دانلود رایگان آرمانشهر (Utopia) و آرمانشهرگرایی (Utopianism) چیست؟
پیشگفتار:
آرمانشهر (Utopia) و آرمانشهرگرایی (Utopianism) چیست؟
1- واژهی Utopia:
این واژه برای نخستین بار، توسط توماس مور (1535-1478م) وزیر هانری هشتم پادشاه انگلستان به کار گرفتهشد. توپیا یک واژه لاتین است و معنی آن «هیچ جا» میباشد. کلمه یوتوپیا را مترجمان ایرانی هر یک به شکلی به فارسی برگرداندهاند؛ برخی برگردان های این واژه را ببینیم:
شیخ شهاب الدین سهروردی: ناکجاآباد
خویی: کمال مطلوب، مدینهی فاضله
بهاالدین پازارگاد: مدینهی فاضلهی خیالی، در کتاب تاریخ فلسفهی سیاسی
احمد آرام: اتوپیا، در کتاب فقر تاریخی گری اثر کارل ریموندپوپر
عزت الله فولادوند: کام شهر، در کتاب گریز از آزادی اثر اریش فروم
امیر حسین آریان پور: بینام شهر، جامعهی آرمانی، ناپدرام شهر، شهریور، خرم آباد، خیال آباد، شهر لامکان، در کتاب نقدهایی بر زمینه جامعهشناسی
در عربی، نخستین بار واژهی آرمانشهر توسط حکیم ابونصر فارابی به صورت «مدینه فاضله» به کار گرفتهشد؛ از آن پس این نام دستخوش تغییر نگردید. چرا که حکیم در کتاب خود از اقسام دیگر مدینه نیز یاد کرده است (مدینهی ضروریه، بداله، خست، کرامت، …) بنابراین در اصل واژه تغییری دادهنشدهاست. در فارسی بهتر است به جای واژههای بیگانهی یوتوپیا و یا مدینهی فاضله از واژههای آرمانشهر و آرمانشهرگرایی سود بجوییم.
افلاطون ( 427 – 347 پیش از میلاد ) نخستین فیلسوف و متفکر دنیای باستان بود که با روشی مشخص درباره سیاست و حکومت سخن گفت . او راه نجات جامعه بشری را استمرارر یک حاکمیت فلسفی می دانست و بر این باور بود که یا حکیمان باید زمامدار باشند و یا زمامداران باید حکیم شوند .
روش افلاطون این بود که باورهای فلسفی و دلایل خود را به صورت گفت و شنود و از دهان سقراط بیان کند.
فارابی پس از افلاطون،اما پیش از توماس مور و دیگران شرح مفصلی از ((اتوپیا))ی افلاطون بدست می دهد.عقیده فارابی این است که:((اگر اهل فضل و دانش بر مردم حکومت کنند،یعنی نخبگان جامعه جای شاهان و دولت های کم دانش و بی کفایت را بگیرند،به مدینه ی فاضله رسیده ایم.))
رسیده ایم به جامعه ای که همه چیزش سر جای خودش است.گرسنگی،فقر و نادانی از بین می رود و بشر در نظرگاه و آوردگاه تاریخ به جایی می رسد که به آن می گویند:آرمانشهر.
[download id=”76878″]