پایگاه علمی سعید سان دانلود رایگان مقالات علمی کنفرانس و ژورنال
فضاهای سبز شهری نوعی از سطوح کاربری زمین شهری با پوششهای گیاهی انسان ساخت است کهواجدبازدهی اجتماعیوبازدهی اکولوژیکیمی باشند.
منظور ازبازدهی اکولوژیکی، زیباسازی بخشهای شهری، کاهش دمای محیط، تولید اکسیژن، افزایشنفوذپذیری خاک در مقابل انواع بارش و مانند اینها میباشد و از دیدگاه حفاظت محیطزیست ، فضاهای سبز شهری، بخش جاندار ساخت کالبدی شهر را تشکیل میدهد.
انواع فضاهای سبز
فضاهای سبز در وهله نخست به فضاهای سبز و سطوح سبز، و در مرحله بعد به شهری و غیرشهری تقسیم میشوند.
تفاوت فضای سبز و سطوح سبز از نظر اکولوژیکی در این است که سطوح سبز (مثلاً زمین ورزشی چمنکاری شده) نمی تواند مانند فضای سبز شبه جنگلی در کاهش آلودگی صوتی مؤثر باشد و یا به نحو مطلوبی سبب کاهش دما شود.
براساس این تقسیم بندی، فضاها و سطوحی که با کاربری فضای سبز در شهرها ارتباط پیدا میکند، فضاهای سبز عمومی، نیمه عمومی و خیابانی و سطوح سبز عمومی، خیابانی و چمنهای ورزشی را شامل میشود.
فضاهای سبز عمومی واجد بازدهی اجتماعی میباشد و برای عموم مردم برای گذراندن اوقات فراغت و تفریح قابل استفاده است و معمولاً پارک نامیده میشود. در واقع فضای سبز عمومی )اجتماعی) شامل فضاهای سبز عمومی مجهز به خدمات و تسهیلات میگردد. فضاهای سبز نیمه عمومی دارای بازدهی اکولوژیکی هستند اما تعداد استفاده‌کنندگان آنها محدود است. محوطه‌های باز ادارات، پادگانها و بیمارستانها، نمونه‌هایی از این فضا می‌باشند. فضاهای سبز خیابانی، درختکاری حد فاصل مسیرهای پیاده‌رو و سواره‌رو و همچنین فضاهای میادین و یا زمینهای پیرامون بزرگراهها و خیابانها را شامل میشود.
سطوح سبز شهری نیز زمینهای ورزشی چمنکاری شده و جزیره‌ها و لچکیهای کنار خیابان را شامل میشود که عمدتاً جنبه زیبایی شناختی دارد و تا حدی نیز واجد بازدهی اکولوژیکی می‌باشند. بطور کلی می‌توان گفت که بخش قابل توجهی از فضای سبز در طرحهای شهری را فضای سبز عمومی تشکیل میدهد که به دلیل بازدهی اجتماعی و اکولوژیکی به طور همزمان از اهمیت بالاتری برخوردار است.
عملکردهای فضای سبز
فضاهای سبز در شهرها، به ویژه در شهرهای بزرگ و صنعتی، دارای عملکردهای مختلفی می‌باشند. فضاهای سبز از یک سو موجب بهبود وضعیت زیست محیطی شهرها می شود، و از سوی دیگر شرایط مناسبی را برای گذران اوقات فراغت شهروندان تعبیه میکند. علاوه بر اینها، دارای عملکردهای کالبدی نیز میباشد.
اثرات فضای سبز شهری از دیدگاه زیست محیطی مواردی چون کاهش آلودگی هوا، کاهش آلودگی صوتی، بهبود شرایط بیوکلیماتیک در شهر، افزایش نفوذپذیری خاک و تأثیر مثبت بر چرخه آب در محیط زیست شهری و افزایش کیفیت آبهای زیرزمینی را شامل میشود. فضای سبز میتواند به طور قابل توجهی دمای هوا را کاهش دهد و یا به تلطیف هوا کمک کند. در بررسی اثرات روانی ـ اجتماعی فضای سبز باید گفت که انسان ، در هر شرایطی ، روزانه به چند ساعت فضای ساکت و آرام نیاز دارد که فضای سبز میتواند این فضا را تأمین نماید.
فضای سبز شهری به عنوان بخش جاندار محیط شهری مکمل بخش بی‌جان شهر، یعنی ساختار کالبدی شهر، می باشد. در این خصوص، فضای سبز میتواند به عنوان لبه شهر، آرایش دهنده شبکه راهها و تفکیک کننده فضاهای شهری ایفای نقش نماید.
