انتخاب جهت استقرار ساختمان

انتخاب جهت استقرار ساختمان

به طور کلی انتخاب جهت استقرار ساختمان به عواملی چون وضع طبیعی، میزانی از فضاهای خصوصی ، کنترل و کاهش صدا و نیز دو عامل با د و تابش آفتاب بستگی دارد . قسمت عمده ای از وظیفه ی یک معمار آن است که ساختمان را به نحوی قرار دهد تا بیشترین استفاده از نور خورشید در رابطه با شرایط گرمایی ، بهداشتی و روانی آن حاصل گردد . درست همانگونه که فصول مختلف سال در نتیجه تغییر محور زمین نسبت به خورشید از یکدیگر متمایز هستند .
جهت یک ساختمان نیز تحت تاثیر مقدار انرژی خورشیدی تابیده شده به دیوارهای آن در ساعات مختلف قرار دارد .
در زمستان عرض جغرافیایی۴۰ درجه شمالی یک دیوار جنوبی حدود سه برابر دیوارهای شرقی یا غربی انرژی خورشیدی دریافت می نماید. در صورتیکه در تابستان مقدار کل انرژِی تابیده شده به دیوارهای جنوبی و شمالی تقریباً ½ انرژی تابیده شده به دیوارهای شرقی و غربی است. در عرض‌‌های جغرافیایی کمتر حتی این اختلاف شدیدتر بوده و به همین دلیل جهت یک ساختمان به خوبی می تواند تعیین کننده شرایط ناراحت کننده یا شرایط آسایش هوای داخلی و نور باشد .

جهت استقرار در رابطه با اقلیم

اقلیم گرم و خشک : با توجه به اینکه استقرار منطقه ۲۲ شهرداری تهران از نظر جغرافیایی در اقلیم گرم و خشک می باشد ، در مناطق گرم و خشک باید میزان تهویه طبیعی در روز رابه حداقل ممکن رساند چون در اثر ورود هوای گرم خارج به داخل ، دمای هوا و سطوح داخلی نیز افزایش می یابد ، به خصوص در طول روز که سرعت باد زیاد و در نتیجه میزان تهویه طبیعی نیز زیادتر است ، تغییرات دمای هوای داخلی در سطحی نزدیک به دمای خارج تغییر می نماید ، ازطرف دیگر ، چون رطوبت هوای اینگونه مناطق کم است ، حتی با جریان هوایی با سرعت کم امکان سرد شدن بدن از طریق تبخیر عرق بدن وجود داشته و در نتیجه احتیاج به سرعت زیاد هوا برای خنک سازی از راه تبخیر لازم نمی باشد . سرعت هوا برای ایجاد چنین وضعیتی می تواند ۱۵ سانتیمتر در ثانیه باشد و این سرعتی است که در نتیجه اختلاف دمای سطوح و همچنین درنتیجه نفوذ هوای خارج به داخل از طریق درز پنجره ها ، در هوای اتاق به وجود می آید و بدین ترتیب نیازی به باز بودن پنجره ها نخواهد بود . در عصر و شب به دلیل پایین بودن دمای هوای خارج نسبت به دمای هوا و سطوح داخلی ، تهویه طبیعی امکان سریع خنک شدن هوای داخلی را به وجود می آورد .
نیاز به کوران در عصرو شب ، وجود پنجره های بازشو را ضروری می سازد .اما باید به این نکته توجه داشت که راندمان تهویه با اندازه پنجره ها متناسب نیست . با هماهنگ ساختن محل ، شکل و نحوه بازشدن پنجره ها ، اندازه آنها را می توان به قدری کوچک انتخاب نمود که حرارت کسب شده از طریق آنها به حداقل رسانده و در عین حال امکان تهویه به طور مفید را به وجود آورد البته باید به مشکل ورود گردوغبار به داخل ساختمان توجه داشت .

 

