بایگانی/آرشیو برچسب ها : معماری معاصر

فصل چهاردهم: نئومُدرن در سال 1972 يكي از مهم ترين جريانات معماري به وقوع پيوست. دراين سال، همايشي در نيويورك با عنوان «كنفرانس معماران براي مطالعه محيط» شكل گرفت. سردمداران اين همايش كه به ترتيب شامل پيترآينزمن، مايكل گرييوز، چارلز گوآثمي ,(Charles Gwwathmey) جان هيداك (John Hejduk) و ريچارد ماير (Richard Meier) بودند، حاصل اين همايش به صورت كتابي به نام پنج معمار (Five Architects) و در همان سال با مقدمه كنث فرامپتون (Kenneth Frampton) منتشر شد. گروه «پنج معمار» بعدها به «گروه سفيد» و در سال 1982 توسط چارلز جنكس به «نئومدرن» تغيير نام داد. از مهم ترين پروژه هاي اجرا شده ماير كه اعتبار جهاني او را تثبيت نمود، طراحي خانه اسميث (Smith) است. چيدمان فضاي خانه، بر …

فصل سیزدهم: اِكو – تِك معماري اكو- تك (Ecology – Technology ) (29) را مي توان پاسخي معمارانه به بحران‌هاي زيست محيطي و جنبش هاي سبز جهان قلمداد نمود، كه از اهداف اصلي آن مي توان به تامين نيازهاي اساسي، بهبود وارتقاء سطح زندگي همگاني، حفظ و اداره بهتر اكوسيستم ها، و آينده امن تر و سعادتمندتر اشاره نمود. تا امروز، تلاش معماران و مهندسان در جهت كاهش وابستگي انسان به سيستم هاي مكانيكي نتايج مطلوبي داشته و به ابداع واجراي روش هايي جديد در بهبود شرايط زيستي انسان ازطريق استفاده از منابع انرژي تجديد پذير منجر شده است. ولي معماري اكو-تك دو هدف «تكنولوژي و اهداف انساني» راكنار هم آورده و به ايجاد رابطه هاي انساني اعتبار معنوي بخشيده …

فصل دوازدهم: ديكانستراكشن ديكانستراكشن (Deconstruction) به عنوان يكي از مهم ترين جنبش هاي فكري پيشتاز در نيمه دوم قرن بيستم در فرانسه و آمريكا مطرح شد. ژاك دريدا – شخصيت اصلي ديكانستراكشن – معتقد بود كه ديكانستراكشن صرفاً نظريه نيست، بلكه مجموعه اي از استراتژي ها يا شيونه هاي خوانش متن است. مهم ترين اصلي كه ديكانستراكشن مطرح مي كند اين است كه واحدهاي درون يك نظام به صورت تقابل هاي دوتايي در كنار هم قرار گرفته اند و متشكل از دو وضعيتي هستند كه با يكديگر به نوعي ارتباط دارند. لذا در چنين ساختارهايي همواره يك جزء مثبت و يك جزء منفي تلقي مي شود. بنابراين در هر فرهنگي جفت هايي مثل خوب / بد يا عاقل / مجنون …

معماری معاصر- مهندس سعید امیدی – دانشگاه آزاد پرند- بخش سیزدهم فصل یازدهم: پست مدرنيسم پست مدرنيسم (Postmodernism) نامي است كه نخست در معماري دهه 60 مورد استفاده قرار گرفت و سپس به رشته‌هاي ديگر هنري تسري يافت. اين اصطلاح عموماً بر اشكالي فرهنگي دلالت دارد: اشكالي كه مشخصه بارز آنها همسويي و تلفيق هنر عامه پسند و رسمي است. پست مدرنيسم به معناي دقيق كلمه يك مكتب فكري نيست؛ همچنين جنبش فكري يكپارچه اي هم نيست كه هدف يا زاويه ديد مشخصي داشته باشد. عموماً عصر پست مدرن را عصر پيچيدگي، تنوع و تناقض مي دانند. و يادآوري مي شوند كه اين عصر شيوه هاي جديدي از تفكر درباره خود و امكانات جديدي براي همزيستي با ديگران ارائه مي …

فصل دهم: هاي – تك آنچه به عنوان معماري «هاي – تك» High – Technology (تكنولوژي برتر) مي شناسيم، محصول فضاي فكري مدارس معماري و انجمن هاي وابسته به معماري در انگلستان دهه 50 است. انگلستان قرن نوزدهم سمبل انقلاب صنعتي است و هنوز هم بعد از گذشت سال ها از آن واقعه مي‌توان كارخانه ها، پل ها و تاسيسات ساخته شده اين عصر را در چهره انگلستان معاصر مشاهده نمود. از طرف ديگر مي توان معماري «هاي – تك» را اردامه منطقي راهي دانست كه معماراني نظير پيتر برنس و والتر گروپيوس در جنبش ورك‌پوند به دنبال آن بودند. ريچارد باكمينستر فولر (Richard Buckminster Fuller) مهندسي آمريكايي بود كه نسلي جديد از معماري سازه گراي انگليسي را وامدار انديشه …