پارکینگ

تأمین جای پارک اتومبیل در نزدیکی ورودی، برای پاسخگویی به نیاز افراد با ناتوانایی های گوناگون مهم است. شرایط ناتوانی مانند؛ آرتروز یا مشکلات قلبی، نیاز به عصا یا صندلی چرخدار جابجایی در مسیر طولانی را مشکل می سازد. بخصوص کاهش فاصله جابجایی در فضاهای خارج از بنا در جاهایی که شرایط هوا و سطح زمین جابجایی را مشکل و خطرناک می سازد، اهمیت دارد.

مسیرهای جابجایی

مسیر دسترسی که پارکینگ را به ورودی وصل می کند باید به خوبی مشخص شده باشد و عاری از پله و مانع باشد. معلولین حرکتی می توانند از ماشینها یا ون ها استفاده کنند. در نتیجه، پارکینگهای در دسترس باید قابلیت جای دادن هر دو را داشته باشند.به علاوه اغلب ونها دارای رمپ یا بالابر هستند. اینها اکثراً خارج از درب کناری ون و یا  عقب اتومبیل قرار می گیرند. فرد معلول نه تنها به فضا برای خود رمپ یا بالابر نیاز خواهد داشت، بلکه فضایی نیز برای حرکت و چرخش برای دسترسی به آنها لازم است. معمولاً ونها به گونه ای طراحی می شوند که نیازهای عملی و تجهیزات را در خود جای دهند. ارتفاع دادن آنها ممکن است بر اساس نیاز به فضای خالی بالای سر با اصلاح سقف افزایش یابد.

فضای سوار شدن مسافرین

این فضا برای افراد با مشکل در راه رفتن طولانی مهم می باشد. فضای مورد نیاز برای سوار شدن افراد با صندلیهای چرخدار به ماشینهای با آسانسور کناری باید در نظر گرفته شوند.

رمپها

رمپها باید به خوبی طراحی شوند تا کاربری آسان و ایمنی را فراهم سازند. شیبها باید حداقل باشند و داشتن روشنایی در جداره ها خطر افتادن افراد از کناره ها را به حداقل می رساند. در حالیکه تغییر سطح آرام بین خیابان و پیاده رو رمپ به پیاده روها برای افراد با صندلی چرخدار ایده آل می باشد، خطراتی برای افراد با مشکلات بینایی در آن وجود دارد و ممکن است این تغییر را متوجه نشوند. در نتیجه، استفاده از سطوح هشدار دهنده با روسازی خشن یک راه تأمین ایمنی رمپها می باشد.

سطوح هشدار دهنده قابل تشخیص

سطوح هشدار دهنده قابل تشخیص، نشانه های مهمی برای جهت یابی افراد با مشکلات بینایی در یک محیط فراهم می کنند. این سطوح، افراد با مشکلات بینایی را از وجود خطرات احتمالی، مانند تقاطعها یا پله ها، آگاه می سازند. سطوح مناسب شامل تفاوت در بافت مصالح و تضاد رنگی زیاد می شود ولی نباید خطر لغزش ایجاد کند.  سطوح هشدار دهنده قابل تشخیص باید به طور هماهنگ در تمام جاهای مورد نیاز مجموعه استفاده شوند.

نیازهای دسترسی حداقل (درجه 1) در این موارد زمانی برآورده می شود که حداقل فضای پارکینگ قابل دسترس با ابعاد مورد نیاز برای استفاده کنندگان صندلی چرخدار، در فضای خارجی بنا پیش بینی شده و مجموعه محوطه پیاده و سوار شدن در خارج از بنا را دارا باشد. ترازهای بالاتر با تأمین تدارکات برای فضای پارکینگ بزرگتر برای جای دادن ونها ، تدارکات سطوح هشدار دهنده برای جهت یابی و یافتن مسیر، در کنار تدارک فضای سرپوشیده برای پارکینگ و امکانات پیاده و سوار شدن، تحصیل می شوند.