پایگاه علمی سعید سان دانلود رایگان مقالات علمی کنفرانس و ژورنال
مقدّمه
با گسترش مصرف مواد پلیمری نیاز به مواد جدید روز به روز اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. یکی از روشهای تهیه این مواد جدید، آمیزه‌کاری پلیمرها می‌باشد. توماس هانکوک[1] اولین فردی بود که به فکر دستیابی به خواص بهتر با استفاده از روش آمیزه‌کاری افتاد. او با اختلاط لاستیک طبیعی با یک نوع صمغ طبیعی به نام «گوتاپرچا»[2] ماده‌ایی به دست آورد که در لباس‌های ضد آب مورد استفاده قرار گرفت. اولین آمیزه تجاری ترموپلاستیک آمیزه NBR / PVCبود که در سال 1942 وارد بازار شد.
مهمترین هدف آمیزه‌کاری مساله اقتصادی آن می‌باشد، که به طور کلی دلایل اقتصادی زیر را می‌توان عنوان کرد:
- استفاده بهتر و بیشتر از رزین‌های مهندسی به وسیله اختلاط آنها با پلیمرهای ارزان قیمت.
- تهیه مواد با خواص مورد نظر
- دستیابی به آمیزه‌هایی با کارآیی بالا از پلیمرهایی که اثرات سینرجیستیک[3] دارند.
- تنظیم ترکیب آمیزه با مشخصات مورد نیاز مصرف کننده
- بازیافت ضایعات پلاستیکهای مصرفی
* انتخاب اجزاء آمیزه باید طوری باشد که مزایای پلیمر اول معایب پلیمر دوم را بپوشاند.
2-1-2تعاریف
برای آشنا شدن با اصطلاحات آمیزه‌کاری به تعاریف ذیل اشاره می‌شود.
آمیزه پلیمری:[4] مخلوطی از حداقل دو پلیمر یا کوپلیمر
آمیزه پلیمری امتزاج‌پذیر:[5] آمیزه پلیمری همگن در اندازه های مولکولی که انرژی گیبس آن منفی باشد.
آمیزه پلیمری سازگار:[6] آمیزه‌ایی که از نظر ظاهر همگن بوده و دارای خواص بهتری نسبت به اجزاء آمیزه باشد.
سازگاری:[7] فرآیند اصلاح خواص یک آمیزه امتزاج ناپذیر که باعث به وجود آمدن یک آلیاژ پلیمری می‌گردد.
آلیاژ پلیمری:[8] یک آمیزه امتزاج ناپذیر که دارای فصل مشترک اصلاح شده باشد.
[1]-Thomas Hancock
[2]-Gutta Percha
[3]-Synergistic
[4]-Polymer Blend
[5]-Miscible Polymer Blend
[6]-Compatible Blend
[7]-Comparibilization
[8]-Polymer Alloys
فرمت فایل: Word (قابل ویرایش)
تعداد صفحات: 100
حجم: 2.60 مگابایت