زندگینامه لوکوربوزیه

لوکوربوزیه

لوکوربوزیه به فرانسوی: Le Corbusier) با نام اصلی شارل ادوارد ژانره (به فرانسوی Charles-Édouard Jeanneret-Gris (زادهٔ ۶ اکتبر ۱۸۸۷ – درگذشتهٔ ۲۷ اوت ۱۹۶۵) معمار، طراح، شهرساز، نویسنده و نقاش سوئیسی بود. وی به عنوان یکی از اولین پیشگامان معماری مدرن و سبک بین‌المللی مشهور است.

اولین خانه‌هایی که او طراحی کرد در لشودفوند و متعلق به خود وی بودند، مانند ویلا فالت (Villa Fallet) ویلا شوآب (Villa Schwab)  و ویلا ژان نرت (این خانهٔ آخر را برای پدر و مادرش ساخته بود). این خانه‌ها یادآور سبک معماری رایج، منطبق بر طبیعت کوه‌های بومی در آن منطقه، یعنی رشته کوه‌های آلپ بودند. لوکوربوزیه دائماً برای فرار از محدودیت‌های حاکم در شهرش، به دورتا دور اروپا سفر می‌کرد. در حدود سال ۱۹۰۷ به پاریس رفت. در آنجا در دفتر یک فرانسوی پیشگام تولید بتن تقویت شده، به نام آگوست پرت (August Perret) کار پیدا کرد.

لوکوربوزیه در حدود سال ۱۹۰۷ به پاریس رفت و در آنجا در دفتر دو تن از معروف‌ترین معماران آن دوره یعنی آگوست پره و پیتر بهرنز به مدت چند سال کار کرد. وی در اواخر سال ۱۹۱۱ به بالکان، آسیای صغیر، یونان و رم سفر کرد و نقاشی‌های بسیاری از این سفر با خود به همراه آورد.

دفترچه‌ای از اسکیس‌های او در این مسافرت، حاوی طرح‌هایی از معبد پارتنون، به خوبی اثبات کنندهٔ تأثیرات ارائه شده در کار بعدی او به نام ورس اون آرکیتکچر (Vers Une Architecture) در سال ۱۹۲۳ بود. او در سال ۱۹۱۶ و در سن ۲۹ سالگی برای همیشه به پاریس نقل مکان کرد و در سال ۱۹۲۰، لقب لوکوربوزیه را که اسم پدربزرگ مادری اش بود به عنوان اسم مستعار خود انتخاب کرد.

لوکوربوزیه در طی فعالیت حرفه‌ای خود، استفاده از یکی از شاخص‌ترین مصالح ساختمانی مدرن یعنی بتن را به نهایت زیبایی رساند و کارهای وی مورد تقلید جهانی قرار گرفت.

پنج اصل لوکوربوزیه:

در زمینه معماری لو کوربوزیه خانه را به عنوان ماشینی برای زندگی عنوان کرد، همانگونه که اتومبیل ماشینی برای حرکت است. وی پنج نکته را در ساختمان‌های مدرن معرفی کرد که عبارتند از:

۱– ستون‌ها ساختمان‌ها را از روی زمین بلند می‌کنند.

۲– بام مسطح و باغ روی بام

۳–پلان آزاد

۴–پنجره‌های طویل و سرتاسری

۵-نمای آزاد، کف‌ها و دیوارها به صورت کنسول

معماری لوکوربوزیه :

لوکوربوزیه در طرح‌های خود بسیار تحت تأثیر فضای کلی شهری و سیستم شهرنشینی منطقه به منطقه بود که به کارش جذابیت بالایی می‌بخشید. او همچنین عضو انجمن بین‌المللی معماران مدرن شد. او یکی از اولین کسانی بود که در زمان خود تأثیر ماشین را، انباشتگی انسان‌ها بیان کرد! او این مطلب را چنین توضیح می‌داد که در آینده، شهرها حاوی آپارتمانها و ساختمان‌های بزرگی خواهند شد که هر کدام به طور مجزا، گویی در کنار بقیه پارک شده‌اند. تئوری‌ها و طرح‌های لوکوربوزیه خصوصاً توسط صنف ساختمان سازان کاملاً مورد قبول قرار می‌گرفت، چنان که لوکوربوزیه می‌گفت: به طور قانونی تمام ساختمان‌ها باید سفید باشند. و دیگر معماران از این گفته پیروی می‌کردند و از هر گونه تزئینی به شدت انتقاد می‌کردند. لوکوربوزیه از ترکیب‌های بزرگ منظم در شهرها همواره با عبارت‌های خسته کننده و ناهماهنگ با افراد پیاده در شهر، یاد می‌کرد. پلان شهری برزیل نیز بر همین ایده‌های او بنا شده بود. آخرین آثار لوکوربوزیه بیان کنندهٔ یک برداشت پیچیده از فشارهای مدرنیته در زمان خود بودند ولی در عین حال طراحی‌های معماری شهری او دارای حالت استهزا و انتقادگرایانه هستند.

آثار :

ویلا شواب

ویلا استین دومونزی

ویلای ژانره

ویلا ساووی

۱۹۳۱ – کاخ شوروی، روسیه

۱۹۳۸ – آسمانخراش کارتسین، ایالات متحده

۱۹۴۸ – خانه کراتکت، آرژانتین

۱۹۵۲ – ساختمان سازمان ملل، ایالات متحده

۱۹۵۴ – عبادتگاه رونشام، فرانسه

۱۹۵۶ – موزه احمدآباد، هندوستان

۱۹۵۶ – مجموعه ورزشی صدام حسین، عراق

۱۹۵۷ – موزه ملی هنر غرب، ژاپن

۱۹۶۰ – دیر سنت ماری، فرانسه

۱۹۵۸ – نمایشگاه فیلیپس بلژیک

۱۹۶۱ – مرکز هنرهای بصری کارپنتر دانشگاه هاروارد، ایالات متحده

۱۹۶۹ – کلیسای سنت پیر فرمینی، فرانسه