پایگاه علمی سعید سان دانلود رایگان مقالات علمی کنفرانس و ژورنال
وردی بیمارستان
ورودی بیمارستان بایستی به وضوح قابل تشخیص و برای تازه واردها جلب توجه نماید . اگر ورودی مستقیم از پیاده رو یا خیابان به سرسرای بیمارستان باشد٬این موضوع اهمیت بیشتری دارد . دربیمارستانهایی که ابتدا ورود در محوطه خصوصی بیمارستان می باشد نیز٬ درب ورود به این محوطه بایستی کاملآ واضح باشد. نبایستی رنگ و نمای این ورودی ها برای مراجعه کنندگان بی اهمیت تلقی شود . تعبیه رمپ های ورودخودرو و بیمار در این ورودی ها اجباری و از ملزومات میباشد . زیبایی ورودی بیمارستان به آن است که کمتر شبیه به بیمارستان و بیشتر شبیه ورودی یک هتل مرتب و تمیز بوده باشد. احترام به بیمار وهمراهان او در مبلمان شهری و داخلی قسمت ورودی بیمارستان بایستی کاملآهویدا باشد. رنگ و نوع و تعداد و آراستگی این لوازم از منظر استفاده بهینه مراجعه کنندگان بایستی دیده وانتخاب گردند. بکارگیری پرسنل منظم و به خصوص میان سال دراولین برخورد و ورود بیمار ٬ بسیار مهم ودر پایین آوردن نارضایتی هاموثر است. برای فرار و تخلیه بیمارستان در لحظه زلزله بایستی حجم و عرضو سطحو ارتفاع و طول ورودی ها را مناسب پیش بینی نمود . نورپردازی ورودی بخصوص در شببه مقدار زیادی در رفع خستگی و بی حوصلگی بیمار و کادر درمانی و آرامش همراهان آشفته بیمار موثر می باشد . ورودی های رو باز بهتر است با سایبانی ترجیحآ ازدرختان سایه دار پوشیده شود . اگر خواسته باشید سیستم تاسیساتی بیمارستان راتبلیغ نمایید٬ ابتدای ورودی به سرسرا ها ٬بهترین محل نمایش قدرت تولید و تقدیم هوای سرد یا گرم به مراجعه کننده گان می باشد.
محوطه بیمارستان
تنها جایی از بیمارستان که به هیچ وجه نبایستی هیچ نشانه ای ازرنگ و بوی بیمارستان داشته باشد٬ حیاط بیمارستان است . اگر فقط یک شب در بیمارستان بستری شده باشید از عمق وجود به این گفته ایمان خواهید داشت. حیاط بیمارستان زنگ تفریح بیمار برای خالی کردن فشار های روحی ناشی از رویت در و دیوار بخشو تخت است . شاید روزی برسد که بگوییم : اگر بیمارستانی حیاط نداشته باشد ٬ بایستی به بیمارانش سوبسید تحمل روانی و کاهش شادابی پرداخت نماید . دادن مجوزفعالیت به یک بیمارستان بدون حیاط هواخوری ٬ از ادامه کارزندان بدون هواخوری هم بدتر است . به همین دلیل است که درکشور های پیشرفته محوطه بیمارستان ( فضای سبز و و معابر ) حداقل بایستی دو سومزیربنای کل بیمارستان باشد. حال با این مقدمات تصور کنیدبیمارستانی را که محوطه دارد ولی روی آن کار بخصوصی را انجام نداده وبدون طرح ونقشه ای آنرارها کرده باشند. این مکان به مروربرای بیننده بیشتر شبیه خرابه است تا یک محوطه شوق آور وبا نشاط . تمام سعی بهتر است حول این شعار باشد که زیباترین محل بیمارستان بایستی محوطه آن باشد . مجموعه ای ازدرختچه های کوتاهو بلند جانمایی شده – پیاده رو ها و سواره روهای زیبا سازی شده بامصالح طبیعی – نیمکت های مناسب و زیبا در محل های مناسب و به تعدادکافی – تابلوهای راهنما در تمامی چند راهها – کیوسک هایاطلاعاتی و خدماتی مناسب و فانتزی – زمین چمن متناسب با حاشیه ای از گلهای فصلی و رنگارنگ – طراحی ایجادسایه در روزبرای مسیر های اصلی با انواع درختان بلند سایه دار و یا تونل های مسقف با برزنت هایرنگی – طراحی نورمناسب در شب – و . . . . از جمله کارهای اولیه زیبا سازی محوطه بیمارستان است . گماردن باغبان و نظافتچی و نگهبان برای این محوطه ٬عملکرد این فضا ها را دو چندان خواهد نمود . همچنین از ضروریات محوطه بیمارستان به خصوص جلوی اورژانس٬اجرای رینگ و میدانگاه برای دورزدن خودرو های بعضآ دست پاچه تخلیه بیمار است.