استانداردهای فضاهای سبز
تعیین سطح و سرانه کاربری فضای سبز در ایران، تاکنون عمدتاً براساس استانداردهای مورد استفاده در کشورهای دیگر بوده است.
تعیین سرانه فضای سبز تا حد زیادی بستگی به خصوصیات بیوکلیماتیک منطقه و شهر دارد، بر این مبنا باید گفت سرانه فضای سبز در یک شهر کویری و یا یک شهر بزرگ مانند تهران نمی‌تواند شرایطی همانند با یک شهر ساحلی در استان مازندران داشته باشد. با وجود این، اطلاع از استانداردهای فضای سبز می تواند به عنوان هدایتگر فعالیتها و خط مشی‌ها به شمار آید.
براساس مطالعات و بررسیهای وزارت مسکن و شهرسازی، سرانه متعارف و قابل قبول فضاهای سبز شهری در شهرهای ایران بین 7 تا 12 مترمربع برای هر نفر است که در مقایسه با شاخص تعیین شده از سوی محیط زیست سازمان ملل متحد (20 تا 25 مترمربع برای هر نفر)، رقم کمتری است. با وجود این، در شهرهای مختلف کشور نیز این رقم، با توجه به ویژگیهای متفاوت جغرافیایی و اقلیمی آنها، با اختلافاتی همراه است که میزان آنرا طرحهای مصوب هر یک از شهرها تعیین میکنند.
در مجموع آنچه از دیدگاه محیط اجتماعی در ارتباط با فضای سبز شهری اهمیت دارد، میزان فضای سبز عمومی است، یعنی فضای سبزی که رفت و آمد عموم مردم در آنها بدون مانع باشد، یا به تعبیر دیگر فضای سبز اجتماعی.
بنابراین مفهوم سرانه فضای سبز تنها میتواند برای آن نوع فضای سبز به کار رود که برای گذران اوقات فراغت، بازی و تفریح مهیا شده است.
نکته‌ای که درخصوص فضای سبز از اهمیت بالایی برخوردار است، مکانیابی آن میباشد. جین‌جکوب، منتقد شهرسازی معاصر معتقد است که پارک باید در جایی باشد که زندگی در آن موج میزند، جایی که در آن، فرهنگ و فعالیتهای بازرگانی و مسکونی است. تعدادی از بخشهای شهری، دارای چنین نقاط کانونی ارزشمندی از زندگی هستند که برای ایجاد پارکهای محلی یا میادین عمومی، مناسب به نظر میرسند.
بر این اساس مکانیابی فضای سبز باید از اصولی چون «مرکزیت، سلسله مراتب و دسترسی» تبعیت کند :
مرکزیت فضای سبز به این مفهوم است که فضای سبز حتی‌المقدور در مرکز محله، ناحیه و یا منطقه شهری مکانیابی شود. همچنین فضاهای سبز در مقیاسهای متفاوت اعم از پارکهای محله‌ای، منطقه‌ای و امثال آنها، باید با ساختار کالبدی متناظر خود انطباق داشته باشد، به عنوان مثال پارک منطقه‌ای در محدوده منطقه پیشنهاد شود.
یکی از معیارهای دیگری که در مکانیابی فضای سبز باید به آن توجه شود، معیار « دسترسی» است. به این مفهوم که پارکهای شهری باید از چهار جهت به شبکه ارتباطی دسترسی داشته باشند تا بدین طریق هم جمعیت بیشتری از آن استفاده کند و هم امکان نظارت اجتماعی و امنیت پارک افزایش یابد. بدین‌ترتیب امکان بهره‌برداری دیداری از جلوه‌های زیبای پارک برای رهگذران از چهار جهت فراهم می شود.
فضای سبز
قانون حفظ و گسترش فضاي سبز و جلوگيري از قطع بي رويه درخت:
ماده1 – به منظور حفظ و گسترش فضاي سبز و جلوگيري از قطع بي رويه درختان قطع هرنوع درخت در محدوده قانوني و حريم شهرها بدون اجازه شهرداري و در روستاها در هر منطقه كه دولت تصويب و آگهي نمايد پس از آن بدون اجازه وزرات كشاورزي و منابع طبيعي ممنوع است .
ضوابط مربوط به چگونگي اجراي اين ماده در روستاها از طرف وزارت كشاورزي و منابع طبيعي و وزارت تعاون و امور روستاها تهيه و به تصويب هيأت دولت خواهد رسيد.
