بایگانی مطالب

میلاد خجسته پیامبر صلح و محبت حضرت عیسی علیه‌السلام و آغاز سال جدید میلادی را به هموطنان عزیز مسیحی آشوری تبریک و شادباش می‌گویم. این هم تبریک سال نو به سبک معمارانه.  

یک عکس بسیار زیبا از استاد علی خیابانیان، استاد دوست داشتنی معماری که من به شخصه خودم عاشقشم… کارهای آتیله طرح یکی که پشت سرشون هست واقعا عالی هستش.. متاسفانه اطلاعات فارسی توی اینترنت از زندگینامه  ایشون نتونستم پیدا کنم و به مطلب زیر اکتفا میکنم.

کوبه یا درکوب، وسیله‌ایست از فلز که بر روی بدنه درب در قسمت بیرونی آن نصب می‌گردد که از آن بوسیله کوبیدن بر روی درب، صاحب خانه را از حضور خود مطلع می‌کنند. این وسیله در ابعاد، اشکال و از جنسهای مختلف ساخته می‌شود .جنس بعضی از آنها از برنج و بعضی از آهن و یا از فلزات دیگر می‌باشد. در بعضی از دربها از دو مدل مختلف از کوبه استفاده می‌گردد که یکی به شکل یک چکش و دیگری به صورت یک حلقه می‌باشد. صدای ایجاد شده از برخرد کوبه چکش مانند بم می‌باشد و آن توسط مردها استفاده می‌گردیده‌است و همچنین صدای ایجاد شده از کوبه حلقه مانند زیر بوده و توسط زنان استفاده می‌گردیده‌است. با این کار …

حجم اولیه استادیوم دوازده هزار نفری و استخر شنا در سوی دیگر تصویر به چشم می خورد. ساخت ماکت: مهندس جهانگیر مظلوم / منبع: صفحه تاریخ شفاهی معماری ایران در فیسبوک

دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران در 1319 شروع به کار می کند. در سال های نخست حضور بانوان درآتلیه های نقاشی دانشکده بوده است. اما حوالی سال های 1323-24 نخستین دختر از دانشکده فنی، تغییر رشته داده و وارد معماری می شود. خانم نکتار پاپازیان که هم اکنون 89 سال دارند و در پاریس ساکن می باشند. ایشان در سال های 26 یا 27 درس در دانشکده هنرهای تهران را نیمه کاره رها کرده و به بوزار پاریس می روند که تکمیل درسشان در پاریس 10 سال به درازا می کشد. خانم پاپازیان را می توان نخستین زن ایرانی معمار لقب داد. اما 3 خانم دیگر که هر سه نیز از ارمنی های ایرانی می باشند در سال تحصیلی1328-29 وارد …