پایگاه علمی سعید سان دانلود رایگان مقالات علمی کنفرانس و ژورنال
ام اس
آنچه راجع به بیماری ام اس یا اسکلروز چندگانه(M.S)باید بدانیم
بیماری ام.اس یا اسکلروز چندگانه یک اختلال مادام‌العمر در سیستم ایمنی خودکار بدن است که می‌تواند منجر به فلج شدید شود.
اختلال سیستم ایمنی خودکار وضعیتی است که در آن بدن آنتیبادیهایی را تولید میکند که به بافت‌های خودش حمله می‌کنند.
در بدن افراد مبتلا به این بیماری آنتیبادیهایی تولید می‌شود که به ماده سفید مغز و نخاع حمله‌ور می‌شوند.
در بیماری ام.اس میلین یا پوشش رشته‌های عصبی در مغز و نخاع ملتهب می‌شود. این التهاب باعث آسیب میلین شده و سیگنال‌های عصبی نمی‌توانند در طول رشته‌های عصبی حرکت کنند.
علایم این بیماری متفاوت است و بستگی به این دارد که کدام بخش از اعصاب آسیب ببینند.
علایم اولیه این بیماری بسیار خفیف بوده و عبارتند از: سرگیجه و عدم تعادل، خستگی، ضعف دست و پا، التهاب اعصاب چشمی، بی حسی یا سوزش موضعی، درد شدید در ناحیه صورت، نقص در بینایی شامل تار شدن و یا دو بینی است.
با پیشرفت بیماری سایر علایم نیز بروز می‌کنند که از آن جمله می‌توان به مشکلات روده و مثانه، دردهای مزمن مانند درد کمر و ماهیچه‌ها، افسردگی، اسپاسم یا گرفتگی ماهیچه‌ها که ممکن است بسیار دردناک باشد، فلج، ناتوانی جنسی، صحبت کردن به طور نامفهوم، مشکل در بلع، مشکل در تفکر و عملکرد حافظه، از دست دادن بینایی و نابینایی کامل اشاره کرد.
در موارد خفیف بیماری ممکن است علایم به قدری ضعیف و ناچیز باشند که حتی نتوان وجود بیماری را تشخیص داد. وقتی بیماری پیشرفت کرده و شدت می‌یابد، فرد کاملا فلج می‌شود.
بیمار توانایی راه رفتن را از دست داده و حتی نمی‌تواند از خود مراقبت کند.
علت دقیق بروز این بیماری هنوز مشخص نیست.
4 فرضیه علمی اصلی درباره علت این بیماری وجود دارد؛
1- شرایط جوی در سراسر جهان: براساس این فرضیه به نظر می‌رسد که ابتلا به ام اس در میان ساکنان نواحی اطراف مدار چهلم نیم کره‌های شمالی و جنوبی کره زمین شایعتر است.
فردی که در یکی از این مناطق متولد شده و پیش از رسیدن به سن نوجوانی به منطقه دیگر منتقل می‌شود، تا حدودی در معرض ابتلا به این بیماری قرار می‌گیرند.
2- ژنتیک: ابتلای والدین یا یکی از نزدیکان به این بیماری خطر ابتلا به ام.اس را در فرد افزایش می‌دهد.
3- عامل ایمنی: به طور کلی این امر پذیرفته شده است که بیماری ام‌اس نوعی اختلال در سیستم ایمنی خودکار است.
4- عامل ویروسی: این احتمال وجود دارد که یک عامل ویروسی در بروز ام اس نقش داشته باشد.
برخی عصب‌شناسان معتقدند که ام اس به دلیل تولد یک فرد با نقص ژنتیکی بروز میکند، چرا که نمی‌تواند با یک عامل محیط زیستی سازگاری داشته باشد.
وقتی فرد مزبور با آن عامل تماس پیدا کند، سیستم خودکار ایمنی واکنش نشان داده و منجر به بروز بیماری می‌شود.
هنوز برای این بیماری هیچ راه مشخصی برای پیشگیری شناخته نشده است. در مورد تشخیص بیماری نیز لازم به ذکر است که در حال حاضر هیچ آزمایش خاصی به این منظور وجود ندارد و معمولا از طریق مراجعه به سابقه پزشکی و آزمایشات فیزیکی فرد مورد آزمایش قرار می‌گیرد.
تصاویر MRI معمولا می‌تواند آسیب میلین در بافت مغز را نشان دهد، اما در برخی افراد مبتلا به این بیماری این تصاویر کاملا طبیعی هستند و هیچ مشکل یا نارسایی را نشان نمی‌دهند. یکی دیگر از روشهای تشخیص بیماری آزمایش مایع مغزی نخاعی است.
