پایگاه علمی سعید سان دانلود رایگان مقالات علمی کنفرانس و ژورنال
رحم جایگزین (میزبان) چیست؟ (Surrogacy)
حاملگی با استفاده از رحم جایگزین به روشی اطلاق می شود که طی آن جنین های یک زوج نابارور به رحم یک زن بارور سالم (میزبان) منتقل می شود و پس از طی حاملگی و زایمان نوزاد به والدین اصلی (ژنتیک) تحویل داده می شود.
رحم جایگزین سال هاست که به عنوان روشی برای بچه دار شدن مورد استفاده قرار گرفته است. اولین نوزاد به دنیا آمده به دنبال این روش درمان از رحم خواهر زن نابارور در سال 1989 در امریکا گزارش شده است. زوجین مناسب برای این روش انتخاب و مورد مشاوره قرار می گیرند و جنبه های درمانی برای آنها شرح داده می شود تا از اعضای وابسته یا غیر وابسته به خانواده برای درمان انتخاب کنند.
رحم میزبان یا جایگزین برای چه بیمارانی استفاده می شود؟
الف) بیماران بدون رحم اما یک یا هر دو تخمدان وجود دارد.
شامل:
عدم وجود رحم به صورت ژنتیکی
عمل برداشتن رحم به علت سرطان
عمل برداشتن رحم به دنبال خونریزی یا پارگی رحم
ب)کسانی که سابقه سقط های مکرر داشته و یا کسانی که احتمال به پایان رساندن حاملگی در آنها بعید است. (کسانی که چندین بار IVF ناموفق داشته اند در این گروه قرار می گیرند.)
ج)بیماران طبی که حاملگی برای مادر خطرناک است.
د) علل اجتماعی یا حرفه ای
چه مقدماتی برای شروع درمان لازم است؟
الف) بررسی والدین اصلی (ژنتیک)
مادر ژنتیک یا اصلی تحت معاینات ژنیکولوژی قرار می گیرد. آزمایشات شامل FSH و LH روز سوم سیکل و پرولاکتین سرم بررسی می شود. در صورت منفی بودن گروه خون مادر میزبان باید گروه خون پدر و مادر اصلی تعیین شود. سپس والدین از نظر HbsAg، HCV و HIV بررسی می شوند. اسپرموگرام پدر مورد تجزیه قرار می گیرد که در حد مطلوب باشد.
ب) بررسی مادر میزبان
مادر میزبان از نظر سلامت جنسی-روانی تحت معاینه قرار می گیرد. این افراد باید قد مناسب داشته، سن کمتر از 38 سال و حداقل یک فرزند داشته باشند. آزمایشات کامل از نظر HbsAg، HCV و HIV انجام می شود. گروه خون و Rh مادر میزبان باید مشخص باشد.
مراحل درمان
مراحل درمان مادر اصلی (ژنتیکی)
دقیقا مشابه مراحل درمان IVF است. البته در این روش باید سیکل های مادر اصلی و مادر میزبان همزمان شود. مراحل شامل:
دوره تنظیم منفی برای مهار سیستم هیپوفیزی تخمدانی از روز 21 سیکل
بررسی سطح سرمی E2 و LH روز دوم سیکل بعدی
شروع گنادوتروپین ها (hMG) (در صورت مهار سیستم هیپوفیز – تخمدان) جهت تحریک تخمدان ها
بررسی متوالی تخمدان ها تا رسیدن فولیکول ها به حد بلوغ
تجویز hCG سی و شش ساعت قبل از عمل تخم کشی
تخلیه فولیکول های تخمدانی به منظور بدست آوردن اووسیت ها (تخمک ها)
تهیه نمونه تازه منی صبح روز عمل تخمک کشی
مجاورت اسپرم و تخمک والدین ژنتیک برای تشکیل چندین جنین
مراحل درمان مادر میزبان
مراحل شامل:
دوره تنظیم منفی برای مهار سیستم هیپوفیز – تخمدان برای پیشگیری از عمل تخمک گذاری طبیعی زن که از روز 21 سیکل شروع می شود. (در صورتی که زن میزبان باشد این قسمت نیاز است.)
تجویز استرادیول به میزان 6 میلی گرم در روز از شروع عادت ماهیانه و آمادگی رحم برای لانه گزینی جنین
تجویز پروژسترون از روز عمل تخمک کشی مادر اصلی
انتقال جنین های بدست آمده از زوجین نابارور به داخل رحم زن میزبان پس از 48 تا 72 ساعت
در صورت وقوع حاملگی ادامه استرادیول و پروژسترون تا هفته 12 حاملگی