شعر یک جفت صندلی لهستانی از عمادالدین زند

یک جفت صندلی لهستانی

که هست

این میز بلوط پیر

که هست

نمکدان، نان، سبزی

کشک بادمجان

زیر سیگاری

عشق، جان

که هست

چای را

خودم دم می کنم

ساز را

خودم کوک می کنم

نور را

خودم کم می کنم

عود را

خودم روشن می کنم

تو فقط بیا

…………

عمادالدین زند

از کتاب بوسه های توت فرنگی اثری از عمادالدین زند