زونا
بیماری زونا چیست؟
این ویروس بعد از ایجاد آبله‌مرغان ، در همه افراد به صورت نهفته ، در مسیر رشته‌های عصبی که از نخاع خارج می‌شوند، جایگزین می‌شود و منجر به بیماری زونا
آبله مرغان یک عفونت شدیدا مسری است که علامت و مشخصه آن ضایعات پوستی (بثورات وزیکولی varicella zouster) می‌باشد. بیماری آبله‌مرغان توسط ویروس واریسلا زوستر که از خانواده هرپس ویروس است، ایجاد می‌شود. این ویروس بعد از ایجاد آبله‌مرغان ، در همه افراد به صورت نهفته ، در مسیر رشته‌های عصبی که از نخاع خارج می‌شوند، جایگزین می‌شود و فعالیت مجدد آن منجر به بیماری زونا یا هرپس زوستر Herpes zoster می‌گردد. این ویروس از راه قطره‌های ریز در هوا یا تماس با ضایعات پوستی ، از فرد بیمار انتقال می‌یابد.انسان تنها مخزن ویروس آبله‌مرغان است. یک بیماری شدیدا مسری است بطوری که میزان ابتلای آن در افراد حساس حداقل ۹۰ درصد می‌باشد. عمدتا در اواخر زمستان و اوایل بهار در نواحی معتدل بروز میکند. بیشترین گروه سنی مستعد ابتلا ۹-۵ ساله هستند بقیه موارد اغلب بچه های زیر ۱۵ سال است. در حدود ۱۰% بالای ۱۵ سال را درگیر میکند. در نواحی معتدل معمولا ۹۵-۹۰% افراد ویروس واریسلا زوستر را در دوران کودکی کسب می‌کنند. استفاده از داروهای سرکوب کننده دستگاه ایمنی بدن خطر بروز این بیماری را افزایش می‌دهد.
علایم آبله‌مرغان
بیماری معمولا ۱۷-۱۴ روز بعد از تماس (دوره کمون یا نهفته) با فرد مبتلا به آبله‌مرغان یا زونا شروع می‌شود.
علایم عمومی
این علایم که شبیه علائم آنفلوانزا هست، عبارتند از تب ، بیحالی ، بی‌اشتهایی ، سردرد و گاهی اوقات درد خفیف شکم که ۲-۱ روز قبل از بروز ضایعات پوستی رخ می‌دهد. این علایم بیشتر در بچه‌های بزرگتر دیده می‌شوند و تا ۵-۴ روز باقی می‌مانند.
ضایعات پوستی
ضایعات پوستی که علامت اصلی بیماری هستند، ابتدا روی پوست صورت و سینه ظاهر می‌شوند و بعد سایر قسمتهای بدن نیز مبتلا می‌شوند. ضایعات اولیه شامل ماکولوپاپولهای قرمز (شبیه جوش) شدیدا خارش‌دار است که در نهایت به وزیکولهای حاوی مایع روشن تبدیل می‌شوند سپس این ضایعات دلمه بسته و بهبود می‌یابند. و در یک زمان انواع مختلف این ضایعات روی پوست دیده می‌شوند. ضایعات را می‌توان روی مخاط حلق یا دستگاه تناسلی نیز پیدا کرد.
انتقال یا سرایت بیماری
محتمل‌ترین راه سرایت بیماری از طریق سیستم تنفسی و ترشحات تنفسی است. راه دیگر انتقال تماس مستقیم با ضایعات پوستی بیمار مبتلا به آبله‌مرغان یا زونا است. میزان انتقال در تماس‌های خانوادگی ۹۰-۸۰% است.
دوره سرایت آبله‌مرغان از ۴۸-۲۴ ساعت قبل از ظهور ضایعات پوستی شروع می‌شود و تا وقتی است که تمام وزیکولها ضایعات پوستی دلمه بسته و خشک شوند و ضایعات آبدار وجود نداشته باشد.
دوره نهفته (کمون) بیماری بین ۲۱-۱۰ روز است اما معمولا ۱۷-۱۴ روز طول می‌کشد.
عوارض آبله‌مرغان
عفونت پوست:
شایعترین عارضه عفونی آبله‌مرغان ، اضافه شدن عفونت ثانویه باکتریال بر روی ضایعات پوستی است. علت این عفونت خراشیدگی آنها بدنبال خاراندن می‌باشد. همچنین برخی اوقات جای تاول در صورتی که تاول عفونی شود، باقی می‌ماند.
