پایگاه علمی سعید سان دانلود رایگان مقالات علمی کنفرانس و ژورنال
دانلود پاورپوینت پیاده راه ها
چکیده
نوشتار حاضر، سعی در معرفی پیادهمداری دارد. در ابتدا مقدمه ای عنوان شده است که به برخی مفاهیم از جمله خیابان و تغییر و تحولات مقیاس شهرها با شروع انقلاب صنعتی و پیش از آن پرداخته شده است . سپس به پیشینه و روند تحول این واژه در طی زمان و در کشورهای گوناگون می پردازد . پس از آن به توضیح برخی مفاهیم پایه شامل پیاده مداری ، پیاده راه و آرام سازی پرداخته است که در این مفاهیم به دسته بندی انواع پیاده راه ، اهداف ساماندهی فضاهای پیاده در شهرها ، نکات لازم در طراحی مسیرهای پیاده و کیفیت آن و روش های آرام سازی می پردازد و طرح های مفهومی کاهش سرعت در کشور هلند را به تفصیل بیان می کند . سپس در انتها چند نمومه پروژه پیاده مداری داخلی و خارجی معرفی شده است .
مقدمه
خیابان به عنوان یکی از عناصر اصلی فضای شهری محسوب میشود، آنجایی که امکان مراوده بین انسانها، تفریح، پیادهروی، گذران اوقات فراغت، بازی، خرید، تجمع و تظاهرات، دیدار، نشست، نگاه کردن، دسترسی، تردد، تبلیغات، اطلاعرسانی و … را برای همگان فراهم میآورد. مطمئناً عملکرد فضاهای عمومی از جمله خیابان با رشد تکنولوژی حمل و نقل و بر اساس سطح الگوی رفتاری (فرهنگی) عابر پیاده و بر اساس جنسیت و سن (مرد و زن، کودکان، خردسالان، پیر و جوان، سالمندان و … )، آب و هوا و … در جوامع مختلف و در طول تاریخ متفاوت بوده و هست (معینی، 1385، 6). تا قبل از انقلاب صنعتی، اندازه و تناسبات عناصر شکل دهنده شهر بر مبنای مقیاس انسانی و الگوی جابهجاییها نیز بر اساس حرکت فرد پیاده بود. یعنی او اندازه و فاصله ها را تعیین میکرد. در واقع تعیین کننده جهت و گسترش توسعه شهر، توسط او تعریف میشد. با شروع انقلاب صنعتی در اروپا، که با رشد و گسترش سریع شهرها همراه بود، به تدریج دیدگاههای طراحی و برنامهریزی شهرها تغییر یافت. با اختراع اتومبیل و استفاده از آن که سرعت و راحتی را به ارمغان آورده بود، به مرور فرد پیاده، جایگاه و اولویت خود را در فضای معابر از دست داد. قطعنامه آتن در مورد جداسازی انواع ترددها در سال 1933، ضربه اصلی را به رفت و آمد پیاده وارد ساخت. از سوی دیگر دیدگاه منطقهبندی کاربریها (1933) و تفکیک آنها بر اساس مسکن، کار، خرید و تفریح در شهرسازی مدرن موجب افزایش فاصلهها شد.
