3452

نام معمار: نورمن فاستر

محل تولد: منچستر – انگلستان

تاریخ تولد: ژوئن 1935

او که از یک خانواده ی طبقه ی کارگر اهل منچستر بود،مدرسه را در سن شانزده سالگی ترک و در حالی که در سالن تالار شهر منچستر به عنوان منشی مشغول به کار بود به معماری علاقه مند شد. پس از گذراندن دوران سربازی در راف با ثبت نام در مدرسه معماری دانشگاه منچستر به فراگیری دروسی نسبتاً سنتی پرداخت وسپس به صورت بورسیه در دانشگاه ییل پذیرفته شد. در آنجا با ریچارد راجرز ملاقات کرد و تحت تاثیر پل رادرف، با کمینیستر فولر، چارلز و ری ایمز و میس وندررو قرار گرفت.

در روند شکل گیری  شخصیت حرفه ای فاستر نمی توان به نقطه عطفی اشاره نکرد که در حقیقت توانست فاستر را به جهانیان بشناساند و آن اعطای مدال طلای ریبا(یکی از ارزشمندترین جوایز معماری جهان) در سنین میان سالی به وی بود. درست زمانی که هنوز فرصت های زیادی برای او باقی مانده بود. فاستر با دریافت این جایزه غوره شده یا نشده دیگر مویز شده بود. وی در این سال (1983) تنها 48 سال داشت و بسیار جوان تر از آن بود که بتواند در این سن به چنین رتبه ای نایل شود.

فاستر در پهنه ی عمر حرفه ایش با صراحت و قاطعیت تمام از جانب داری مباحث سبک گرایانه (که بخش مهمی از مباحث معاصر ما را به خود اختصاص داده) خودداری کرده و از آن فاصله گرفته است، اما از همان بدو فعالیت حرفه ای خود سعی بر کشف افق های تازه ای داشته که از آنچه امروز بارزترین شوق معمارانه قلمداد میشود بسیار فاصله دارد و این برگرفته از چشمه جوشان اساتیدش از فولز وایمز تا پره، چاریو، پاکستون و ایفل میباشد. فاستر هیچگاه حتی نیم نگاهی نیز به نقد های کلیشه مآبانه ای که او را در زمره معماری صنعتی و نه هنری جای می داد نداشته و با ارائه شاهکارهای بی نظیری، به همگان بویژه منتقدین و تاریخ نگاران معماری آموخت که همان گونه که ریشه واژگانی «فن آوری » به هنر می زند مرزی برای چنین تفکیک هایی وجود ندارد.