لوپوس
بیماری لوپوس چیست؟
لوپوس یک اختلال در سیستم ایمنی بدن می‌باشد. در این بیماری، سلولهای ایمنی به بافت‌های سالم بدن حمله می‌کنند و موجب التهاب و تخریب بافت می‌گردند.
علائم ممکن است فقط در پوست باشد، اما بیشتر اوقات لوپوس موجب درد مفاصل نیز می‌گردد. در بسیاری از موارد، لوپوس باعث آسیب قلب، کلیه‌ها و دیگر اندام‌های حیاتی بدن می‌شود.
هیچ درمان قطعی برای لوپوس وجود ندارد و فقط علائم این بیماری را می‌توان کاهش داد.
انواع لوپوس
– لوپوس اریتماتوی سیستمیک : این نوع، شایعترین نوع لوپوس است.
– لوپوس اریتماتوی جلدی (لوپوس قرص مانند): این نوع باعث تخریب اندام‌ها نمی‌شود.
– لوپوس اریتماتوی ایجادشده توسط دارو
– لوپوس نوزادان که نادر است.
عوامل خطر
– جنس: 90 درصد بیماران را زنان تشکیل می‌دهند.
– سن: افراد بیشتر در محدوه سنی 15 تا 40 سال، دچار لوپوس می‌شوند.
– نژاد: بیشتر در سیاه پوستان، اسپانیایی‌ها و آسیایی‌ها یافت می‌شود.
– نور خورشید: قرار گرفتن در معرض نور خورشید ممکن است باعث لوپوس گردد. محققان بر این باورند که نورخورشید باعث می‌شود سلولهای پوست، پروتئین‌های خاصی را به وجود آورند. آنتیبادیهایی که به طور طبیعی در بدن هستند، وقتی بر روی این پروتئین‌ها قرار می‌گیرند، باعث یک واکنش التهابی می‌شوند.
– برخی داروها می‌توانند لوپوس را ایجاد کنند. از جمله: آنتی سایکوتیک کلروپرومازین، داروهای فشارخون بالا (مانند هیدرالازین)، داروهای سل، داروهای قلب و دیگر داروها. معمولا چند ماه و یا سال طول می‌کشد تا علائم ظاهر شوند.
– عفونت با ویروس Epstein- Barr: این ویروس علائم غیراختصاصی مانند گلودرد و تب دارد. وقتی عفونت از بین برود، ویروس به حالت نهفته در سیستم ایمنی بدن باقی می‌ماند. به دلایلی که هنوز روشن نیست، این عفونت می‌تواند خطر ابتلا به لوپوس را زیاد کند.
– قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی: کسانی که در معرض جیوه و سیلیکا قرار دارند، بیشتر به لوپوس گرفتار می‌شوند.
– سیگار کشیدن نیز باعث افزایش ابتلا به لوپوس می‌شود.
علائم
علائم لوپوس ممکن است ناگهانی ظاهر شوند و یا به کندی پیشرفت کند و همچنین ممکن است خفیف و یا شدید باشد و نیز ممکن است موقتی یا دائمی باشد. این علائم عبارتند از :
1- درد مفاصل و عضلات: اولین علامت است. غالبا مفاصل مچ دست، آرنج، زانو و قوزک پا درد می‌گیرند. مفاصل ملتهب و گرم می‌شوند. اما برعکس آرتریت روماتوئید، لوپوس باعث تخریب دائمی مفاصل نمی‌گردد.
2- ضایعات پوستی پروانه‌ای شکل روی گونه‌ها و بینی (تصویر بالا).
3- سایر مشکلات پوستی عبارتند از: حساسیت به نور خورشید و وجود لکه‌های قرمز، پوسته پوسته شدن، بثورات جلدی بنفش بر روی نقاط مختلف بدن از جمله: صورت، گردن و بازوها.
4- زخم‌های وسیع بر دهان و لب
5- ترک خوردن و یا شکستگی ناخن‌ها: در نتیجه التهاب مویرگ‌های خونی، ناخن‌ها تغییر رنگ می‌دهند. در پایه ناخن، لکه‌های آبی و یا مایل به قرمز نمایان شود. تورم ناخن، موجب باد کردن و قرمز شدن پوست اطراف قاعده ناخن می‌شود.
6- تب و خستگی: در بسیاری از موارد، این علائم آنقدر شدید است که با فعالیت‌های روزانه و ورزش تداخل پیدا میکند.
