شهر ونیز

ونیز شهر بدون خودرو
وِنیز (به ایتالیایی: Venezia) جزیره‌ای در شمال ایتالیا که در میان دریای آدریاتیک قرار گرفته‌است و بصورت جزیره‌های کوچک است که جزیره‌ها به وسیلهٔ کانال‌هایی از هم جدا شده‌اند و تردد در شهر به وسیله قایق صورت می‌گیرد.

شهر ونیز یکی از شهرهای گردشگرپذیر جهان است و سالانه میلیون‌ها گردشگر به این شهر می‌روند. از دیدنی‌های این شهر می‌توان به میدان سن مارکو محل دفن مرقس یکی از حواریون حضرت مسیح که به سن مارکو مشهور است، اشاره‌کرد.
شهر ونیز به خاطر شکل عجیب و همچنین تعدد آثار تاریخی و هنری و معماری در لیست میراث جهانی یونسکو نیز قرار گرفته که همین امر موجب شده سالانه میلیونها نفر(بیست میلیون به طور تخمینی) از سر تا سر جهان برای دیدن این شهر زیبا به ایتالیا سفر کنند.
نام ونزیا در ایام قدیم به تمام منطقه ونتو و فریولی اطلاق می‌شد.

 

تاریخچه شکل‌گیری
شهر ونیز به صورت امروزی در سال ۸۰۰ بعد از میلاد با پیشینه زیستی ماقبل تاریخ به وجود آمد.
تالاب ونیز در سال ۸۰۰ بعد از میلاد مسیح کم کم شکل امروزی را به خود گرفت قبل از ان هم با توجه به منابع غنی برای شکار و ماهیگیری افرادی می‌زیستند به طور پراکنده، طبق شواهد تاریخی در زمان قبل از رومیان نیز تمدنی با مشاغلی از قبیل ماهیگیری، تولید نمک و حمل و نقل دریایی در این منطقه وجود داشته. با آمدن رومیان به این منطقه مشاغل رونق بیشتری می‌گیرد و بنادر ساخته می‌شود (کیوجا) اولین بندر ساخت رومیان است در نزدیکی ونیز.. آثار متعددی که هنوز هم پای بر جاست در همین دوران ساخته می‌شود و بنا بر شواهدی رومیان از ونیز به عنوان تفرج گاه برای تعطیلات نیز استفاده می‌نمودند. بنا بر نظر کرونیکن آلتیللانته تاریخ نویس قرن ۱۱ میلادی، برای اولین بار در ۲۵ مارس ۴۲۱ با افتتاح کلیسای سن جاکومتو بر روی پل ریآلتو شهر ونیز به طور رسمی ایجاد شد بعدها ساکنان نواحی اطراف با پناه آوردن به ونیز بعد از حملات مکرر لونگو باردی‌ها در سال میلادی ۵۶۸ به جمیعت شهر افزودند.

جغرافیا
ونیز به شهر کانال‌ها مشهور است و با جمعیتی بالغ بر ۲۷۱، ۶۶۳ نفر مرکز ناحیه وِنِتو است. شهر ونیز که در ایتالیایی به آن ونتزیا میگویند مرکز استان ونتو با جمعیت نفر ۲۷۰۹۵۷ در شمال شرق ایتالیا قرار دارد. شهر ونیز بیشتر از هزار سال مرکز جمهوری ونیز بود و به نامهای سرنیسیما (آرام آرام) و لا دومینانته (حاکم) و رجینا دل ادریاتیکو (ملکه دریای آدریاتیک) نیز شناخته می‌شود.

موقعیت جغرافیایی
شهر ونیز هم سطح دریا می‌باشد و دارای ۱۱۸ جزیره، بعضی از این جزایر به هم به وسیله پل متصل می‌باشند و بعضی دیگر مجزا.
قسمت تاریخی ونیز که درمرکز شهر ونیز قرار دارد به طور سنتی و از قدیم به شش قسمت تقسیم شده. این مناطق شش گانه عبارتند از درسودورو، سانتا کروچه، سن پلو، سن مارکو، کانا رجو، کاستلو. این مناطق در دو طرف کانال گراند یا کانال بزرگ قرار دارند که حدود ۱۵۰ کانال کوچکتر را به هم وصل می‌کند.
جزایر مهم دیگر که بخشی از ونیز به حساب میایند عبارتند از:
مورانو که به خاطر هنر شیشه سازی معروف است.
بورانو که به خاطر توری بافی و همچنین خانه‌های رنگارنگ معروف است.
تورچلو که گفته می‌شود قدیمی ترین جزیره در این منطقه می‌باشد از نظر سکونت.
لیدو که دارای دوازده کیلومتر طول می‌باشد و به خاطر ساحل زیبا و آرامش معروف می‌باشد.

