از 27 رجب سال چهلم عام الفیل (610 میلادی) که در سن چهل سالگی به رسالت مبعوث شده بود، تا 28 صفر سال یازدهم هجری که رحلت فرمود، به مدت 23 سال عهده دار امر رسالت و نبوت بود. آن حضرت علاوه بر رسالت به مدت 10 سال زعامت و سرپرستی مسلمانان را پس از مهاجرت به مدینه بر عهده داشت.
تاریخ و سبب رحلت: دوشنبه 28 صفر، بنا به روایت بیشتر علمای شیعه و دوازدهم ربیع الاول بنا به قول اکثر علمای اهل سنت، در یازدهم هجری، در سن 63 سالگی در مدینه بر اثر زهری که زنی یهودی به نام زینب در جریان جنگ خیبر به آن حضرت خورانیده بود. معروف است که پیامبر اسلام (ص) در بیماری وفاتش می فرمود:” این بیاری در اثر غذای مسمومی است که آن زن یهودی پس از فتح خیبر برای من آورده بود.”
محل دفن: مدینه منوره در سرزمین حجاز و در همان خانه ای که وفات یافته بود. هم اکنون مرقد مطهر آن حضرت در مسجدالنبی قرار دارد.
همسران:
1- خدیجه بنت خویلد
2- سوده بنت زمعه
3- عایشه بنت ابی بکر
4- ام شرک بنت دودان
5- حفضه بنت عمر
6- ام حبیبه بنت ابی سفیان
7- ام سلمه بنت عاتکه
8- زینب بنت جهش
9- زینب بنت خزیمه
10-میمونه بنت حارث
11-جویر بنت حارث
12-صفیه بنت حی بن اخطب
نخستین زنی که افتخار همسری پیامبر اکرم (ص) رایافت، خدیجه بنت خویلد بود. حضرت محمد (ص) پیش از رسیدن به مقام رسالت و در سن 25 سالگی با این بانوی بزرگوار ازدواج کرد. خدیجه کبری (س) با موقعیت و اموالش خدمات شایانی به پیامبر اکرم (ص) در اظهار رسالتش کرد. این بانوی بزرگوار از افتخارات زنان عالم است و در ردیف بانوان قدسی، همانند مریم و آسیه، قرار دارد. پیاوبر اکرم (ص) تا هنگامی که وی زنده بود با هیچ زن دیگری ازدواج نکرد. همو بود که دردها و رنج های پیامبر (ص) را که سران شرک و کفر متوجه آن حضرت می کردند، تسلی می داد و او را در رسالتش یاری می داد. خدیجه کبری (س) به خاطر مقام و منزلتی که در اسلام به دست آورده بود، مورد لطف و عنایت مخصوص پروردگار جهانیان قرار گرفت. به همین جهت روزی جبرئیل امین به محضر پیامبر اکرم (ص) شرفیاب شد و گفت:” ای پیامبر سلام خدا را به همسرت، خدیجه برسان.” پیامبر اکرم (ص) به همسرش فرمود:” ای خدیجه! جبرئیل امین از جانب خداوند متعال به تو سلام می رساند.” حضرت خدیجه در هنگام همسری با پیامبر (ص) از احترام ویژه رسول خدا (ص) برخوردار بود و پیانبر نیز همسری مهربان و وفادار به او بود. آن حضرت بعد از وفات خدیجه (در سال دهم بعثت) همواره از او به نیکی یاد می کرد. پیامبر اکرم (ص) هیچگاه از خانه خارج نمی شد مگر آنکه یادی به نیکی از خدیجه می کرد. از عایشه، سومین همسر پیامبر روایت شده است که یک روز که پیامبر اکرم (ص) از خدیجه (س) یاد کرده و خوبی های او را بیان می کرد، غیرت زنانگی بر من غالب شد و به پیامبر گفتم:” آیا ائ یک پیرزن بیشتر بود و حال آنکه خداوند بهتر از آن (عایشه) را به تو داده است؟” پیامبر اکرم (ص) از این گفتار من خشمگین شد بطوریکه موهای جلوی سرش از شدت خشم به حرکت درآمد.
فرزندان:
الف) پسران:
1- قاسم: او بیش از بعثت پیامبر اکرم (ص) تولد یافت. از این رو پیامبر را ابوالقاسم نامیدند.
