ایستگاه انتظار رو دوست دارم، ایستگاهی که خیلی کم به اونجا میرم، ایستگاهی که وقتی باد مابین برگهای درخت های کهن سالش شروع به وزیدن میکنه، لذت خاصی داره نشتن زیر سایه اونها و شنیدن صدای زمزمه ی باد با روح عریانت … به قول معروف یه جورایی باد دلتنگی هات رو ترانه ای می کنه دیدنی…
عکس رو هم با دوربین canon powershot sx1 is از ایستگاه قطار شهر رباطکریم انداختم.