آنگاه که بر اثر بریدگی فرهنگی، رشته های اصالت دیرین، گسسته و آثار آن در همه جا و همه چیز نمایان شد، تمایل به یافتن هویت اصیل خود فزونی یافت. در این میان آثار معماری گذشته نیز همچون دیگر گزینه هایی که نشانه ای از اصالت گذشته ما داشتند، نیازمند بازشناسی و معرفی شدند تا گوهرهای فرو خفته و خاک گرفته بار دیگر به جلوه گری بپردازند. هر چند معماری کهن این سرزمین، تاریخی چند هزار ساله را پشت سر دارد اما تلاش هایی که برای شناسایی و معرفی آثار به جامانده صورت گرفته، سابقه ای کوتاه دارد و تنها یک دهه است که دلسوزان فرهنگ و هنر این مرز و بوم به صورت جدی به بازنگری و بازسازی این آثار گرانسنگ روی آورده و کوشیده اند گردوغبار قرون را از چهره این گوهرهای تابناک بزدایند. علل و عوامل مؤثر در آن بی توجهی طولانی و این التفات ناگهانی به آثار تاریخی معماری، بحث مفصلی را می طلبد که در حوصله این مختصر نیست، اما همین قدر باید اشاره کرد که «آن بی توجهی در واقع نتیجه توجه کامل و این التفات ناگهانی ثمره بی التفاتی است». بافت تاریخی کاشان یکی از همین گنجینه هاست که گوهرهای چشم نواز و خیال انگیز زیادی را در دل خود دارد و درکنار توجه های به عمل آمده، اقدام ها و تصمیمات مؤثرتری را برای احیا و بازشناسی می طلبد.
[download id=”75344″]