7- کاهش و یا افزایش وزن
8- حساسیت به نور خورشید و یا انواع نورهای فرابنفش.
9- یکی از علائم لوپوس که می‌آید و می‌رود، ریزش موها می‌باشد. ممکن است موها به صورت تکه‌ای بریزند و یا نازک شوند.
10- پدیده رینود: در هوای سرد و یا در هنگام استرس، انگشتان دست و پای این بیماران دچار درد و بی‌حسی می‌شود. انگشتان به رنگ سفید و یا آبی درمی آیند. این پدیده در اثر گرفتگی مویرگ‌های خونی و کاهش جریان خون به مناطق بدن رخ می‌دهد. البته این پدیده در سایر افراد هم دیده می شود.
11- کندی تنفس
12- خشکی چشم
13- به راحتی پوست، کبود می‌شود.
14- کاهش حافظه
لوپوس باعث ایجاد ضایعات پوستی پروانه‌ای شکل روی گونه‌ها و بینی و درد مفاصل می شود
بیماری‌های شبیه لوپوس
– لوپوس تا اندازه‌ای شبیه آرتریت روماتوئید می‌باشد. هر دوی این بیماری‌ها منجر به درد و ورم مفاصل می‌شوند.
– لوپوس تا اندازه‌ای شبیه فیبرومیالژیا نیز می‌باشد. هر دوی آنها باعث خستگی و درد می‌شوند.
یکی از علائمی که می‌توان لوپوس را از 2 بیماری فوق تشخیص داد، بثورات پوستی می‌باشد.
راه های تشخیص لوپوس
آزمایش خون برای وجود آنتی بادی ضد هسته‌ای
عملکرد کلیه
زمان لخته شدن خون
بیوپسی (نمونه برداری) بافت
داروهای درمان کننده
کرم‌های کورتیکواستروئید برای درمان بثورات پوستی
داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی برای درمان تب و درد مفاصل
داروهای ضد مالاریا برای درمان درد مفاصل، زخمها و جوش‌ها
کورتیکواستروئید خوراکی و یا تزریقی
داروهای سرکوب‌گر سیستم ایمنی بدن
مراقبت در لوپوس
– وقتی در برابر نور خورشید قرار دارید، خود را بپوشانید.
– سیگار نکشید.
– ورزش کنید.
– استرس را از خود دور کنید.
– استراحت کافی داشته باشید. برخی از بیماران نیاز به 12 ساعت خواب شبانه دارند.
مشکلات شایع در لوپوس
1- مشکلات کلیه
حدود سه‌چهارم بیماران مبتلا به لوپوس، دچار مشکلات کلیوی می‌باشند. این مشکل، فاقد علائم آشکاری می‌باشد. برخی مردم، متوجه ورم پاها و یا مچ پاها می‌شوند. برخی از مردم وقتی متوجه مشکلات در کلیه می‌شوند که خون و یا پروتئین غیرعادی در آزمایش ادرار ظاهر شود.
2- مشکلات قلبی
ورم در اطراف قلب در بیماران مبتلا به لوپوس دیده می‌شود. این مشکل باعث درد در طرف چپ سینه می‌شود. برخی از افراد هم دچار لخته خون و بیماری‌های دریچه قلب می‌گردند.
3- مشکلات ریوی
بافت ریه دچار ورم می‌شود و باعث تنفس مشکل و یا درد سینه می‌گردد.
برخی مواقع، لوپوس باعث درد سینه می‌شود که این درد مربوط به قلب و یا ریه نمی‌باشد. این درد در نتیجه ورم عضلات سینه و یا مفاصل دنده رخ می‌دهد.
4- مشکلات گوارشی
معمولا بیماری لوپوس، مشکل گوارشی در پی ندارد. اما برخی افرد دچار دل‌درد، استفراغ، بلع سخت و ورم لوزالمعده یا کبد می‌شوند. این علائم در اثر لوپوس یا داروهای درمان کننده آن می‌باشد.
5- کم خونی
لوپوس و داروهای درمان کننده آن، موجب کم خونی می‌شوند. تعداد کمی گلبول قرمز در خون وجود دارد و به سرعت تخریب می‌شوند. علائم کم خونی شامل: خستگی، تپش قلب و نفس نفس زدن می‌باشد.
6- مشکلات عصبی
سردرد، یک مشکل شایع در این بیماران می‌باشد. مشکلات حافظه، کمتر شایع است. بعضی از بیماران مبتلا به لوپوس دچار سکته مغزی و تشنج می‌شوند.