تبصره – درخت از نظر اين قانون هر نوع درختي است كه محيط بن آن از پنجاه سانتيمتر بيشترباشد.
ماده 2 -شهرداري ها در محدوده قانوني و حريم شهر مكلفند ظرف مدت يك سال شناسنامه شامل تعداد و نوع درختان محل هاي مشمول اين قانون را تنظيم كنند و اين شناسنامه كه هر پنج سال يك مرتبه قابل تجديد مي باشد ملاك و سند اجراي اين قانون خواهد بود.
نحوه تنظيم شناسنامه محل هاي مشمول اين قانون به شرح زير خواهد بود:
الف – شهرداري ها موظفند برگ شناسنامه را در دو نسخه جهت تكميل به ساكنين محل هاي مشمول اين قانون تسليم دارند و مراتب را به طريق مقتضي به اطلاع ساكنين محل توزيع شناسنامه برسانند.
ب – مأمورين شهرداري موظفند ظرف سه ماه پس از توزيع برگ شناسنامه به محل هاي مربوطراجعه و شناسنامه هاي تكميل شده را در صورت لزوم رسيدگي و سپس گواهي نموده و يك نسخه از آن را به ساكن محل تسليم دارند.
ج – در صورتي كه برگ شناسنامه به وسيله ساكن محل تكميل نشده بود مأمورين شهرداري بارعايت ماده 3 اين قانون در تنظيم و تكميل شناسنامه اقدام و يك نسخه آن را به ساكن محل تسليم مي نمايد.
شهرداري موظف است پس از وصول برگ شناسنامه هاي مربوط به هر منطقه مراتب را براي اطلاع ساكنين محل آگهي نمايد. در صورتي كه پس از يك ماه ساكنين يا مالكين اعتراض ننمايند شناسنامه ابلاغ شده تلقي مي گردد. به اعتراضات واصله طبق مقررات آيين نامه مذكور در ماده 12 رسيدگي مي شود.
ماده 3 -مأموران وزارت كشاورزي و منابع طبيعي و شهرداري ها بر حسب مورد مي توانند براي تنظيم يا تطبيق برگ شناسايي درختان با در دست داشتن معرفينامه كتبي و نمايندگي دادستان واردمحلهاي مشمول اين قانون بشوند.
ماده 4 -قطع درخت در محل هاي مشمول اين قانون از تاريخ ابلاغ شناسنامه ممنوع است مگربا تحصيل اجازه كه طبق مقررات آيين نامه مذكور در ماده 12 داده خواهد شد.
تبصره 1- از تاريخ اجراي اين قانون تا ابلاغ شناسنامه قطع درختهاي مشمول اين قانون بدون تحصيل اجازه طبق مقررات آيين نامه مذكور در ماده 12 ممنوع است .
تبصره2 – اراضي مشجر و اماكن مسكوني و محلهاي كسب و پيشه و تجارت كه مساحت آن ازپانصد متر مربع تجاوز نكند از شمول اين قانون مستثني است .
تفكيك قطعات اراضي مشجر و باغات بزرگتر از پانصد متر مربع با رعايت مقررات شهرسازي مجاز است ولي قطع درخت در قطعات تفكيك شده به هر مساحت كه باشد بدون تحصيل اجازه طبق مقررات اين قانون ممنوع است .
تبصره3 – در پروانه هاي ساختماني كه بر اساس طرح جامع يا هادي شهرها از طرف شهرداري هاصادر مي شود تعداد درختي كه در اثر ساختمان بايد قطع شود تعيين و قيد خواهد شد. در صورتي كه پس از دريافت پروانه و قطع درخت ظرف مدت مندرج در پروانه بدون عذر موجه اقدام به ساختمان نشود مرتكب مشمول مجازات هاي مقرر در اين قانون خواهد شد.
تبصره4 – شهرداري ها موظفند به ازاء درخت هايي كه در باغات و اماكن مشمول اين قانون كاشته شده يا مي شوند براي مدتي كه طبق مقررات اين قانون اجازه قطع آنها داده نمي شود مبلغي راكه به پيشنهاد مشترك وزارت كشاورزي و منابع طبيعي و وزارت كشور به تصويب هيأت وزيران مي رسد هرساله به عنوان جايزه كاشت و حفظ و مراقبت از درخت به صاحبان آن پرداخت نمايند.