اصول طراحی بیمارستان
طراحی بیمارستان با توجه به پیشرفت سریع تکنولوژی و همزمان با آن گسترش و تنوع احتیاجات بیمارستان کار بسیار با اهمیت و مشکل و پیچیده ایی است.
بررسی احتیاجات و خواسته های یک بیمارستان بر اساس سطح زیر بنا – تعداد تخت-بخدش های مور نیاز دارای مراحل زیر است:
1- انتخاب زمین بیمارستان:
2- محل بیمارستان باید دور از سر وصدا و آلودگی هوا با دسترسی ترافیکی مناسب باشد.
سطح زمین بیمارستان (با در نظر گرفتن محوطه سازی) باید مساوی یا بزرگتر از 75متر مربع – برای بیماری های واگیر دار بیش از 150-200 متر مربع برای هر تخت میرسد.
3- سطوح بیمارستان ها و اندازه های آن
مساحت هر بیمارستان با توجه به تعداد تخت مورد نیاز و با توجه به خصوصیات جمعییت و اقلیم های مختلف و نوع بهداشت آنها متفاوت میباشد مثلا در انگلستان برای هر 1000 نفر 3 تخت منظور میشود.
حجم کلی و مساحت مورد لزوم برای هر تخت 120-125 متر مکعب فضا در نظر گرفته میشود.
انواع بیمارستان ها بر اساس عملکرد و تعداد تخت ها:
1 – بیمارستان های عمومی کوچک حد اکثر 500 تخت با قسمت های جراحی
2- بیمارستان های عمومی ناحیه ایی حد اکثر 600-1200 تخت با کلیه ی فضاهای مورد لزوم بیمارستان های کوچک
3- بیمارستان های تدریسی علاوه بر خصوصیات موارد فوق دارای بخش آموزشی و تحقیق دانشجویان دانشگاه ها نیز باشد.
4- بیمارستان های تخصصی
3-تقسیم بندی بخش ها:
بخش های مختلف یک بیمارستان با توجه به چهار مشخصه اساسی تقسیم بندی میشوند:
جنسیت – سن – نوع (عمومی-خصوصی) – نوع بیماری
بطور کلی هر بیمارستان دارای چهار بخش زیر است:
معالجات و معاینات ، اداری ، استاسیون ها ( محل نگهداری بیماران بستری) ، تدارکات
معماری بیمارستان
قسمت بندی و تعین محدوده یک بیمارستان عمومی به بخشهای مراقبت، معاینه و درمان، انبار و محل نگهداری موقت زباله، اداری و فن آوری تقسیم میشود. قسمتهای اقامتی و احتمالا بخشهای آموزشی و پژوهشی و همچنین بخشهای حمایتی برای عملیاتهای خدماتی نیز در یک بیمارستان عمومی وجود دارند.
انواع بیمارستانها بیمارستانها را میشود به گروههای زیر تقسیم کرد: کوچکترین (تا 50 تخت)، کوچک (تا 150 تخت) استاندارد (تا 600 تخت) و بزرگ. حمایت کنندگان مالی بیمارستانها ممکن است دولت، بنیادهای نیکوکاری یا خصوصی یا ترکیبی از اینها باشند. بیمارستانها را می‌توان از جهت نوع فعالیت به بیمارستانهای عمومی، تخصصی و دانشگاهی تقسیم کرد
موقعیت: محل پروژه باید دارای فضای کافی برای بخشهای اقامتی مستقل و دپارتمانهای مختلف بیمارستان باشد. بایستی در منطقه آرام باشد و در آینده نیز احتمال ساخت و ساز در اطراف آن وجود نداشته باشد مگر اینکه توسط محلهای مجاور تفکیک و مستثنی شده باشد. تجهیزات نبایستی بر اثر مه گرفتگی، باد شدید، گرد و غبار، دود، بو و حشرات آسیب ببیند. زمین نباید آلوده باشد و برای گسترش فضا، زمینهای آزاد اطراف نیز در نظر گرفته شوند.