2- عبدالله: این کودک چون پس از بعثت به دنیا آمده بود وی را “طیب” و “طاهر” می گفتند
3- ابراهیم: او در اواخر سال هشتم هجری به دنیا آمد و در رجب یال دهم هجری وفات یافت.
قاسم و عبدالله از خدیجه کبری (س) و ابراهیم از همسر دیگر آن حضرت متولد شدند. هرسه آنان در کودکی از دنیا رفتند.
ب) دختران:
1- زینب (س)
2- رقیه (س)
3- ام کلثوم (س)
4- فاطمه زهرا (س)
دختران پیامبر، همگی از حضرت خدیجه (س) متولد شدند و تمام فرزندان رسول خدا (ص) جز فاطمه زهرا (س) پیش از رحلت آن حضرت از دنیا رفته بودند. تنها فرزندی که از آن حضرت در زمان رحلتش بقی مانده بود، فاطمه زهرا (س)، آخرین دختر وی بود. این بانوی مکرمه، افتخار بانوان عالم است. همو است که مادر سبطین امام حسن و امام حسین (ع) و ام الائمه المعصومین (ع) است. گرچه پیامبر اسلام (ص) به تمام خاندان خویش علاقمند بود، اما در میان همسرانش بیش از همه به خدیجه کبری (س) و در میان فرزندانش علاقه استثنایی به حضرت فاطمه (س) داشت.
اصحاب و یاران:
پیامبر اسلام (ص) چه در مکه و چه در مدینه، دارای اصحاب و یاران باوفایی بودند که برخی از آنان پیش از آن حضرت از دنیا رفتند و آنها تعداد زیادی بودند که در اینجا به نام تنها 50 نفر از صحابه مشهور آن حضرت اشاره می کنیم.
1- علی بن ابیطالب(ع)
2- ابوطالب بن عبدالمطلب
3- حمزه بن عبدالمطلب
4- جعفر بن ابیطالب
5- عباس بن عبدالمطلب
6- فضل بن عباس
7- عبدالله بن عباس
8- معاذ بن جبل
9- سلمان فارسی
10-ابوذر غفاری
11-مقداد بن اسود
12-بلال حبشی
13-مصعب بن عمیر
14-زبیر بن عوام
15-سعد بن ابی وقاض
16-ابودجانه
17-سهل بن حنیف
18-سعد بن معاذ
19-سعد بن عباده
20-محمد بن مسلمه
21-زید بن ارقم
22-ابو ایوب انصاری
23-جابر بن عبدلله انصاری
24-حذیفه بن یمان غسی
25-خالد بن سعید اموی
26-خزیمه بن ثابت انصاری
27-زید بن حارثه
28-عبدالله بن مسعود
29-عمار بن یاسر
30-قیس بن عاصم
31-مالک بن نویره
32-ابوبکر بن ابی قحافه
33-عثمان بن عفان
34-عبدالله بن رواحه
35-عمر بن خطاب
36-طلحه بن عبیدالله
37-عثمان بن مظعون
38-ابوموسی اشعری
39-عاصم بن ثابت
40-عبدالرحمن بن عوف
41-ابوعبیده جراح
42-ابوسلمه
43-ارقم بن ابی ارقم
44-قدامه بن مظعون
45-عبدالله بن مظعون
46-عبیده بن حارث
47-سعید بن زید
48-خباب بن ارث
49-بریده اسلمی
50-عثمان به حنیف
و ….
زمامداران معاصر:
پیامبر اکرم (ص) در عصری زندگی می کرد که منطقه حجاز به دلیل عدم حاصلخیزی و بیابانی بودن زمین و عدم رواج مدنیت در بین مردم، از چشم طمع حکومت ها دور مانده و به آن رغبتی نشان نمی دادند. به همین دلیل در آن سرزمین حکومت مرکزی و مستقلی وجود نداشت و دایره حکومتی منحصر در قبیله و طایفه بود و نظام ملوک الطوایفی در آن مناطق حکمفرما بود، تا آنکه پیامبر اسلام (ص) به پیامبری برانگبخته شد و از مکه به مدینه مهاجرت نمود و پایه های یک حکومتی بر اساس اسلام را در این شهر بنا نهاد. اما در اطراف حجاز حکومت های مستقل و نیمه مستقلی وجود داشت و حاکمانی از سلسله ها و تیره های مختلف حکومت می کردند. این حکومت ها عبارتند بودند از: ایران، روم شرقی، حبشه، یمن، حیره، غسان، یمامه و مصر.