کامران صفامنش

یکی از معدود معماران نسل دوم معاری معاصر ایران که توانست همزمان با طراحی معماری، پژوهش های ارزنده ای از خود بجا بگذارد، کامران صفامنش است. او به سال ۱۳۲۵ خورشیدی در تهران متولد شد و در سال ۱۳۴۳ خورشیدی وارد دانشکده هنر های زیبای دانشگاه تهران شد و به سال ۱۳۵۱ خورشیدی موفق به اخذ مدرک فوق لیسانس با درجه ممتاز و با تقدیر کتبی گردید.

سال ۱۳۵۲ خورشیدی ایران را به قصد ادامه تحصیل ترک کرد و به آمریکا رفت و موفق شد به سال ۱۹۷۶ میلادی دوره فوق لیسانس کاربرد کامپیوتر در معماری را از دانشگاه کالیفرنیا و فوق لیسانس مهندسی طراحی و معماری شهری را از دانشگاه برکلی به سال ۱۹۷۷ میلادی دریافت نماید . و در سال ۱۳۵۶ خورشیدی در دو دانشگاه مذکور به تدریس مشغول می شود. او همزمان با شروع انقلاب اسلامی به ایران باز می گردد و مدتها با دانشگاه های تهران، علم و صنعت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی و آکسفورد انگلستان همکاری داشته است. صفامنش سخنرانی های متعددی در دانشگاه های معتبر داخل و خارج از کشور انجام داده و بیش از ۴۰ مقاله علمی در موضوعات معماری، مرمت، طراحی شهری تالیف کرده است. او ۶ طرح پژوهشی به صورت مدون و آماده چاپ دارد که از این میان می توان به طرح های ساماندهی و احیای محورهای فرهنگی- تاریخی تهران، تاریخ شهر تهران، زمینه ارزش گذاری، و حفاظت آثار تاریخی در ایران، و معابر تهران اشاره کرد.

از اهم فعالیتهای حرفه ای صفا منش می توان به این موارد اشاره نمود:

مجموعه فیلمخانه ملی ایران در تهران، ۱۳۷۱

طرح کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران، ۱۳۷۴

خانه مولانا در تهران، ۱۳۸۰

برنامه ریزی و معماری برج کنترل ترافیک دریایی منطقه پارس جنوبی، ۱۳۷۹

دپارتمان زبان فارسی دانشگاه داکا در بنگلادش، ۱۳۷۹

مرکز اطلاعات شهر گرگان ۱۳۷۶