پایگاه علمی سعید سان دانلود رایگان مقالات علمی کنفرانس و ژورنال
دانلود رایگان تحقیق راجب دانستنی های انقلاب اسلامی ایران
عناصر اصلی تشکیلات انقلاب اسلامی ایران
علما و مراجع دینی
پس از رحلت آیتاللّه العظمی بروجردی(رحمت الله علیه)، چند تن از علما در قم و نجف در حد مرجعیت قرار داشتند که از جمله آن افراد حضرت امام خمینی (رحمت الله علیه)بود. وی مخالفت خود را با شاه از پایگاه مرجعیت مذهبی آغاز کرد. مبارزه سیاسی امام خمینی (رحمت الله علیه)، سبب تحکیم مرجعیت و محبوبیت وی در بین مردم شد. تبعید سیزده ساله ایشان به نجف نیز به اعتبار و ارزش او افزود و او به عنوان یک مرجع مسلم شیعه و با اعتباری وسیعتر و عمیقتر از پیش، موج جدید مبارزات ضد حکومت خود را آغاز کرد. همین سوابق و ریشهها بود که امکان حضور میلیونها نفر را در صحنه انقلاب فراهم آورد و تأثیری اساسی در سقوط شاه و استقرار دولت جدید داشت.
حوزهها و مدارس دینی
نقش حوزههای علمیه را در پشتیبانی از رهبری انقلاب و پیشبرد نهضت میتوان در دو نکته خلاصه کرد:
1. رژیم قصد داشت امام را از پیکر حوزه و مرجعیت جدا کند تا وی در حد یک شخصیت روحانی بماند. ولی حوزههای علمیه با تأکید بر مرجعیت امام و اینکه ایشان جزئی از یک کل به هم پیوسته است و مبارزه با رژیم از یک جریان سرچشمه میگیرد، این توطئه را خنثی کرد.
2. اعلامیههای مراجع و شخصیتهای برجسته حوزه، در پیشبرد اهداف نهضت و تقویت بنیان مبارزه، تأثیر چشمگیری داشت و در پیوستن نیروهای بیشتر به نهضت مؤثر بود. این اعلامیهها به رژیم و حامیان آن نشان داد که حمایت حوزه از رهبری نهضت، تنها به دلیل مسائل صنفی نیست، بلکه وحدت هدف و هماهنگی در انجام رسالت وجود دارد.
مکانهای مذهبی
در انقلاب مشروطیت و دیگر مقاطع تاریخ معاصر و به ویژه انقلاب اسلامی، مزارهای متبرک، محل اجتماع مردم برای اعتراض به حکومت بود و با توجه به قداست شگفت این مکانها، رژیم جرئت کمتری برای تعرّض به این مکانها داشت. بر این اساس این بقعهها، محلهای امنی برای اجتماع مخالفان دولت و قدرتنمایی آنها به شمار میآمد. در جریان انقلاب، صحن امام رضا علیهالسلام در مشهد، شاهچراغ در شیراز، حضرت عبدالعظیم در ری و حضرت معصومه علیهاالسلام در قم، محل تجمع و مبدأ راهپیماییهای ضد رژیم بود. حکومت هم با تمام جسارتش، جرئت تعرض به آن حریمها را نداشت و این مسئله، پیشرفت انقلاب را تسریع میکرد.
مساجد و ائمه جماعت
در اسلام، مسجد جایگاهی به وسعت یک مکتب جامع و زنده، موقعیتی به پهنه آرمانهای یک رسالت جهانی، ظرفیتی به گستردگی همه بشر، و مقامی به بلندای تکبیر و تسبیح خدا دارد. ملت مسلمان ایران در جریان انقلاب اسلامی، به ویژه در یک سال قبل و بعد از پیروزی شکوهمند انقلاب، با تأکید رهبر انقلاب بر حضور فعال در مساجد، این مکانهای مقدس را به حالت پُرتحرک و سرنوشتساز دوران صدر اسلام باز گردانید. روحانیت مبارز در سنگر محراب و منبر، به تبیین تفکر سیاسی اسلام و همچنین نشر اهداف نهضت و افشاگری در زمینه فجایع رژیم ستمشاهی و آثار شوم سلطه خارجی و توطئههای استکبار جهانی، به ویژه آمریکا و صهیونیست پرداخت. نیز با بازگو کردن بیانیهها، اعلامیهها و سخنان رهبر انقلاب حضرت امام خمینی (رحمت الله علیه)، آگاهی مردم را از آرمانهای اسلامی و فجایع نظام ستمشاهی رشد بخشید.