7- سلامتی روح و روان
بیماران ممکن است دچار افسردگی و عصبانیت شوند.
بارداری و لوپوس
زنان مبتلا به لوپوس می‌توانند باردار شوند. علائم لوپوس می‌آید و می‌رود. بهترین زمان برای بارداری، وقتی است که علائم کمتری وجود دارد. خانم باردار به پزشک خود باید بگوید که این بیماری را دارد.
نوزادان مبتلا به لوپوس
بیشتر نوزادان متولد شده از مادران مبتلا به لوپوس، سالم هستند. اما در موارد نادر، نوزاد متولد شده از مادر لوپوسی، دچار لوپوس می‌شود. این نوزادان دارای جوش‌های پوستی، کم‌خونی و یا مشکلات کبدی می‌باشند. این علائم پس از چند ماه خوب می‌شوند و آسیب دائمی را ایجاد نمی‌کنند. برخی از نوزادان لوپوسی، دچار نقص قلبی می‌شوند.
دیابت ( مرض قند )چیست؟
دیابت ( مرض قند ) یک اختلال متابولیسم (راهی که بدن ما غذاهای هضم شده را برای تولید انرژی و رشد استفاده می کند) است. بیشتر غذایی که می خوریم به گلوکز (شکل قند در بدن) می شکند. گلوکز منبع اصلی سوخت در بدن است.
بعد از هضم، گلوکز به جریان خون وارد می شود، جایی که توسط سلولها برای رشد و انرژی استفاده می گردد. برای آنکه گلوکز وارد سلولها بشود باید انسولین وجود داشه باشد. انسولین هورمونی است که توسط لوزالمعده تولید می شود (غده بزرگی در پشت معده(
زمانی که غذا می خوریم، لوزالمعده در به طور خودکار میزان مناسب انسولین را تولیدمی نماید، که قند را از خون به سلولها حرکت می دهد. در افراد دیابتی، یا لوزالمعده انسولین کافی نمی سازد یا اصلاً انسولین تولید نمی کند، یا سلولها به شکل مناسبی به انسولین تولید شده پاسخ نمی دهند. در نتیجه مقدار زیادی گلوکز در جریان خون وارد شده که توسط کلیدها به ادرار ریخته شد و از بدن خارج می شود، که توسط گلوکز در خون ساخته شده به جریان خون می ریزد در ادرار وارد می شود و از بدن خارج می شود. بنابراین بدن منبع اصلی سوخت خود را که حاوی مقادیر زیادی گلوکز است، از دست می دهد.
انواع دیابت چه هستند؟
– دیابت نوع ۱
– دیابت نوع ۲
– دیابت حاملگی
دیابت نوع ۱
نوع ۱ دیابت یک نوع بیماری خود ایمنی است. این بیماری زمانی بوجود می آید که دستگاه مبارزه بدن با عفونتها (دستگاه ایمنی) علیه بخشی از خود بدن فعال می شود. در دیابت، دستگاه ایمنی به سلولهای بتای لوزالمعده که انسولین تولید می کنند، حمله می کند و آنها را از بین می برد. بنابراین لوزالمعده انسولین کمی تولید می کند یا اصلاً تولید نمی کند. فردی که دیابت نوع ۱ دارد برای تمام عمر باید انسولین دریافت نماید.
در حال حاضر دانشمندان دقیقاً نمی دانند چه عاملی باعث می شود، بدن به سلولهای بتا حمله کند، اما باور دارند که عوامل ژنتیکی، ایمنی و محیطی مانند احتمالاً ویروسها ( در این روند ) درگیر هستند. نوع ۱ دیابت ۵ تا ۱۰ درصد موارد دیابت تشخیص داده شده در آمریکا را شامل می شود. معمولاً در بچه ها و نوجوانان دیده می شود اما می تواند در هر سنی بروز نماید.
نشانه های دیابت نوع ۱ معمولاً در زمانی کوتاه بروز می کنند، گرچه نابودی سلولهای بتا می تواند زودتر آغاز شود. نشانه ها شامل افزایش تشنگی و تکرر ادرار، گرسنگی دائمی، از دست دادن وزن، تاری دید و خستگی شدید است. اگر این مشکل تشخیص داده نشده و با انسولین درمان نشود، فرد مبتلا به دیابت نوع ۱ می تواند به یک کمای ( بیهوشی ) تهدید کننده زندگی به نام کومای کتو اسیدوز دیابتی( بیهوشی ناشی از اسید های کتونی مرض قند )فرو برود.