جهت: بهترین جهت برای اتاق درمان و جراحی بین شمال غربی و شمال شرقی است. نمای بخش پرستاری در جهت جنوب به جنوب شرقی مناسب است آفتاب صبحگاهی دلپذیر، گرمای کم، مزاحمت کم نور آفتاب (احتیاج به تاریک کردن اتاق نیست)، هوای ملایم در عصر ها، اتاقهایی که رو به شرق و غرب هستند به نسبت دارای آفتاب گیری بیشتر هستند اگر چه از آفتاب زمستانی بهره کمتری می‌‌برند. جهت بخشهای بیمارستان که دارای اقامت متوسط کوتاهی هستند مهم نیست برخی مقررات انظباطی تخصصی حکم می‌کنند که بیماران در معرض نور مستقیم خورشید قرار نگیرند که اتاقهای رو به شمال برای آنها مناسب است.
راهروها: راهروها باید برای بیشترین جریان گردشی طراحی شوند. در کل، راهروهای دسترسی بایستی حداقل دارای 50/1 متر پهنا داشته باشند. راهروهایی که بیماران را با تخت متحرک جابجا می‌کنند باید حداقل دارای پهنای موثر 25/2 متر باشند. سقف معلق در راهروها می‌توانند تا 40/2 متر ارتفاع داشته باشند. پنجره‌های نورگیر و هواگیر نبایستی بیش از 25 متر از یکدیگر فاصله داشته باشند. پهنای مفدار راهروها نباید توسط برآمدگیهای دیوار، ستونها و عناصر دیگر ساختمان مختل و محدود شود. در را هروهای بخش باید با توجه به مقررات داخلی در برای خروج دود سیگار تعبیه شود.
درها: در طراحی درها بهداشت باید در نظر گرفته شود. لایه سطحی در بایستی دارای مقاومت بلند مدت در برابر نظافت مداوم توسط تمیزکننده‌ها و میکروب کشها باشد و بایستی طوری طراحی شود که مانع انتقال صدا، بوهای نا مطبوع و جریان هوا باشند. درها نیز بایستی دارای همان استاندارد عایق بندی در برابر صدا باشد که دیوارهای اطراف از آن برخوردارند. چوب دوروکشه در باید حداقل توانایی کاهش صدا تا25 دسی بل را داشته باشد. ارتفاع دقیق دربها به نوع و عمل آنها بستگی دارد.
درهای معمولی m 2/20 -2/10 ، دروازه‌های عبور وسایل نقلیه m 3/0
ورودی انتقالات m 2/80- 2/70 ، حداقل ارتفاع در جاده‌های ورودی m 3/50
پله ها: به خاطر دلایل سلامتی، پله‌ها بایستی طوری طراحی شوند که در مواقع لزوم ظرفیت تمام گردش عمومی را داشته باشند البته مقررات ساختمان سازی ملی نیز بایددر نظر گرفته شوند. پلکانها باید در هر دو طرف نرده داشته باشند و بدون بر آمدگی پیشبن باشند(بدون لبه برآمده) پله‌های پیچ دار (حلزونی) نمی‌توانند در مقررات مربوط به پله‌ها گنجانده شوند.پهنای موثر عرض پله‌ها و پاگردها باید حداقل دارای 50/1 متر باشند واز50/2 متر تجاوز نکنند. درها نباید پهنای مفید پاگردها را اشغال ومحدود کنند و با توجه به مقررات بیمارستان، درهای رو به راه‌پله باید به طرف خروجی باز شوند. می‌توان پله‌هایی با ارتفاع m m170 داشت و حداقل عمق پاگذار آن mm280 باشد. بهتر است نسبت ارتفاع/ عمق پاگذار 300تا150 میلی متر باشد.
اتاقهای جراحی اصلی تعدادی اتاق ملزومات و کار در مجاورت مستقیم اتاق جراحی هستند. اتاق جراحی باید به گونه‌ای طراحی شود تا هر چه بیشتر به شکل مربع شباهت داشته باشد تا کار در هر جهت از تخت جراحی به راحتی انجام گیرد. اندازه مناسب می‌تواند 50/6 × 50/6 متر با ارتفاع 3 متر و اضافه ارتفاع 70/0 m برای تهویه و خدمات دیگر باشد. اتاقهای جراحی بهتر است یکسان باشد تا حداکثر انعطاف پذیری را داشته باشند و عملها روی میز قابل حملی صورت گیرد که بر روی پایه‌ای ثابت در وسط اتاق سوار شده باشد. نور طبیعی از نظر روانشناختی دارای امتیاز خاصی است که جلوگیری از آن تقریبا غیر ممکن می‌‌نماید
اگر هم امکان آن وجود داشته باشد باید سیستمی وجود داشته باشدکه به طور کامل جلوی نفوذ این نور را بگیرد(برای مثال عملهای جراحی چشم در فضای خیلی تاریک انجام می‌گیرد) امروزه اتصالات خدماتی و وسایل فنی معمولا از طریق تجهیزات بیهوشی معلق تأمین میشود. در غیر این صورت ،اتصالات خطوط خلاء، اکسید نیتروس و برق اضطراری بایستی حداقل 20/1 متر بالاتر از سطح کف اتاق قرار گیرند. جدا کردن بخشهایی که در حد بالای میکروب زدایی شده اند(استریل) و وسایل استریل نیز به آنجا ارسال میشود بسیار مهم است. تقسیم اتاق عمل به دو قسمت عفونی و غیر عفونی یک بحث پزشکی است اما عمل هوشیارانه و منطقی است. کف اتاق و سطح دیوارها باید بسیار صاف و قابل شستشو باشند از نصف برآمدگیهای تزئینی و سازه‌ای باید جلوگیری کرد.
