شهید گمنام سلام

امروز روز حضرت زهرا بود. روزی که غم از اسمون می بارید. همچنین مصادف بود با تشیع پیکر مطهر شهدای جنگ تحمیلی.نمی دونم، واقعا برای این خانواده ها که عزیزاشون پیکرهاشون پیدا میشه خیلی باید سخت باشه، ولی به باورم سخت تر از اونها انتظارهای خانواده های شهدای گمنام هست. توی پرند هم قبر چند شهید گمنام هست، مشرف به تمام اعمال ما درست در بام آسمان..!

دلم گرفته، بازم چشمام بارونیه.. اما این بار بارون چشمام به خاطر اونهاست و نه به خاطر اون شاید. شاید هم به خاطر خودم باشه که..نمیدونم، ولی سر عجیبی هست که همیشه با اومدن این شهدا نسیم عجیبی در رگهای این شهر خشکیده می وزه. نمی دونم خدا لطفش رو بر ما فرش نشینان عنایت میکنه یا نه.. عروج لیاقت می خواد که شاید خدا در ما هیچ وقت نبینه، سکوت حرف دلم باشه بهتره، بهتره خوده این شهید گمنام ها یه فکری به حال این بغض توی گلومون بکنن.. دیدن اشک یه ادم سخته، مخصوصا مادری که 31 سال هست پسرش رو ندیده، این مادر رو امشب توی اخبار دیدم..
شعر ” شهید گمنام، سلام ” با مداحی مجتبی رمضانی رو خیلی خیلی دوست دارم، به خاطر کیفیت و زاویه نه چندان خوب عکسها هم معذرت میخوام..