هیئتهای مذهبی و عزاداری
در ماه محرم 1342، حضرت امام خمینی (رحمت الله علیه)از راه بیان خطابهها، اعزام مبلّغ و فرستادن نامه، از تمام هیئتها خواستند درباره ظلمهای رژیم شاه در جریان انقلاب سفید و کشتار مردم و طلاب در مدرسه فیضیه اعتراض و افشاگری کنند. در عصر عاشورا نیز در جمع انبوه عزاداران در مدرسه فیضیه سخنرانی تندی بر ضد شاه بیان فرمودند که به دستگیری ایشان انجامید. دو روز بعد در حالی که دستههای مذهبی به یاد سومین روز شهادت امام حسین علیهالسلام در خیابانها در حال حرکت بودند، خبر دستگیری مرجع شیعیان در سراسر کشور پخش شد و بلافاصله در تهران و چند شهر دیگر عزاداران به حرکت درآمدند. این حرکت توفنده، دستگاه انتظامی شاه را غافلگیر کرد و در آخرین ساعتها و با مداخله ارتش، حرکت مردمی سرکوب شد و تعداد زیادی شهید و مجروح شده یا به بند رژیم افتادند. این کار رژیم، به منزله بیحرمتی به مرجعیت و آستان امام حسین علیهالسلام تلقی شد و مشروعیت نظام را به کلی از بین برد. این نهضت، پانزده سال بعد در انقلاب 1357 به ثمر نشست.
آسیبشناسی انقلاب اسلامی
نفوذ عناصر فرصتطلب
در همه انقلابها، عناصر فرصتطلب باتغییر ظاهر خود و با فریب انقلابیهای واقعی، در نهادهای مختلف جامعه نفوذ میکنند و اگرچه به ظاهر انقلابیتر از انقلابیهای اصیل هستند، ولی چون به آرمانهای انقلاب اعتقادی ندارند، زمینههای انحراف انقلاب را فراهم میکنند. فرصت طلبها خود به دو گروه تقسیم میشوند: گروه اول آنهایی هستند که ایده خاصّی جز جاهطلبی و کسب موقعیت اجتماعی ندارند و خود را با هر نوع نظام سیاسی هماهنگ میسازند. این گروه مهارت خاصی در تغییر موضع خود برای جلب نظر حاکمان جامعه دارند. گروه دوم کسانی هستند که ایده و عقیدهای برخلاف نظریه حاکم دارند و زمانی که از برخورد مستقیم با انقلابیها مأیوس میشوند، با تغییر ظاهر خود و نفوذ در سیستم سیاسی، ضربهشان را در موقعیت مناسب و از درونْ بر انقلاب وارد میآورند.
بازگشت به ارزشهای رژیم گذشته
بدیهی است که در هر جامعه انقلابی، باسقوط سیستم سیاسی، بیدرنگ ارزشهای مسلّط برآن محو نمیگردد. دوام ارزشهای مزبور، به طول مدت سلطه آنها بر جامعه و نفوذ بر مسایل فرهنگی، اجتماعی و تربیتی بستگی دارد. هرچه طول مدت مبارزه برای پیروزی انقلاب کمتر باشد، آثار ارزشهای نظام پیشین دوام بیشتری مییابد. از جمله ارزشهای مذموم ازنظر انقلابیها، تجمّلپرستی، راحتطلبی، فساد اخلاقی، تبعیض، بیعدالتی و رشوهخواری است. در صورتی که مبارزهای مستمر و طولانی با ارزشهای فرهنگی گذشته به عمل نیاید، به تدریج با رشد دوباره این ارزشها، زمینه انحراف و آلوده شدن ارزشهای اصیل انقلابی فراهم میشود. بنابراین، یکی از آفات انقلاب اسلامی، بازگشت تدریجی به ارزشهای فرهنگی طرد شده است.
ناتوانی از انتقال ارزشهای انقلابی به نسلهای بعدی
یکی از آفات انقلاب، ناتوانی از انتقال ارزشهای انقلابی به نسلهای بعدی است. نسل اول انقلاب، یعنی کسانی که به دلیل حضور در صحنه (چه در دوران پیش از پیروزی و چه در دوران پس از آن) برداشت و درک متناسبی از شرایط و اوضاع و احوال دارند و بهای سنگینی هم برای انقلاب پرداختهاند، آماده ایثار و فداکاری برای حفظ آرمانهای انقلاب هستند؛ در حالی که به طور طبیعی، فرزندان ایشان نمیتوانند از چنین روحیهای برخوردار باشند. اگر نسل اول انقلاب نتواند به شیوهای مناسب، در انتقال ارزشها به نسل بعدی موفق شوند و آنان را برای استمرار این نهضت آماده کند، اندک اندک جدایی و شکاف بین دو نسل و نیز مشکلات جدّی و اساسی برای انقلاب به وقوع میپیوندد.
| فرمت فایل: Word (قابل ویرایش) |
| تعداد صفحات: 43 |
| دانلود رایگان با لینک مستقیم |
| حجم: 160 کیلوبایت |
| هزینه دانلود: 10 صلوات هدیه به روح حضرت فاطمه (س) و سلامتی و ظهور آقا امام زمان (عج) |