آب و هوا
دارای آب و هوای مدیترانهٔ می‌باشد در زمستان‌ها به حداقل ۳ درجه بالای صفر به طور متوسط می‌رسد و در تابستان‌ها متوسط دمای هوا ۲۴درجه بالای صفر. رطوبت هوا نیز بالا می‌باشد.

ترابری
ونیز شهری بدون خودرو است. رفت‌وآمد در درون آن با قایق انجام می‌شود.

مَد یا بالا آمدن آب دریا
بالا آمدن آب دریا به غیر از مد معمولی می‌باشد بدین معنی که در ونیز به‌ویژه در بهار و پاییز سطح آب به اندازهٔ بالا میاید که رفت‌وآمد را مختل می‌کند و کوچه پس کوچه‌های شهر پر از آب می‌شود درست مانند سیل. مد معمولی هنگامی که با طوفان و امواج همراه باشد موجب بالا آمدن آب بیش از از حد معمول می‌شود که این مساله در ونیز یک مساله عادی می‌باشد و همه به ان عادت دارند. از سال ۲۰۰۳ به این طرف پروژه عظیم سد دریایی متحرک که در نوع خودش بی نظیر می‌باشد در دست اجرا می‌باشد تا بدینوسیله با این پدیده بالا آمدن آب مبارزه کنند.

مراکز خرید ونیز :
اگر مدت اقامت تان در ونیز محدود است و شهر را هم خوب نمی شناسید، هر وقت چیزی دیدید که می پسندید، همان موقع و از همان جا آن را بخرید. هیچ تضمینی نیست که بعدا دوباره چشمتان به آن فروشگاه بیافتد. انتظار داشتتید در ونیز خبری از مغازه‌های طراحان لباس نباشد؟ اشتباه می‌کردید. در ونیز هم مثل بقیه‌ شهرهای مهم ایتالیا، مارک‌های معروف لباس فراوان پیدا می شود. خیابان های اطراف میدان سن مارکو پر است از اسم های آشنا : مارک‌های گوچی، پرادا، آرمانی، ورساچه و… آن حوالی شعبه دارند. دور و بر کاله دلا ماندولا و کامپو سنتو استفانو هم بوتیک‌های خوبی پیدا می‌شود که گر چه شاید به آن معروفی نباشند، اما اجناس زیبا و تکی از قبیل انواع لباس، کفش، کیف‌دستی و… را عرضه می‌کنند

فرودگاه ونیز :
ونیز دارای یک فرودگاه بین المللی به نام مارکوپولو است. ونیزی‌ها برای گرامیداشت مارکوپولو شهروند نامدار و جهانگرد خود، نام این فرودگاه را مارکوپولو گذاشته اند. این فرودگاه ۲۰ کیلومتر با شهر فاصله دارد و دروازه ونیز محسوب می شود. کسانی که با خودرو به ونیز می روند در نزدیکی شهر خودروهای خود را در ۲ پارکینگ بزرگ پارک می کنند که البته برای هر روز باید ۲۵ یورو بپردازند.