دیابت نوع ۲
شایعترین نوع دیابت، دیابت نوع ۲ است. حدود ۹۰ تا ۹۵ درصد افراد دیابتی، به این نوع از بیماری مبتلا هستند. این شکل از دیابت همراه با سن بالا، چاقی، سابقه خانوادگی دیابت، سابقه قبلی دیابت حاملگی، عدم فعالیت بدنی، و نژاد است. حدود ۸۰ درصد افرای که دیابت نوع ۲ دارند دچار اضافه وزن هستند.
نوع ۲ دیابت در حال افزایش در میان بچه ها و نوجوانان است.
زمانی که دیابت نوع ۲ تشخیص داده می شود، معمولاً لوزالمعده میزان کافی انسولین را تر شرح میکند اما به دلایل ناشناخته، بدن نمی تواند به شکل موثری از انسولین استفاده نماید و این وضعیتی است که به آن مقاومت به انسولین گفته می شود. بعد از چند سال از تولید انسولین کاسته می شود و نتایج مشابه دیابت نوع ۱ است. گلوکز ساخته می شود و به خون می ریزد ولی بدن نمی تواند از این منبع اصلی سوخت استفاه کافی کند. نشانه ها می تواند شامل خستگی یا تهوع، پر ادراری، تشنگی غیر طبیعی، کاهش وزن، تاری دید، عفونتهای مکرر و کاهش سرعت بهبودی زخمها می شود. بعضی افراد هیچ نشانه ای ندارند.
دیابت حاملگی
دیابت حاملگی فقط در زمان حاملگی بروز می یابد. مانند دیابت نوع ۲ بیشتر در ی که سابقه خانوادگی دیابت را دارند بروز می کند. ی که دیابت حاملگی دارند ۲۰ تا ۲۵ درصد شانس ابتلا به دیابت نوع ۲ را در عرض ۵ تا ۱۰ سال دارند.
چه آزمایشاتی برای تشخیص دیابت نوع ۲ وجود دارد؟
گلوکز (قند ) ناشتای سرم آزمایش ترجیحی برای تشخیص دیابت نوع ۱ و ۲ است. زمانی که در صبح انجام شود قابل اعتماد تر است. به هر حال تشخیص دیابت می تواند بعد از نتایج مثبت در هر یک از سه آزمایش زیر بوده ولی می بایست حتماً توسط آزمایش دوم ( جواب مثبت ) در یک روز دیگر تأیید شود.
۱. گلوکز خون تصادفی (در هر زمانی از روز گرفته شده) بیش از ۲۰۰ میلی گرم در دسی لیتر، همراه با حضور علائم دیابت.
۲. میزان قند خون بیشتر از ۱۲۶ میلی گرم در دسی لیتر پس از ۱۸ ساعت ناشتا بودن.
۳. یک آزمایش تحمل گلوکز ۲۰۰ میلی گرم در دسی لیتر یا بیشتر که نمونه خون ۲ ساعت پس از آنکه فرد نوشیدنیی حاوی ۷۵ گرم گلوکز حل شده در آب را مصرف نمود گرفته می شود. این آزمایش در آزمایشگاه انجام می شود و در یک دوره ۳ ساعته میزانهای قند خون اندازه گیری می شود.
دیابت حاملگی بر اساس اندازه های گلوکز پلاسما در طی انجام آزمایش تحمل خوراکی گلوکز ارزیابی می شود. سطوح قند خون به طور طبیعی در زمان حاملگی پایین تر است، بنابراین مقادیر آستانه برای تشخیص دیابت در حاملگی پایین تر است. اگر زنی دو مقدار گلوکز خون مساوی یا بیشتر از هر یک از ارقامی که ذکر می شود داشته باشد، مبتلا به دیابت حاملگی است. قند ناشتای خون ۹۵ میلی گرم در دسی لیتر، قند یکساعت بعد ۱۸۰ میلی گرم در دسی لیتر، قند ۲ ساعت بعد ۱۵۵ میلی گرم در دسی لیتر، قند سه ساعت بعد ۱۴۰ میلی گرم در دسی لیتر.
دیگر اقسام اختلال متابولیسم گلوکز (پیش دیابت) چه هستند؟
افراد پیش دیابتی، حالتی بین حالت طبیعی و دیابت داشته و در خطر ابتلا به دیابت، حمله قلبی و مغزی هستند. به هر حال مطالعات پیشنهاد می کنند که از دست دادن وزن و افزایش فعالیت بدنی می تواند از دیابت پیشگیری کند یا آن را به تعویق بیندازد. دو شکل از پیش دیابت وجود دراد.