نصف اين مبالغ از محل اعتبار عوارض نوسازي هر شهر و نصف ديگر آن از محل اعتباري كه در بودجه وزارت كشاورزي و منابع طبيعي براي اين كار منظور خواهد شد تأمين مي گردد.
آيين نامه اجرايي اين تبصره طبق ماده 12 تهيه و تصويب خواهد شد.
تبصره5 – به منظور تشويق در امر ايجاد و توسعه فضاي سبز در شهر و روستا دولت اعتباراتي با شرايط مساعد و بهره نازل تخصيص خواهد داد و هرگونه كمك و راهنمايي به اشخاص و افرادمربوط مي نمايد.
ماده 5 -از بين بردن درختان واقع در معابر، پارك هاي عمومي ، ميادين داخل شهرها و همچنين در شاهراه ها و راه هاي عمومي خارج شهر به هر قطر ممنوع است . مگر طبق آيين نامه اين قانون .
تبصره – كاشت و حفاظت و آبياري درخت هاي معابر و ميادين و پارك هاي عمومي از اهم وظايف شهرداري ها مي باشد.
ماده 6 -وزارت كشاورزي و منابع طبيعي مي تواند وظايف واختيارات حاصل از اين قانون را به ساير وزارتخانه ها و مؤسسات دولتي و انجمن هاي ده ، شهر، شهرستان و استان تفويض نمايد.
ماده 7 -در مورد درختان در جنگل و مناطق ديگر منابع طبيعي كماكان طبق مقررات قوانين وآيين نامه هاي مربوط عمل خواهد شد.
تبصره – اراضي جنگلي جلگه اي شمال كه از طرف وزارت كشاورزي و منابع طبيعي براي اجراي طرح به اشخاص حقيقي يا حقوقي واگذار و يا منتقل شده است به هيچ عنوان و صورتي قابل تفكيك نيست و عدول از اجراي مفاد قرارداد مربوط نيز ولو بعد از انتقال قطعي مجاز نمي باشد وهرگونه تغييري در طرح از نظر كشاورزي در جهت بهبود بهره برداري از اراضي مذكور موكول به ارائه طرح مجدد و موافقت وزارت كشاورزي و منابع طبيعي است .
به هر حال مقررات ديگر ماده 36 قانون حفاظت و بهره برداري از جنگل ها و مراتع نيز به قوت خود باقي است .
عدم رعايت مفاد اين تبصره موجب خلع يد از اراضي واگذار شده يا منتقل شده در مقابل بازپرداخت عين وجوه دريافتي اوليه به علاوه هزينه هاي عادله انجام عمليات مندرج در طرح مصوب از طرف وزارت كشاورزي و منابع طبيعي مي باشد. نحوه ارزيابي و بازپرداخت طبق آيين نامه اي كه به موجب ماده 12 اين قانون به تصويب مي رسد خواهد بود.
ماده 8 -ضوابط مربوط به خزانه و جابجا كردن ، جانشين ساختن و قطع درختان كه ملازمه بابهره برداري از نهالستان ها، قلمستان ها و باغات و موارد ديگر دارد به موجب آيين نامه هاي اجرايي اين قانون تعيين خواهد گرديد.
ماده9 – هركس عمدٹ و برخلاف مقررات اين قانون مرتكب از بين بردن درختان مشمول اين قانون بشود همچنين مالكان باغات كه عمدا موجبات از بين رفتن درختان مشمول اين قانون رافراهم نمايند به حبس جنحه تا سه سال و پرداخت جزاي نقدي به شرح زير محكوم مي شوند:
در روستاهاي آگهي شده يك هزار ريال براي هر اصله درخت .
در محل هاي مذكور در ماده 2 ده هزار ريال براي هر اصله درخت .
در محل هاي مذكور ماده 5 برحسب نوع و قطر درخت از يك هزار تا يك صدهزار ريال .
تبصره – مجازات هاي مذكور در اين ماده قابل تعليق و يا تبديل به جزاي نقدي نيست و احكام صادره فقط قابل پژوهش خواهد بود.
ماده10 – گزارش مأموران وزارت كشاورزي و منابع طبيعي و ساير مأموران دولتي وشهرداري ها مأمور اجراي اين قانون كه وظايف ضابطين دادگستري را در كلاس مخصوص تحت نظر دادستان شهرستان تعليم گرفته باشند در اين موارد به منزله گزارش ضابطين دادگستري است .