حمل و نقل عمومی ونیز :
ونیز در جهان با کانال‌های آبی اش مشهور است. حدود ۱۵۰ کانال یا آبراه ، ۱۱۸ جزیره ونیز را به یکدیگر ارتباط می دهند، جالب این که این جزایر را ۴۰۰ پل به یکدیگر متصل کرده اند. در قسمت قدیمی و تاریخی شهر، کانال‌ها نقش خیابان را دارند و در آنها تاکسی‌ها و اتوبوس‌های آبی مسافران را جابجا می کنند. ونیز بزرگ ترین شهر بدون اتومبیل در اروپاست. قسمت شمالی شهر همان بافت قرن‌های گذشته را حفظ کرده، به طوری که مردم برای رفت و آمد یا از قایق استفاده می کنند یا با پای پیاده به مقصد خود می روند، ونیز شهری بدون خودرو سواری و کامیون است. شهر ونیز ۲۵ خط اتوبوسرانی آبی دارد. قایق سنتی و کلاسیک ونیز به نام گوندولا امروزه عمدتا گردشگران را جابه جا می کند یا از آن برای مراسم عروسی و جشن های دیگر استفاده می شود. بیشتر ونیزی ها برای رفت و آمد اتوبوس آبی سوار می شوند. شهر همچنین شمار زیادی قایق شخصی دارد که همان خودروهای شخصی افرادند.

تاریخچه ونیز :
براساس نوشته‌های تاریخ‌پژوهان، نخستین ساکنان ونیز از شهرهای رومی پادوآ، آکوئیلیا و کانکوردیو به ونیز رفتند. آنها به قصد اشتغال در حرفه ماهیگیری عازم ونیز شدند. از قرن چهاردهم میلادی ونیز محل استقرار ملوانان حرفه‌ای شد و کم‌کم شهر به علت نیروی دریایی‌اش شهرت یافت. در زمان‌های اضطراری همه مردان ۱۸ تا ۶۰ ساله به خدمت فراخوانده می‌شوند و آموزش‌های نظامی می‌دیدند. مثلا در سال ۱۳۳۸ میلادی ۳۰ هزار نفر از مردان ونیزی آموزش نظامی دیدند و خود را برای دفاع از شهر آماده کردند و البته در نبردهایی که شرکت کردند، بیشترشان کشته شدند. از قرن پانزدهم، ونیز بتدریج به بندری تجاری تبدیل شد و تا سال ۱۴۵۰ بیش از ۳۰۰۰ کشتی بازرگانی متعلق به ونیز بودند یا در آنجا تردد می‌کردند. تهاجم ارتش ناپلئون ونیز تا سال ۱۷۹۷ یک جمهوری مستقل بود. اما پس از ۱۰۷۰ سال جمهوری ونیز استقلال خود را از دست داد. زیرا ناپلئون بناپارت در دوازدهم می ۱۷۹۷ ونیز را فتح کرد.

در اکتبر همان سال براساس معاهده‌ای که بین ناپلئون و دولت اتریش امضاء شد، کنترل ونیز را اتریشی‌ها در اختیار گرفتند. اما در سال ۱۸۰۵ با عقد معاهده‌ای دیگر، ونیز دوباره بخشی از پادشاهی ناپلئون در ایتالیا شد. تا این که در سال ۱۸۱۴ به دنبال شکست ناپلئون یک بار دیگر اتریشی‌ها کنترل ونیز را در دست گرفتند. در سال ۱۸۶۶ پس از ۷ هفته جنگ‌های خونین ونیز بخشی از ایتالیا شد. در دوران اشغال شهر، بسیاری از بناها و آثار تاریخی آن ویران شد و شهر در فضایی از یاس و ناامیدی به حیاتش ادامه داد. در نیمه دوم قرن نوزدهم ونیز دوباره در مسیر شکوفایی قرار گرفت و به بندری جذاب برای گردشگران تبدیل شد. در طول جنگ جهانی دوم، ونیز از معدود شهرهایی بود که از گزند جنگ تقریبا برکنار ماند و بافت خود را حفظ کرد. امروزه آثار هنری و معماری بسیاری متعلق به قرن نوزدهم و نیمه اول قرن بیستم در ونیز باقی مانده است.

اقتصاد ونیز :
ونیز یک شهر توریستی است و ۷۰ درصد درآمد آن توسط توریست ها تامین می شود.