اختلال گلوکز ناشتا
فردی دچار قند خون ناشتای غیر طبیعی است که قند ناشتای خون او بین ۱۰۰ تا ۱۲۵ میلی گرم در دسی لیتر باشد. این میزان از میزان طبیعی بالاتر است ولی هنوز به سطحی که مطرح کننده دیابت باشد نرسیده است.
آزمایش تحمل گلوکز مختل
تست مختل تحمل گلوکز به معنای این است که میزان قند خون در طی انجام تست تحمل خوراکی گلوکز از میزان طبیعی بیشتر است اما آنقدر زیاد نیست که تشخیص دیابت داده شود. تحمل گلوکز مختل وقتی تشخیص داده می شود که سطح گلوکز ۱۴۰ تا ۱۹۹ میلی گر م در دسی لیتر ۲ ساعت بعد از آن است که فرد مایعی حاوی ۷۵ میلی گرم گلوکز را بنوشد.
اثرات و نتایج دیابت چیست؟
دیابت با عوارض طولانی مدتی که تقریباً بر تمام قسمتهای بدن اثر می گذارد همراه است. این بیماری اغلب منجر به کوری، بیماری قلب و رگهای خونی، حمله مغزی، از کار افتادگی کلیه، قطع عضو و آسیب اعصاب می شود. دیابت کنترل نشده می تواند، حاملگی را عارضه دار کند و نقائص عصبی در در نوزادان متولد شده از دیابتی بسیار بیشتر است.
چه کسانی به دیابت مبتلا می شوند؟
دیابت مسری نیست. افراد نمی توانند آن را از یکدیگر بگیرند. به هر حال عوامل خاصی خطر ایجاد دیابت را افزایش می دهد.
دیابت نوع یک به نسبت مساوی بین و مردان اتفاق می افتد اما در سفید پوستان نسبت به غیر سفید پوستان بیشتر است.
بیماری انسداد ریوی مزمن
اطلاعات اولیه
توضیح کلی
بیماری انسداد ریوی مزمن اصطلاحی است که برای انسداد مزمن مجاری هوایی ناشی از آمفیزم، برونشیت مزمن، آسم، یا ترکیبی از این اختلالات به کار می‌رود. غالباً، ترکیب شامل برونشیت و آمفیزم است. بروز این بیماری مرتباً در حال افزایش است. مردان بیشتر از زنان دچار این بیماری می‌شوند (تا همین اواخر، مردان بیشتر از زنان سیگار می‌کشیدند).
علایم شایع
امکان دارد علایم تا سنین میانسالی ظاهر نشوند، با این که عقیده بر این است که بیماری از همان اوایل دوران بزرگسالی آغاز می‌شود.
برونشیت: سرفه مکرر یا حملات سرفه قطاری که معمولاً خلط‌دار است.
تنگی نفس: تنگی نفس که طی چندین سال بر شدت آن افزوده می‌شود.
وجود خلطی که ضخیم است و به سختی می‌توان آن را خارج کرد. رنگ و خصوصیات خلط برحسب این که عفونت وجود داشته باشد یا نه، متغیر است.
آمفیزم: غالباً در مراحل اولیه علامتی وجود ندارد.
گاهی بروز عفونتهای مکرر در ریه‌ها یا لوله‌های نایژه‌ای
خس خس یا سرفه در حد کم
خلط در حد خیلی کم
کاهش وزن
علل
آسیب به ریه‌ها به علت التهاب و تحریک نایژه‌ای ناشی از:
کمبود آنتی‌تریپسین (یک آمفیزم ارثی)
شاید عفونت ویروسی
مواجهه شغلی با مواد تحریک‌کننده (مثلاً در مورد آتش‌نشانان)
سیگار کشیدن
آلودگی هوا
عوامل افزایش دهنده خطر
قرار گرفتن در معرض دود سیگار (به خصوص بزرگسالانی که والدین آنها سیگار می‌کشیدند)
بروز ذات‌الریه ویروسی در اوایل زندگی
سابقه خانوادگی آلرژی، یا بیماری‌های تنفسی و ریوی
سیگار کشیدن
پیری
پیشگیری
اجتناب از سیگار کشیدن مهمترین کاری است که می‌توان انجام داد. اجتناب از قرار گرفتن در معرض دود سیگار نیز اهمیت دارد زیرا یکی از عوامل خطر به حساب می‌آید.
