دانلود ترجمه مقاله پروفیل های مربوط به پروتئین -1 مقاوم به چند دارو در سلول های تک سلولی خون پیرامونی در بیماران مقاوم به صرع و بیهوشی


دانلود ترجمه مقاله پروفیل های مربوط به پروتئین -1 مقاوم به چند دارو در سلول های تک سلولی خون پیرامونی در بیماران مقاوم به صرع و بیهوشی

 

خلاصه

پیش زمینه: در حدود یک سوم از بیماران مبتلا به صرع و بیهوشی مقاوم به درمان کردن برخلاف دریافت کردن تیمار درمانی مناسب هستند که احتمالا به علت مقاومت چند دارویی می باشد. گلیکوپروتئین پی به وسیله ژن پروتئین 1 مقاوم به چند دارویی یا MDR1 کدگذاری می گردد که در حائل خونی مغزی به عنوان یک فاکتور اصلی درمان دارویی و در مشارکت با مقاومت در نظر گرفته می شود. مشخص شده است که سلول های تک سلولی خون پیرامونی یا PBMNCها بیان کننده MDR1 هستند، ما وضعیت های مربوط به یک MDR1 را در ارتباط با PBMNCها در زیر مجموعه های مختلفی از بیماران صرع مورد ارزیابی قرار داده ایم و آن ها را در ارتباط با مشخصات بالینی نشان دادیم.

روش و یافته های اصلی: داده های بالینی و MDR1 از بین 140 بیمار مبتلا به صرع جمع آوری شد، 30 نفر داوطلب سالم، و 20 نفر هم به عنوان بیماران شاهد داروهای ضد صرع را دریافت می کردند. PBMNCها ایزوله و جداسازی شدند و سطوح اساسی MDR1 و MDR1 هم شکل با سطوح تغییر یافته به وسیله سیتومتری اندازه گیری شدند. پروفیل های MDR1 برطبق پارامترهای بالینی مختلفی شامل فراوانی صرع، و تعداد داروهای مصرف شده در بیماران مبتلا به صرع مورد آنالیز قرار گرفت. بیماران مبتلا به صرع دارای سطح MDR1 بالاتری در مقایسه با گروه غیر مبتلا به این بیماری بودند. در بین بیماران مبتلا به صرع، یک شدتی برای فراوانی بیشتر گروه صرع نسبت به داشتن سطح بالاتری از MDR1 وجود داشت. سطح تغییر یافته MDR1 هم صورت و ترکیبی به صورت معناداری در گروهی که از دارو بیشتر استفاده می کردند  در مقایسه با گروهی که از دارو کمتر استفاده می کردن بالا بود. MDR1 اساسی و سطح تغییر یافته هم ترکیبی به صورت مستقل برای فراوانی صرع و تعداد استفاده کنندگان از دارو به ترتیب بودند.

نتیجه گیری: پروفیل MDR1 برای PBMNCها مرتبط با فراوانی صرع و شرایط استفاده کردن از دارو در بیماران مبتلا به صرع بود.

مقدمه

بیش از یک سوم از بیماران مبتلا به صرع نمی توانند از صرع رهایی یابند و دارای بهبودی ضعیفی برخلاف دریافت کردن درمان دارویی مناسب و اجرا کردن و به کار بردن چندین دارو ضد صرع هستند. اگر چه مکانیسم مربوط به عملکرد کاملا نامشخص می باشد اما پیش بینی کردن بازیابی دارویی صرع یک نگرانی بسیار مهم در مطالعات حاضر در زمینه صرع می باشد.

پروتئین مقاوم چند دارویی یا MDR1 دارای چندین مقاومت در ارتباط با پروتئین ها و پروتئین های مرتبط با مقاومت به سرطان سینه می باشد که شامل تعدادی از پروتئین های خانواده مقاوم به چند دارویی می باشد. MDR1 در ابتدا به عنوان پروتئین دارویی مقاوم در سلول های توموری شناخته شده است که دارای غشا پروتئینی 170 تا 180 کیلو دالتون می باشد. MDR1 به عنوان میانجی گرهای ATP وابسته به جریان دارویی برای زنوبیوتیک ها و داروها می باشد. که ENREF-2 می باشد. غشاهای راسی مربوط به سلول های اندوتلیال مویرگی حائل مغزی خونی بیان کننده MDR1 هستند که در مشارکت با جریان دارویی از مغز به گردش خون سیستماتیک می باشد. برخلاف نقش حفاظتی پروتئین های انتقالی، AED به مغز نفوذ می کند که به وسیله MDRI به خطر می افتد. برای بیماران صرع درمان نشده، مقاومت دارویی احتمالا باعث سطح بالایی از MDR1 در اندوتلیوم مغز می شود.

