بایگانی/آرشیو برچسب ها : کارتون

چوبین (Chobin the Star Child) کارگردان: تارو رین آهنگساز: میوکو آی فیلم نامه: یوکیمورو شیمیچی محصول 1974، ژاپن/ 26 قسمت استودیوی تهیه‌کننده: Tatsunoko Prod. Co. Ltd سوپرمن کوچولو کاوه مظاهری تیتراژش که می‌آمد، وول خوردن شروع می‌شد، وول خوردن سؤال‌ها توی سرم را می‌گویم. سؤال‌های عجیب و غریبی که بی‌ربط به فضای اجق وجق چوبین نبود. هیچ‌وقت نفهمیدم که چوبین چه‌جور جانوری بود. اگر حیوان بود، پس چرا مادرش آدم بود و اگر آدم بود، پس چرا قیافه‌اش آن شکلی بود: ترکیبی از تا دو تا چشم گنده، یک خرمن مو، دو تا دست و دو تا پای قلمبه؟ همین مشکل را کمابیش برای برونکا هم داشتم؛ هویت آن‌را هیچ‌وقت نفهمیدم. دماغش شبیه دماغ باربارا استرایسند بود و چشم‌هایش مثل …

رابرت نماد روزمرگی‌های زندگی بزرگسالانه‌مان بود. ولی در روزهای کودکی، از این چیزها سر در نمی‌آوردیم …می‌خندیدیم احسان لطفی بچه بودیم. مدرسه می‌رفتیم. دیکته می‌نوشتیم. غلط می‌نوشتیم. غصه را قصه می‌نوشتیم. «ق» با آن قیافه احمق، تاق‌باز لم داده بود و ذوق می‌کرد. «غ» پشت کرده بود به بقیه و حوصله نداشت. «غ» ، غصه داشت، دیگر اشتباه نمی‌کردیم. بچه بودیم. زندگی پر از اتفاق‌های کوچک و مهم بود. برق، وسط رابین هود می‌رفت. گوی گوچه آ پنالتی برمه را نمی‌گرفت. نصف سؤال آخر امتحان، یادمان نمی‌آمد. لباس عیدمان دیر می‌شد،‌ دکتر خر به جای کپسول، آمپول می‌نوشت. 6 دست پشت سر هم، مار و پله را می‌باختیم. غصه‌دار می‌شدیم. غصه‌هایمان زیاد نمی‌پایید، غصه‌هایمان قصه داشت. می‌ماند تا قصه به …

دور دنیا در هشتاد روز دور دنیا با هشتاد جانور همان اولین باری که داستان را خواندم، به نظرم ضعیف‌تر از باقی کارهای ژول ورن آمد. و این، نه به‌خاطر تکنیک قصه‌گویی و نوع روایت و این حرف‌ها، بلکه به‌خاطر خود سوژه داستان بود. شرح گشتن به دور کره زمین در هشتاد روز، ماجرایی که حتی در زمان خود ژول ورن هم اصلا عجیب و هیجان‌برانگیز نبوده، نیاز به یک چیز اضافه دارد تا تبدیل به یک داستان جذاب و پرکشش بشود. خود ژول ورن هم این را فهمیده و در داستانش سوژه تعقیب و گریز به‌خاطر سرقت بانک مرکزی لندن را گذاشته. اما این خط داستانی اضافی جواب نداده و کمک چندانی به جذابیت داستان نکرده است. هالیوود علاوه …

حمیدرضا نصیری پور چهارمین فیلم بلند دیزنی که براساس کتابی به ‌همین نام از هلن آبرسن ساخته شده، داستان بچه فیلی بود که گوش‌های درازش باعث می‌شد دیگران او را مسخره کنند. او در طول داستان سعی می‌کرد با این مشکلش کنار بیاید و در نهایت با استفاده از آن گوش‌های غیرطبیعی، تبدیل به یک فیل پرنده شد. «دامبو» برای اولین‌بار در 23 اکتبر 1941 در سینماها به نمایش درآمد، زمانی که دو فیلم قبلی دیزنی، «پینوکیو» و «فانتازیا»، در گیشه شکست خورده بودند و مدیران کمپانی دیزنی به دامبو به چشم یک ناجی نگاه می‌کردند. مخصوصا که تا می‌توانستند، در تولید آن هم صرفه‌جویی کرده بودند و با هزینه‌ای معادل یک سوم هزینه‌های «پینوکیو»، آن را به پایان رسانده …

احسان رضایی فرانسوی‌ها اصطلاح خوبی دارند می‌گویند: «کرای دلا ناتوق». می‌گویند: فریاد طبیعت. می‌گویند وظیفه هنر این است که فریاد طبیعت را به گوش آدم‌ها برساند. می‌گویند تابلوی «جیغ» ادوارد مونش (همان که شبیه کارهای ون گوک است و یک زنی بالای پل دارد جیغ می‌کشد) بهترین نمونه این فریاد است. می‌گویند طبیعت درد دارد. باید فریادش زد. فریاد. یک عقاب را از برادرش جدا کرده بودند. یک میمون را با زنجیر بسته بودند. بچه‌های یک خرس را کشته بودند. همیشه و همه‌جا آدم‌های عوضی‌ای بودند که فکر می‌کردند فقط خودشان حق دارند، چون آدم هستند و فقط خودشان مهم هستند. چون بقیه طبیعت، حیوان هستند. آن حیوان‌ها، یادم هست، دقیق یادم هست. آن حیوان‌ها از هر آدمی، آدم‌تر بودند. …