“سینما هنری چند بعدی”
این عبارت، تعبیر Jean-Luc Godard فیلمساز برجسته فرانسوی از سینما است. از نقطهنظر Godard فیلمسازان با شیوههای مختلفی به فیلمسازی میپردازند. البته منظور وی تنها اسباب و لوازم فیلمسازی نیست، بلکه تفاوتی است که در نحوه نگرش و بیان ایدههای فیلمسازان مختلف باهمدیگر وجود دارد؛
Jean Renoir وRobert Bresson، موسیقی میسازند. Sergei Eisenstein نقاشی میکند. Stroheim به عنوان نویسنده داستانهای کوتاه صدادار در دوران صامت شناخته شده است و Alain Resnais مجسمهسازی میکند.
از این لحاظ سینما در ابتدا هرچیزی میتواند باشد. فهرست Godard از نمونههای شیوه ساخت فیلم، میتواند با مفهوم دیگری، یا به تعبیری، بوسیله یک شیوه مشخص دیگر تکمیل و توسعه یابد؛ سینما به عنوان معماری.
جداییناپذیری توصیف سینمایی معماری و ماهیت سینمایی تجربه معماری، سبب تاثیرگذاری متقابل این دو هنر از بسیاری جنبههای گوناگون شده است. با وجود آنکه هر دو به عنوان هنری شناخته شدهاند که با کمک تعداد زیادی متخصص، دستیار و تکنسین پدید میآیند، اما بدون اینکه خواسته باشیم ماهیت اصلیشان (سینما و معماری) را بهعنوان نتیجه تلاشی گروهی نادیده بگیریم، بایستی اذعان کنیم، هر دو، هنری ابداعی و حاصل ایدهپردازی هنرمندانه خالق خود هستند.
ارتباط بین سینما و معماری از دیدگاههای متنوعی میتواند مورد مطالعه قرار گیرد؛
چگونه کارگردانان مختلفی همچون Walter Ruttman در فیلم برلین، سمفونی شهر بزرگ (۱۹۲۷) یا Fritz Lang درمتروپلیس (۱۹۲۷) در فیلمهایشان، شهر را (به گونهای خاص خود) تصویر میکنند.
برای خواندن ادامه مطلب لطفا فایل رو به صورت رایگان دانلود کنید.
دانلود رایگان فایل