Profiles of Multidrug Resistance Protein-1 in the
Peripheral Blood Mononuclear Cells of Patients with
Refractory Epilepsy
Jae-Jun Ban1,2,3., Keun-Hwa Jung1,2,3., Kon Chu1,2,3*, Soon-Tae Lee1,2,3, Daejong Jeon4, Kyung-Il Park5,
Hye-Jin Moon1, Hyeyun Kim6, Sunghun Kim7, Sang Kun Lee1,2,3*, Jae-Kyu Roh1,2,3
1 Department of Neurology, Laboratory for Neurotherapeutics, Seoul National University Hospital, Seoul, South Korea, 2 Program in Neuroscience, Neuroscience Research
Institute of SNUMRC, Seoul National University, Seoul, South Korea, 3 Comprehensive Epilepsy Center, Seoul National University Hospital, Seoul, South Korea,
4 Department of Bio and Brain Engineering, Korea Advanced Institute of Science and Technology (KAIST), Daejeon, South Korea, 5 Departments of Neurology, Inje
University Baik Hospital, Seoul, South Korea, 6 Kwandong University Myongji Hospital, Goyang, South Korea, 7 Gangwon National University College of Medicine,
Chuncheon, South Korea

Abstract
Background: About one third of patients with epilepsy become refractory to therapy despite receiving adequate medical
treatment, possibly from multidrug resistance. P-glycoprotein, encoded by multidrug resistance protein-1 (MDR1) gene, at
the blood brain barrier is considered as a major factor mediating drug efflux and contributing to resistance. Given that
peripheral blood mononuclear cells (PBMNCs) express MDR1, we investigated a MDR1 status of PBMNCs in various subsets
of epilepsy patients and demonstrated their association with clinical characteristics.
Methodology/Principal Findings: Clinical and MDR1 data were collected from 140 patients with epilepsy, 30 healthy
volunteers, and 20 control patients taking anti-epileptic drugs. PBMNCs were isolated, and basal MDR1 levels and MDR1
conformational change levels were measured by flow cytometry. MDR1 profiles were analyzed according to various clinical
parameters, including seizure frequency and number of medications used in epilepsy patients. Epilepsy patients had a
higher basal MDR1 level than non-epilepsy groups (p,0.01). Among epilepsy patients, there is a tendency for higher seizure
frequency group to have higher basal MDR1 level (p = 0.059). The MDR1 conformational change level was significantly
higher in the high-medication-use group than the low-use group (p = 0.028). Basal MDR1 (OR = 1.16 [95% CI: 1.060–1.268])
and conformational change level (OR = 1.11 [95% CI: 1.02–1.20]) were independent predictors for seizure frequency and
number of medications, respectively.
Conclusions/Significance: The MDR1 profile of PBMNCs is associated with seizure frequency and medication conditions in
patients with epilepsy.
Citation: Ban J-J, Jung K-H, Chu K, Lee S-T, Jeon D, et al. (2012) Profiles of Multidrug Resistance Protein-1 in the Peripheral Blood Mononuclear Cells of Patients
with Refractory Epilepsy. PLoS ONE 7(5): e36985. doi:10.1371/journal.pone.0036985
Editor: Christopher P. Hess, University of California San Francisco, United States of America
Received December 5, 2011; Accepted April 11, 2012; Published May 14, 2012
Copyright: 2012 Ban et al. This is an open-access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution License, which permits unrestricted
use, distribution, and reproduction in any medium, provided the original author and source are credited.
Funding: This study was supported by the Ministry of Health and Welfare, Republic of Korea (A090538). The funders had no role in study design, data collection
and analysis, decision to publish, or preparation of the manuscript.
Competing Interests: The authors have declared that no competing interests exist.
* E-mail: sangkun2923@gmail.com (SKL); stemcell.snu@gmail.com (KC)
. These authors contributed equally to this work.

این فایل ورد ترجمه در 9 صفحه و فایل اصلی لاتین pdf مقاله در 6 صفحه به خدمتتون ارائه میشود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *