از سال 1962 سازمان جهانی گردشگری (WTO) – اتحادیه بین المللی سازمانهای رسمی گردشگری (IUOTO) سابق – در جستجوی راهی بود تا یک سیستم جهانی برای درجه بندی هتلها بوجود آورد. پیشنهادات مشابهی توسط انجمن بین المللی هتل (IHA) نیز مورد توجه بوده است. کنفدراسیون سازمانهای ملی رستوران و هتل (HOTREC) در اتحادیه اروپا برای مشخص کردن امکانات ارائه شده بدون دسته بندی روش متفاوتی را با استفاده از علایم در نظر گرفته است.

در 1995 در حدود 100 سیستم طبقه بندی در حال فعالیت بودند که اکثراً براساس مدل (WTO) شکل گرفته بودند اما با شرایط محلی منطبق می‌شدند.
سیستمها عمدتاً به دو گروه تقسیم می‌شوند:

1. تقسیم بندی رسمی
   استانداردها براساس آژانسهای دولتی تعیین می‌شود – معمولاً وزارت گردشگری یا هیأت گردشگری منطقه‌ای- یا به عنوان ملزومات اجباری برای ثبت و اجازه ساخت، یا به عنوان یک برنامه اختیاری.
2. درجه بندی مستقل
   هتلها توسط انجمنها (مثل انجمنهای هتل‌ها یا اتومبیلرانی) و یا افراد تجاری [شرکتهای خاص] (راهنمای مسافرتی مبیل و میشلن ) ارزیابی و رسیدگی می‌شوند.