تعیین سطوح شیشه و تعیین سطوح نور گیری فضاهای داخلی      

نور طبیعی : نور آفتاب و روشنایی طبیعی در یک واحد مسکونی اثر مستقیم در سلامت و بهداشت ساکنان آن دارد . استفاده از نور طبیعی در مسکن بهداشتی از اهمیت بسزایی برخوردار است چرا که میکروب کشی ، تامین ویتامین D در بدن و مبارزه با برخی بیماری ها( نظیر سل ) از خواص مهم نور خورشید محسوب می شوند . بنابراین با توجه به اهمیت نور خورشید در سلامتی انسان باید در تامین نور طبیعی کافی مسکن به خصوص اتاقها سعی گردد.
جهت تامین نور طبیعی در منازل مسکونی منطقه باید اندازه پنجره ها متناسب با سطح کف اتاق باشد . به صورتی که سطح نوردهی پنجره بایستی حداقل ۱۵ تا ۲۰ درصد سطح کف اتاق باشد . لازم به یادآوری است که دریک مسکن با اینکه نصب پنجره کافی و تامین نور طبیعی تا حد مطلوب لازم و ضروری است ، سطح پنجره ها نباید از حد معینی تجاوز کند زیرا در اینصورت مشکلات دیگری از نقطه نظر گرم کردن اتاق در زمستان و خنک نگهداشتن آن در تابستان به وجود خواهد آورد .
مقدار نور ورودی به طور کلی به ابعاد پنجره یا پنجره ها در ارتباط با مساحت اتاق مورد نظر و عمق نفوذی نور درداخل به مساحت پنجره و ارتفاع بالا سر پنجره از سطح کف بستگی دارد . تجربه و مشاهده نشان می دهد که مقدار نور اتاقها با مساحت شیشه ی پنجره ها در ارتباط با مساحت کف متناسب است و این مسئله را محاسبات نیز تایید می کنند . ضریب متوسط نور طبیعی روز در اتاقها دارای روشنایی جانبی تقریباً معادل یک پنجم نسبت درصدی شیشه به مساحت کف اتاق است .
پنجرههایی که در امتداد یک ضلع طولی اتاق بدون مانع قرار گرفته اند و انعکاس سطح اتاق ۴۰٪ است چنانچه مساحت شیشه ها یک پنجم یا ۲۰٪ مساحت کف می باشد . ضریب متوسط نور طبیعی ۴ و حداقل نصف این مقدار خواهد بود . بر عکس برای دستیابی به ضریب نور طبیعی متوسط ۶ در اتاقی به مساحت ۱۲متر مربع مساحت شیشه کاری مورد نیاز تقریباً برابر نصف یا  5×12/100×6 این محاسبه متوسط کل معمولاً برای مکانهای عمومی مانند اتاقهای نشیمن کافی نیست و از آن می توان به عنوان پایه ای جهت تعیین مساحت پنجره ها متناسب با مساحت کف اتاق استفاده کرد .

• حداقل ضرایب نور طبیعی پیشنهادی برای اتاقهایی با روشنایی جانبی

			ضریب نور طبیعی
منازل مسکونی		اتاقهای نشینمن ( بیش از یک دوم عمق، برای حداقل مساحت 8 متر مربع)	1 درصد
		اتاقهای خواب ( بیش از سه چهارم عمق، حداقل مساحت 6 متر مربع)	0.5 درصد
		آشپزخانه ها ( بیش از یک دوم عمق، برای حداقل مساحت 5 متر مربع)	2 درصد

 

پنجره ها : اندازه ها       

اگر نور روز به عنوان عامل بسیار مهمی به شمار آید که باید به داخل اتاق اضافه شود ، پنجره ها نیز به عنوان وسایل ضروری در نظر گرفته خواهند شد .
هر فضای کار نیازمند پنجره ای است که به محیط بیرون مشرف باشد . فضای پنجره که نور را عبور می دهد باید حداقل ۲۰/۱ از مساحت کف را در فضای کار داشته باشد . پهنای کلی تمام پنجره ها باید به ۱۰/۱ از پهنای تمام دیوارها برسد ، به عنوان مثال :
1/10(M+N+O+P)

برای اتاق های کاری که ۵/۳ متریا بیشتر ارتفاع دارند،نور انتقالی از سطح پنجره ها باید حداقل %۳۰ از سطح دیوارهای بیرونی باشد ، به عنوان مثال B×A 0.3

برای اتاق های کار با ابعاد مشابه اتاق نشینمن قوانین زیر باید به کاربرده شوند :    
حداقل ارتفاع برای سطوح شیشه ای باید   ۳/۱ باشند.
ارتفاع پنجره هایی که از سطح زمین شروع می‌شوند => ۹/۰ متر .
ارتفاع‌کلی پنجره ها باید ۵۰٪ پهنای اتاق کار باشد .به عنوان مثال   Q = 0.5 * R
هنگامی که برای اتاق های نشینمن به محاسبه ابعاد پنجره ها می پردازیم هم مساحت کف اتاق و هم زاویه نور ضمنی در داخل اتاق ، باید به حساب آورده شوند.
A کمترین ابعاد پنجره برای اتاق نشیمن است که به صورت درصدی از مساحت کف بیان می گردد ، b ابعاد مینیمم برای پنجره آشپزخانه و c اندازه مینیمم برای همه اتاقهای دیگر است .