ماده11 – هركس اعم از مأموران مجري اين قانون و يا ساير اشخاص عالمٹ جرايم مذكور دراين قانون را به خلاف حقيقت به كسي نسبت دهد و يا گزارش خلاف واقع بدهد به مجازات حبس جنحه تا سه سال محكوم مي شود مگر اينكه در قوانين جزايي مجازات شديدتري پيش بيني شده باشد كه در اين صورت به مجازات اشد محكوم خواهد شد. رعايت تبصره ماده 9 اين قانون در اين مورد الزامي است .
ماده12 – آيين نامه هاي اجرايي اين قانون به پيشنهاد وزارت كشاورزي و منابع طبيعي و وزارت كشور تهيه و به تصويب هيأت وزيران خواهد رسيد.
قانون فوق مشتمل بر دوازده ماده و نه تبصره پس از تصويب مجلس سنا در جلسه فوق العاده روز دوشنبه8 /5/1352در جلسه فوق العاده روز پنجشنبه يازدهم مردادماه يك هزار و سيصد وپنجاه و دو به تصويب مجلس شوراي ملي رسيد.
پاريس، موفق در توسعه فضاي سبز شهري
فرانسه داراي سابقه‌اي ديرين در زمينه فضاي سبز و بنيانگذار يكي از سبك‌هاي مهم طراحي فضاي سبز است. وجود زيباترين فضاهاي سبز در معماري قرن‌هاي 18، 19 و 20 پاريس، اين شهر ر ا در جايگاه يكي از موفق‌ترين شهرها در مواجهه و مقابله با معضلات زيست محيطي قرار داده است.
فرانسه داراي سابقه‌اي ديرين در زمينه فضاي سبز و بنيانگذار يكي از سبك‌هاي مهم طراحي فضاي سبز است. وجود زيباترين فضاهاي سبز در معماري قرن‌هاي 18، 19 و 20 پاريس، اين شهر ر ا در جايگاه يكي از موفق‌ترين شهرها در مواجهه و مقابله با معضلات زيست محيطي قرار داده است.
تجربه سال‌هاي گذشته نشان داده است مديريت موفق شهرداري پاريس در زمينه نگهداري بهينه فضاي سبز و بهره‌گيري از آخرين تكنولوژي متداول در جهان در زمينه فضاي سبز نيز انكارناپذير است.
عروس شهرهاي جهان
شهر چهار ميليون نفري پاريس، پايتخت كشور فرانسه با معماري قرون 16 و 17، در بخش مركزي و قديمي، معماري جديد و مدرن در حومه، عبور رودخانه سن از ميان شهر، مكان‌ها و بناهاي تاريخي نظير «برج ايفل»، «موزه لوور»، «كاخ ورساي»، «كليساي نتردام»، «زندان باستيل» و ديگر نقاط ديدني، لقب عروس شهرهاي جهان را به خود اختصاص داده است.
اين شهر كه چون نگيني زيبا بر انگشتري قاره اروپا مي‌درخشد، روزگاري از كثرت تعفن و كوچه‌هاي باريك و پر گل و لاي خود عنوان «لوتينا» يا شهر گل يافته بود اما با همت مردم و برنامه‌ريزي مسوولان مي‌توان امروز اذعان كرد كه امروز پاريس شهري سالم است و شايد اين وضعيت تا اندازه زيادي ناشي از برنامه‌هاي «بارون اوژن‌هاسمان» شهردار پاريس در دوران «ناپلئون»بوده باشد.
پاريس با وجود بسياري از بناهاي زيبا و تاريخي در آن عصر در كوچه‌هاي باريك و پرپيچ و خم و گل‌آلود خود گم و پاي در گل بود.
از مهم‌ترين فعاليت‌هاي‌هاسمان در آن دوره مي‌توان به ايجاد فضاي كافي پيرامون ساختمان‌هاي بزرگ و با اهميت، بهبود وضع بهداشتي شهر با از ميان بردن كوچه‌هاي باريك و آلوده، ايجاد بلوارهاي وسيع كه علاوه بر برخورداري از نور و هواي كافي عبور و مرور را آسان مي‌كنند و الحاق حومه‌هاي شهر به پاريس، نام برد. همچنين طرح كمربند سبز به شعاع 250 متر در گرداگرد شهر به منظور جلوگيري از رشد و گسترش بي‌رويه آن، احداث دو پل بزرگ در جنوب و شمال شهر روي رودخانه سن و احداث خيابان‌هاي متعددي كه پاريس را به خارج شهر مرتبط مي‌كرد از ديگر كارهاي ارزنده اين شهردار بزرگ است.
