پایگاه علمی سعید سان دانلود رایگان مقالات علمی کنفرانس و ژورنال
دانلود مقاله مروری بر رویکردها و سیاست های مداخله در بافت های ناکارآمد شهری
مروری بر رویکردها و سیاست های مداخله در بافت های نا کارآمد شهری:
سیاست ها و برنامه های مداخله در بافت های ناکارآمد شهری در هر دوره متناسب با رویکرد های قالب، نیروهای موثر و هدایت گر (اقتصادی،سیاسی و اجتماعی) و همچنین شرایط و ویژگیهای محیطی،اقتصادی و اجتماعی شهرها دارای مشخصه ها و ابعادی هستند که معرف دوره و بر اساس سیاست قالب بر آن مطرح شده اند، در ادامه هر یک از این رویکرد ها به ترتیب توالی زمانی و سیر تکامل بیان گردیده است.
- بازسازی شهری (1995-1933)
واژه بازسازی (Reconstruction) ، بار اول پس از جنگ های داخلی آمریکا، و زمانی که برده داری منسوخ گردیده بود، به عنوان نویدی برای ساختن کشوری جدید و متمدن مطرح گردید (لطفی:1390،50) مجموعه اقداماتی که پس از پایان یافتن جنگ جهانی دوم در شهرهای آسیب دیده کشور های مختلف برای تجدد بنای آنها صورت گرفته است،عموما تحت عنوان طرح های “بازسازی” قرار می گیرد.(قربانیان:1389، 80) به عبارتی بازسازی به مجموعه اقداماتی اطلاق می شود که پس از تخریب بیش از نیمی از اثر، مجددا اثری با چهره ای جدید و یا کاملا منطبق با اصل خویش ، ساخته شود. در بازسازی ,عمل تخریب و ساخت مجدد صورت می پذیرد تا فضای شهری را در شرایط معاصر تعریف مجدد کند. در این حالت فضای شهری در چهره های جدید یا اصل خویش روابطی کاملا جدید را بیان می کند.(حبیبی و مقصودی:1384، 17) در این نوع مداخله نه تنها هیچ الزامی برای حفظ گذشته وجود ندارد، بلکه لا هدف ایجاد شرایط جدید زیستس و کالبدی-فضایی و از طریق تخریب،2پاکسازی 3و دوباره سازی 4 صورت می پذیرد.(زیویار و همکاران:1393، 40)
ریشه های بازسازی را میباید در رویدادهای قبل از جنگ نیز جستجو کرد. زمانی که منشور آتن تهیه می‌گردد، یکی از اصلی ترین نقصیههای شهرهای اروپایی، فقدان زیرساختهای کارآمد، و عدم بهره مندی از شرایط بهداشتی مناسب بود. بنابراین منشورآتن به عنوان حاصل کنگره چهارم، در سال 1933 تدوین و در سال 1943 توسط لوکوربوزیه ای که خود برای اول بار در آغاز دهه 1920 میلادی با ایده «شهر معاصر» جبه اش را مشخص کرده بود منتشر گردید. منشوری که با انتقاد پی در پی از کاستی ها ، و واپس ماندگی های کالبدی شهرهای اروپایی،در پی رسیدن به هدفی است که شاید بتوان آن را باتاویلی امروزی «بازآفرینی» یا « روزامدی کالبدی-فضایی» نامید (لطفی: 1390، 52-51)
رویکرد باسازی شهری را میتوان بر اساس فرآیند و محصول آن، یا با بررسی «رویه» و «محتوا»ی عمل شهرسازانه مورد سنجش قرار دارد: اول، «بازسازی» به منظور آفرینش دوباره ویژگیهای کالبدی و ساختار فضایی از دست رفته، حال با محتوای یکسان یا متفاوت؛ و دوم «بازسازی» برای رسیدن به آرایش کالبدی نو، و متفاوت از قبل با ویژگیهای کارکردی دیگر. برخی «بازسازیها»ی پس از جنگ جهانی دوم، مانند بازسازی شهر کهن «ورشو»، از ویژگیهای دسته اول بازسازی بوده و بازسازی «لندن» یا محله، و میدان «پوتسدام» در برلین، ویژگی های دسته دوم بازسازی های شهری را دارد.(هما،60-58)
با شروع دهه 1950 ، و زمانی که فرصت و فراغتی برای اندیشه ای فراتر از «بازسازی» فراهم میشود، اقداماتی چون تهیه «طرح آمایش سرزمین» و «مدرنیزاسیون و تجهیزات شهری» نوید بخش گذار به دوران « تجدید شهری» و بخشیدن توانی تازه به شهرهاست. دوره «نوسازی شهری» مقطع خروج از «بازسازی شهری» و ورود به دورانی است که در آ« شهر ها ، گامی فراتر از ساخت دوباره کالبد تخریب شده شان برمی دارند و به تعبییری درست،در راه جستجوی یک حیات تازه با تمام جوانب و ویژگی هایش؛ قرار میگیرند.
| فرمت فایل: Word (قابل ویرایش) |
| تعداد صفحات: 8 |
| حجم: 887 کیلوبایت |