اتاق بیهوشی اندازه اتاق بیهوشی باید تقریبا 80/3×80/3 متر باشد و درهای آن نیز کشویی و برقی باشد و به اتاق عمل باز شوند(پهنای 40/1 متر)این درها باید دارای دریچه و شیشه‌ای باشند تا بتوان با اتاق جراحی ارتباط تصویری داشت. اتاق بایستی مجهز به یخچال ،سینک آب ،لوله دستشویی و آبکشی، کابینت جهت نگهداری لوله هلی جراحی ،اتصالات تجهیزات بیهوشی. برق اضطراری باشد.
اتاق پرستارها: ابعاد این اتاقها بستگی به بزرگی دپارتمان جراحی بیمارستان دارد. باید فرض شود که در هر تیم جراحی هشت عضو دارد(پزشکها،پرستارهای اتاق عمل، پرستارهای بیهوشی) اگر واحد جراحی دارای بیش از دو اتاق عمل باشند مناسب است که سیگاریها را از غیر سبگاریها جدا کرد. این اتاق راحتی باید دارای تعداد صندلی کافی، کابینت و یک سینک باشد.
محل کار پرستارها: این اتاقها می‌‌بایستی دارای موقعیت مرکزی باشند و دارای شیشه‌های بلند تا راهروی کاری از آن طریق دیده شود. علاوه بر میز تحریر آنها باید دارای کمد و کابینت و دیوارهای بلند برای نصب برنامه‌ها باشند.
داروخانه یک داروخانه به مساحت 20 متر مربع می‌تواند انواع مواد بیهوشی ،داروهای جراحی و مواد دیگر را در خود جای دهد بخصوص که دارای قفسه‌های گردشی باشد.
اتاق نظافت: مساحت 5 متر مربع برای چنین اتاقی کافی است این اتاقها بایستی به اتاق عمل نزدیک باشند زیرا پس از عمل میکروب‌زدایی (ضد عفونی) و تمیز کردن ابزار صورت می‌گیرد.
ملزومات اتاق بازگشت هوشیاری: اتاق بازگشت هوشیاری باید بتواند چندین بیمار عمل شده از اتاقها ی جراحی مختلف را در خود جا دهد. تعداد تختهای محاسبه شده باید5/1 برابر تعداد اتاقهای عمل باشند. اتاق مجاورآن اتاق شستشو با چند سینک است. پرستاری می‌‌بایستی دارای یک جایگاه نظارتی باشد که از آن بتواند بر همه بیمارها تسلط داشته باشد. طراحی اتاق باید طوری باشد که نور طبیعی بتواند وارد آن شود تا بیمارها بتوانند خود را با ساعات شبانه روز تطبیق دهند.
روشنایی اتاق عملروشنایی در اتاق عمل بایستی قابل تنظیم باشد تا با توجه به موقعیت برش جراحی، نور را بازاویه‌های مختلف بتاباند. متداول‌ترین سیستم روشنایی چراغهای جراحی سقفی متحرک هستند این سیستم متشکل از یک روشنایی اصلی است که دارای حرکت چرخشی و زاویه‌هایی است و یک لامپ جنبی که بر روی یک بازوی ثانوی سوار است. روشنایی اصلی از تعداد زیادی لامپ کوچک ساخته شده است تا از ایجاد سایه‌های خیلی تاریک جلوگیری شود. امروزه اتاقهای عمل تخم مرغی شکل با روشنایی داخل سقفی نیز گاهی ساخته شوند مقررات روشنایی بیمازستانها شدت اسم روشنایی برای اتاقهای عمل را LUX 1000 و اتاقهای جنبی عمل را LUX 500 معرفی می‌کنند.