پاريس، شهر سالم امروز
پاريس امروز به 20 منطقه شهرداري تقسيم شده است كه يك منطقه در مركز و ساير مناطق با آرايش حلزوني در اطراف شعاع منطقه مركزي، كل شهر را تحت پوشش خدمات خود برده‌اند.
اين مناطق با بودجه و امكانات برابر به نحوي در شهر فعاليت دارند كه متمايز كردن اين مناطق در عمل غيرممكن است براي حفظ معماري و بناهاي قديمي در مركز شهر و مناطق مركزي، امكان دخل و تصرف در نماي خارجي اين ابنيه را از شهروندان گرفته است و تنها به ايجاد تغييرات در دكوراسيون داخلي اين منازل و مدرنيزه كردن درون اين ساختمان‌ها از سوي مردم اكتفا شده است. بنابراين در مناطق حاشيه‌اي، ساختمان‌ها و بناهاي جديد و مدرن پاسخگوي نياز مسكن جمع كثيري از شهروندان هستند. وجود امكانات شهري متعدد، موجب شده كه بسياري از مشكلات شهري كه شهرداري تهران با آن مواجه است، در پاريس به چشم نخورد.
وجود چند شبكه مترو در شهر پاريس علاوه بر نقل و انتقال سريع و آسوده مسافران شهري، مزيت‌‌هايي چون استفاده از انرژي برق و كاهش آلودگي ناشي از تردد خودروها و ساير وسايط نقليه شهري، حل مشكلات ترافيكي به دليل عبور از زير زمين و كاهش آلودگي صوتي ناشي از نقل و انتقالات شهري و متعاقب آن آسايش و آسودگي روحي و رواني را نصيب شهروندان، كرده است.
اگو يا سيستم جمع‌آوري و هدايت زيرزميني فاضلاب، تمامي آب‌هاي جاري در شهر را جمع‌آوري و به خارج شهر هدايت مي‌كند. اين سيستم، علاوه بر اينكه شهر را از آلودگي‌هاي موجود در فاضلاب‌ها مصون مي‌دارد باعث محو جوي‌ها و انهار از حواشي خيابان‌ها مي‌شود.
آب‌هاي اضافي در انتهاي مسير با تصفيه و پاكسازي، صرف آبياري فضاهاي سبز موجود در سطح شهر مي‌شود. ضمناً طبقه فوقاني كانال‌هاي اگو به هدايت كابل‌هاي برق، تلفن، لوله‌هاي آب و گاز اختصاص يافته است كه تا حد زيادي سطح خيابان‌ها و معابر را از كندوكوب براي اين مقاصد، محفوظ و مصون نگاه داشته است.
همچنين استفاده از نيروي برق، با به‌كارگيري نيروگاه‌هاي هسته‌اي به منظور تامين انرژي لازم جهت منازل مسكوني و تردد متروها ضمن جلوگيري از مصرف بي‌رويه منابع انرژي فسيلي چون مشتقات نفت، گاز و زغال‌سنگ، موجب كاهش آلودگي‌هاي ناشي از سوخت اين مواد شده است.
وسايط نقليه شخصي و عمومي كه در پاريس تردد مي‌كنند به دليل سالم و نو بودن، آلودگي ناشي از مصرف سوخت در اين شهر را به حداقل ممكن رسانده‌اند. بزرگراهها، اتوبان‌ها و زيرگذرهاي موجود در سطح شهر پاريس نيز بروز ترافيك و به تبع آن آلودگي هوا، آلودگي صوتي و اتلاف وقت مردم را به شدت كاهش داده‌اند. وجود 32 مسير ورود و خروج شهر و اتوبان‌هاي خارج شهري و كمربندي امكان تردد شهروندان به حومه‌هاي اطراف پاريس جهت سكونت را سهل و ميسر كرده است.
انتقال كارخانه‌ها به حومه شهر آلودگي‌هاي ناشي از اين قبيل تاسيسات را منتفي و امكان توسعه فضاي سبز سطح شهر را فراهم كرده است كه احداث پارك «سيتروئن» در محل سابق كارخانه مزبور مويد اين اقدام است.
فضاي سبز از ديرباز در اين كشور به‌ويژه در پاريس، جايگاه ويژه‌اي دارد. وجود فضاي سبز كاخ «ورساي»، ميدان «كنكورد» و باغ‌هاي «توئي‌لري» با حفظ جزييات اوليه طراحي آنها در طول اين دو سه قرن شاهدي بر اين ادعاست.