ساختار ونیز :
ونیز حدودا ۱۷۰۰ سال قبل بر روی ۱۱۸ جزیره کوچک در جوار دریای آدریاتیک و در شمال شرق ایتالیا ساخته شد، که از طریق ۴۰۰ پل به هم وصل شده اند .در سده دوم میلادی مردم قسمتی از شمال ایتالیا که از حمله های مکرر اقوام ژرمن به ستوه آمده بودند به این جزایر کوچ کردند و در طول قرن ها این شهر زیبا و رویایی را به وجود آوردند. ونیز امروزه یکی از شاهکارهای معماری و شهرسازی دنیا به شمار می رود. ونیز ایتالیا، موسوم به شهر کانالها ، محلی رویایی برای اهل سفر و گردشگری است. فونداسیون ساختمان های شهر ونیز از چوب است ، اما چوب مخصوصی است که از روسیه واردشده است.این چوب ها ضمن داشتن ضخامت و استحکام زیاد ویژگی دیگری که دارند این است تا وقتی که در مجاورت اکسیژن قرار نگیرند،نمی پوسند،بنابراین در آب به راحتی می توان از آن استفاده کرد. عمارت های تاریخی و آثار باستانی بسیار زیبا،آبراه ها و قایق های سنتی که به آن گندولا می گویند و نقش اتومبیل را در تنها شهر مدرن بدون ماشین دارند،کارناوال ماسک معروف ونیز، همه و همه به این شهر جلوه زیبا و تماشایی داده اند که هر ساله حداقل شش میلیون توریست از آن بازدید می کنند.

ونیز، دومین شهر بد بوی جهان
به دنبال انتشار فهرست پنج شهر بدبوی جهان، ونیز در رده دوم این فهرست جای گرفته است. ونیز به دلیل آب‌‌راه‌های مشهور و کوچه های آبی تاریخی و توریستی‌اش، دومین شهر بدبوی جهان معرفی شده است. ونیز دومین شهر بدبوی جهان لقب گرفت

به گزارش خبرگزاری میراث فرهنگی گروهی از متخصصان وحامیان محیط زیست اخیرا نام پنج شهر را در جدول بدبو ترین شهرهای جهان قرار داده اند که ونیز توریستی ترین شهر ایتالیا، دومین شهر بدبوی جهان معرفی شده است.

در این فهرست استان کانکان در مکزیک در بالای جدول جای گرفته که علت اصلی بدی هوا و بوی بد آن ناکارآمدی سیستم فاضلاب شهری در این منطقه است.

شهر توریستی ونیز در ایتالیا هم به رغم شهرت تاریخی و جایگاه فرهنگی آن به عنوان شهر رویایی برای هزاران توریست شناخته شده و سالانه بیشترین تعداد توریست را از سراسر جهان به خود جذب می کند ، در ردیف دوم این فهرست طبقه بندی شده است. بنابراین توریست هایی که آرزو دارند در نهرهای تاریخی و مشهور ونیز قایقرانی کنند و از خیابان های باریک و تاریخی این شهر عبور کنند، ناچارند صبر و تحمل زیادی را برخود هموار کنند ، زیرا خیابان های ونیز بوی چندان خوشایندی ندارند و نکته اصلی هم همان جاذبه این شهر یعنی کانال ها و راه آب هایی است که این شهر تاریخی و موزه های آن را با شهرتی جهانی محبوب همگان کرده است.

سومین شهر بدبوی جهان شهری است به نام رتوروا در کشور نیوزیلند که به طور شبانه روزی بویی شبیه به تخم مرغ گندیده دراین شهر به مشام می رسد. درواقع علت اصلی این بوی بد و انتشار آن منابع زمین گرمایشی است که در این منطقه از زمین به ویژه بسیار زیاد است و با انتشار انواع مواد آلی از اعماق زمین محیط شهر را بدبو می کند.

چهارمین شهر بدبوی جهان در این جدول نیز سنت هلن واقع در اوکلند انگلستان است که در اصل محل کشت پیاز و پوشیده از مزارع پیاز است.

و بالاخره پنجمین و آخرین شهر بدبوی جهان در این جدول شهر توریستی دیگری است در فرانسه که محل تولید پنیر مخصوص محلی به نام کوت – د- اور بوده که به رغم شهرت و محبوبیت بسیار بوی بدی دارد اما باوجود بوی بد هنوز هم محبوب توریست های بسیاری است که به قصد چشیدن این نوع پنیر به این منطقه سفر می کنند. منبع: پژوهشکده