هم‌اکنون مطالعاتی در جریان هستند تا مشخص شود که آیا روشی برای شناسایی زودهنگام این بیماری وجود دارد یا خیر.
عواقب مورد انتظار
کاهش تدریجی کار ریه. اما با درمان می‌توان علایم را کاهش داد و از عفونتها پیشگیری کرد. درمان به شما کمک خواهد کرد تا زندگی فعال و پر بارتری داشته باشید.
طول عمر کاملاً متغیر است. در بیماران جوان‌تر امکان دارد پیش‌آگهی خوب باشد، در حالی که در بیماران مسن‌تر پیش‌آگهی بدتر است، به خصوص اگر مشکلات دیگری مثل تند شدن ضربان وجود داشته باشد.
همچنین بیمارانی که در ارتفاع حدود 1100 متر به بالا زندگی می‌کنند طول عمرشان کمتر است.
عوارض احتمالی
عفونتهای مکرر؛ اضطراب و یا افسردگی
سایر عوارض عبارتند از: پرفشاری خون ریوی، قلب ریوی (منظور قلبی که در اثر مشکل ریه خود دچار مشکل شده است)، پلی‌سیتمی (پر خونی) ثانویه، تشکیل حفره‌هایی در ریه، و نارسایی تنفسی
درمان
اصول کلی
– امکان دارد آزمایشات تشخیصی شامل موارد زیر باشند: آزمایش خون، بررسی کار ریه، سی‌تی اسکن، عکس گرفتن از نایژه‌ها با ماده حاجب، و عکس قفسه سینه
– اهداف کلی درمان عبارتند از: تخفیف علایم، کند کردن روند پیشرفت بیماری، و جلوگیری از بروز عوارض
– درمان در منزل معمولاً کافی است، اما اگر عفونت رخ دهد یا علایم بدتر شوند امکان دارد بستری کردن در بیمارستان ضروری باشد.
– ترک سیگار اهمیت زیادی دارد: از قرار گرفتن در معرض دود سیگار و مواد تحریک‌کننده نیز باید اجتناب شود.
– نصب سیستم تهویه مطبوع فیلتردار در منزل نیز ممکن است کمک‌کننده باشد.
– وضعیت سلامت نایژه‌ها را می‌توان با استنشاق بخار آب، تخلیه نایژه‌ها به کمک تغییر وضعیت بدن، و فیزیوتراپی مخصوص قفسه سینه بهبود بخشید.
– واکسن پنوموواکس (برای پیشگیری از ذات‌الریه ناشی از باکتری پنوموکک) و سالانه یک بار واکسن آنفلوانزا
– با پیشرفت بیماری ممکن است نیاز به اکسیژن وجود داشته باشد.
داروها
داروهای گشادکننده نایژه تجویز می‌شوند. اول این درمان امتحان می‌شود و پس از ارزیابی پاسخ به آن، دوز دارو طوری تنظیم می‌شود تا اثرات جانبی به حداقل برسند.
آنتی‌بیوتیک‌ها برای عفونت
در بعضی از بیماران، مصرف کورتیکواستروییدها ممکن است سودمند باشد.
امکان دارد داروهایی برای اضطراب یا افسردگی توصیه شود، اما این داروها باید با احتیاط مصرف شوند زیرا بیمار نباید زیاده از حد تحت اثرات آرام‌بخش و خواب‌آوری این داروها قرار گیرد.
تجویز آنتی‌تریپسین در مواردی که کمبود آن وجود دارد.
فعالیت
بی‌تحرکی طولانی‌مدت باعث افزایش ناتوانی می‌شود. اگر بیماری قلبی شدیدی وجود نداشته باشد، لازم است که بیمار برنامه ورزشی منظمی را دنبال کند (معمولاً پیاده‌روی)
اقداماتی مثل کار درمانی، بازتوانی کاری، و فیزیوتراپی نیز شاید توصیه شوند.
رژیم غذایی
رژیم خاصی توصیه نمی‌شود، اما تغذیه مناسب برای حفظ سلامت مهم است. روزانه حداقل 10-8 لیوان مایعات بنوشید.
در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علایم بیماری انسداد ریوی مزمن را دارید.
اگر تب به علایم اضافه شود یا درد قفسه سینه افزایش یابد.
اگر در خلط خون ظاهر شود یا خلط ضخیم شود.
اگر حتی در زمانی که استراحت می‌کنید یا سرفه ندارید نیز تنگی نفس داشته باشید