پایگاه علمی سعید سان دانلود رایگان مقالات علمی کنفرانس و ژورنال
دانلود تحلیل و بررسی کلیسای نور اثر تادائو آندو
برگردانی و ترجمه متن از زبان اصلی (پرتغالی) با استفاده از مترجم گوگل از اسلاید 10 الی 59
نور و فضا در معماری ژاپن
نور در هر لحظه شکلی نو به هستی می بخشد و نسبت های بینابینی تازه ای به اشیاء می دهد و معماری نیز نور را در وجود کاملاً موجز آن می فشرد، آفرینش فضا در معماری همان فشردن و پیراستن قدرت نور است.
شاید دریافت هایی از این دست، مثل نسبت میان معماری و نور، آنقدرها هم بر مبنای ایده ها ساخته نمی شوند ، بلکه از سطح تجربه فضائی که در وجود مادی انسان نقش بسته است گرفتار شده اند.
معماری سنتی ژاپن با استفاده از اصول خاصی مانند سادگی فرم، آزادی از فضا ….. بلکه با اتصال مفاهیم به باورهای خود، مشخص می شود.
در تجربه هایی از معماری ژاپنی مثل چایخانه، فضا به سادگی به وسیله کاغذ دیواری ای که بر روی یک قاب چوبی فلزی کشیده شده است، تیغه بندی می شود. نور، با گذر از چنین تیغه ای، کاملاً در درون پراکنده میگردد، تا با تاریکی در آمیزد و فضایی ایجاد کند که با نوری تک رنگ شکل گرفته است.
معماری ژاپنی عرفاً از طریق فن آوری پر توان خود در تلاش برای شکستن نور به بخشهای مستقل خود بوده است. تغییرات ظریفی که نور بر پایه انرژی ارتعاشی خود به دست می آورد تقریباً به گونه ای نا محسوس به فضا هستی می بخشد.
در معماری غربی زمانی دیوارهای سنگی حجیم برای جدا کردن درون از برون به کاربرده شد. پنجره ها، که در داخل دیوارهای ضخیم به گونه ای قرارگرفته بودند که گویا جهان بیرون را نمی پذیرند، کوچک بودند و با دشواری ساخته شده بودند.
چنین پنجره هایی، بیش از آنکه به نور اجازه ورود بدهند، با تلالوی شدید می درخشیدند ، به طرزی که گویی تجسد نور می بودند. شاید آنها آرزوی بنیادین بشر را که همانا سکنی گزیدن در تاریکی با نور است، بیان می کردند تابش یک دسته پرتو نور، با نفوذ در سکوت ژرف آن تاریکی، شکوه و عظمت را به همراه می آورد. پنجره ها نه به منظور نمایشهای بصری بلکه صرفاً برای نفوذ بی واسطه نور ساخته می شدند؛ و نوری که به درون رخنه می کرد، فضایی محکم و استوار می ساخت.
روزنه هایی که با دشواری ساخته شده بودند حرکت نور را با ظرافت در درون خود می گرفتند. فضا، چونان یک پیکره با خطی از نور که در تاریکی رخنه کرده بود تراشیده می شد و ظاهر آن پیوسته دگرگون می گشت.
در دوران مدرن، معماری پنجره ها را از محدودیت های سازه ای رهانیده و به آنها امکان داده است که آزادانه در هر اندازه ای ساخته شوند. اما به جای رسیدن به آزادی نور در معماری، نیروی حیاطی نور به گونه ای نا کارآمد پراکنده گشته و از بین رفته است.
معماری مدرن جهانی با شفافیت فوق العاده بنا نهاده است؛ جهانی با نور یکسان، روشنی یافته به واسطه محروم شدن از بسیاری چیزهای دیگر و تهی از تاریکی . این جهان نور ، که انتشاری هاله گون دارد، قصد مرگ فضا تا حد تاریکی مطلق کرده است.
معمار نور و سکوت
تادائو آندو در سال 1941 در اوساکای ژاپن به دنیا آمد، آندو از سن 10-17 سالگی در یک کارگاه نجاری کار می کرد. وی اغلب به ساخت مدل های چوبی از کشتی وهواپیما می پرداخت ،اوصنعت و ساختار سنتی چوبی ژاپنی را از یک نجار که مغازه ی او در خیابان مقابل خانه شان بود، فرا گرفت. تقریباً همه پروژه های وی، از بتن عریان به عنوان ماده اولیه ساخته شده اند. او برای به دست آوردن بتن نرم تمیز و کامل برای ساختمان هایش، دقت زیادی در ساخت و قالب گیری فرم های بتنی می کرد.
برای مثال در کلیسای نور، فضا با چنین نوری که من در جستجویش بودم ساخته شده است. در اینجا من جعبه ای با دیوارهای محصور ضخیم بتنی ساختم، که در واقع ساختمان از تاریکی بود. سپس بر یک دیوار شکافی ایجاد کردم که به نور شرایطی بسیار محدود اجازه نفوذ می دهد. در همان حال یک دسته پرتو نور تاریکی رابه سختی می شکند دیوار، کف و سقف، هر یک مانع نور می شوند.
| فرمت فایل: Powerpoint (قابل ویرایش) |
| تعداد صفحات: 60 |
| حجم: 13.7 مگابایت |