بخشهای مراقبت بخشهای مراقبت بیماران بایستی در فضای بسته باشد و ترافیک انسانی آن با طرح ریزی درست راهها به حداقل برسد. بخشها بایستی دارای پنجره‌هایی جهت ورود نور طبیعی باشد اما بخشهای درمان ،اتاق پرستارها، داروخانه و غیره را می‌توان با چراغ روشن کرد. دپارتمانهای مراقبت هر کدام به تخصصی ویژه تقسیم میشوند و اینها نیز دارای زیر مجموعه‌های خود می‌‌باشند. برای ایجاد مراقبت و نظارت کافی تعداد تختها هر بخش نبایستی بیش از 16 تا 24 عدد باشد به خاطر استفاده صحیح از کارکنان معمولا دو جایگاه کاری در کنار هم قرار داده و به بخش بزرگی از ناحیه خدماتی پرستاران متصل می‌کنند (برای مراقبت حدود 30 تا34 بیمار). ترتیب اتاقها به وضعیت، نوع و درجه حاد بودن بیماری بستگی دارد. نواحی پرستاری زیر نیز بایستی متمایز باشند: پرستاری عادی، مراقبت ویژه و فشرده تعداد تختها برای هر گروه مراقبتی در بخش مراقبت ویژه و فشرده کمتر است (بین 6 تا 12 تخت بسته به بزرگی بیمارستان)اتاقها بایستی به گونه‌ای قرار گیرد که در کناره‌های تخت (دو طرف و قسمتهای تحتانی) فضای کافی برای حرکت و دسترسی وجود داشته باشد. تعداد کابینت‌ها و کمدها برای وسایل شخصی بیمار بایستی کافی باشد. (همچنین فضای کافی برای وسایل و تجهیزات مراقبتی مانند سینی متحرک و کمد وجود داشته باشد.
استاندارد ها:
استانداردهای تخت بیمار :
طول تخت بیمار 2.00 متر ؛ پهنای تخت 0.90 متر ؛ ارتفاع تخت (از کف تا محل خوابیدن) 0.65 متر
استانداردهای راهروها :
عرض راهرو بین 2.4 تا 3.1 متر
استانداردهای اتاق ها ( حداقل اندازه ها ) :
نوع اتاق طول عرض
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
یک تخته 3.40 3.15
دو تخته 5.35 3.50
سه تخته 7.00 3.50
چهار تخته 6.40 5.35
هشت تخته 2*6.40 5.55
دوازده تخته 2*6.40 7.20
بخش قلب و عروق :اکنون به عملکرد بخش های مختلف یک بیمارستان (تخصصی قلب و عروق ) و احتیاجات مورد نیاز ان می پردازیم .
استانداردهای مطرح شده در این فصل صرفا در مورد ارائه خدمات مشخص برای جراحی قلب افراد بزرگسال و اطفال ؛ کاتتریسم قلبی وروشهای قلبی مداخله ای کاربرد دارد .
بخش جراحی : این بخش شامل چند اتاق عمل به قرار زیر می باشد :
پذیرش ، رختکن پرسنل ، ریکاوری ، اینتنسیوکار ، آماده کردن ، محل استریل ،شستشو، اتاق عمل ،شستن بعد از عمل
محل وسائل و تجهیزات ( اتاق ریکاوری باید دارای دستگاههای پایش نوار قلب و همودینامیک –احیای قلبی ریوی – ضربان ساز تشخیص درمان اریتمی ها – سیستم گردش خون ائورت به کمک بالن و … )
سائر اتاق های مورد نیاز و …
استانداردهای مختلف بخش جراحی :
نوع عملکرد حد اقل فضا (به متر مربع)
اتاق عمل 36
اتاق دست شستن 9
اتاق وسائل استریل 10
رختکن 9
محل وسائل استفاده شده 9
محل اماده کردن بیمار 18
تخت عوض کردن بعد از عمل 18
دوش و توالت 14
پارکینگ تخت تمیز و کثیف 20
ریکاوری برای 5 تخت 32
محل وسائل استریل روز 10
محل شستن قبل از عمل 10
محل شستن بعد از عمل 10
محل نکهداری وسائل کثیف 10
اتاق وسائل چونگ کننده بدن 18
اتاق تاریک خانه برای ایکس ری 18
تاریکخانه ایکس متحرک 12
اتاق پرسنل بخش جراحی 28
اتاق دفتر بخش 22
ابدارخانه بخش 9
اتاق مطالعه و جلسه بخش جراحی 12
محل وسائل استرلیزاسیون برای بخش 40
یک لابراتوار کوچک 9
دانلود متن بالا در قالب یک فایل ورد