مفهوم پیاده مداری
از دهه 60 قرن 20 میلادی، تحولی در شهرسازی رخ داد که لزوم بازگشت به اصولی را فراهم آورد که در شهرهای گذشته (ما قبل صنعت) جاری بود و اینک باید با نیازهای زمان مطابقت داده میشدند. رنگ باختن حیات اجتماعی و تولد شهرهای بیروح، لزوم بازنگری به طرحهای شهری را (که توده و فضا هر دو را در برمیگرفت) و نیز فقدان فضاهای شهری و عمومی مطلوب (که نبود عرصههای عمومی را گوشزد مینمود) دو چندان مینمود. فقدان حیات شهری به لحاظ فقدان حضور فعالیتهای اجتماعی و انتخابی شهروندان در شهر بیشهریت، لزوم توجه به فضاهای شهری به عنوان عرصههای عمومی که مکان حضور جامعه مدنی است، را یادآور شد (حبیبی، 1380، 45). اندیشه خیابانهای دموکراتیک با درآمیختن برخی جنبههای پیاده و خیابانهای قابل زندگی براساس اعتقاد به استفاده عمومی استوار است. جین جیکوبز یکی از اولین حامیان خیابانهای دموکراتیک بود و شهرسازان را نسبت به این مسئله آگاه ساخت که در دیدگاه ناظر “خیابان” در خلق حس مکان و ایجاد امنیت در محلات اهمیت زیادی دارد (معینی، 1390، 60). خیابان دموکراتیک اتومبیل سوار را حذف نمیکند بلکه با ایجاد تعادلی عادلانه میان اتومبیلها و دیگر استفادهکنندگان خیابان، نظیر عابران پیاده و دوچرخهسواران، فضای مناسبی برای آن در نظر میگیرد و به عنوان یک خیابان قابل زندگی نه تنها بر ایمنی و آسایش تأکید دارد، بلکه دسترسی و نیازهای انواع مختلف مردم را درنظر گرفته و مداخله فعالانه، تصرف، اکتشاف، اعتراض و دگرگونی به وسیله استفادهکنندگان را تشویق میکند (معینی، 1390، 61). زایش فضای جدید از دل فضای کهن، برای نظارت و مراقبت توسعه برونی شهر و با هدف توسعه درونی اهمیت مییابد و بالاخره “شهر زنده فضا” متولد میگردد (حبیبی، 1380، 47).
مفهوم پیاده مداری
- بنابراین اولین اقدام میتواند کنترل حضور وسایل نقلیه موتوری در بافت باشد. تقریباً در تمام مطالعات مربوط به بهسازی، نوسازی و بازسازی مراکز کهن
شهری، این اقدام صورت پذیرفته و ضمن آنکه تجهیزات لازم به درون بافت برده میشود، از معابر مختص عابر پیاده و طراحی شده نیز بهره گرفته می
شود. جهت اجرای این امر، شرایط بافت ایجاب مینماید که اولویت تخصیص مسیرهای موجود در بافت به عابران پیاده در هماهنگی با ضرورت حضور
اتومبیل صورت پذیرد. بنابراین مداخله در مسیرهای شهری میتواند به عنوان اولین گام یا گامهای نهادین در ساماندهی شهر برای نیل به شهر مطلوب به
حساب آید. مسیری که انسانی، پویا و زنده است، سبب رونق حیات اجتماعی میگردد، هویتبخش و خاطرهساز است و خود به عنوان یکی از عرصههای
جمعی، صحنه نمایش شهر است و به عبارتی هم “مقصد” است و هم “معبر” (حبیبی، 1380، 46).
- انگاره کلی مطرح شده را میتوان تحت عنوان “احیای نقش انسان پیاده در شهر” بیان نمود که در پس آن “احیای شهر کهن (شهر درونی) با قابلیتهای
گردشگری منطبق با حرکت پیاده” جای دارد. در این انگاره آنچه مورد توجه اصلی قرار میگیرد عبارت است از:
– رابطه انسان با انسان و مجموعه انسانی، که احیاء حیات مدنی را طلب مینماید.
– رابطه انسان با فضا، که ایجاد عرصههای عمومی را مطرح میکند.
– رابطه انسان با کالبد، که گفتگوی شکل و شاکله را طرح میکند.
– رابطه انسان با زمان، که تداوم تاریخی فرهنگ، سنت، هویت و خاطره را میجوید.
– رابطه انسان با مکان، که انباشت، تجسم و تجسد خاطرههای جمعی را پی گرفته و از شکل به شاکله ره میبرد (حبیبی، 1380، 47).
| فرمت فایل: Powerpoint (قابل ویرایش) |
| تعداد صفحات: 35 |
| حجم: 674 کیلوبایت |