نگاهی به مطالعات «کیفیت زندگی» شهری در ایران و جهان سالار کاشانی رشد شهری در قرن بیستم سهم جمعیت شهرنشین را به شدت افزایش داد و شهرنشینی را به شیوهی غالب زندگی تبدیل کرد. اگرچه شهر و شهرنشیتی خود یکی از مهمترین شاخصهای رفاه و توسعهی اجتماعی و اقتصادی محسوب میشود، رشد شتابان آن میتواند سرانهی برخورداری از بسیاری امکانات اجتماعی و اقتصادی را کاهش دهد و از این طریق پیامدهای آن به صورت کاهش سطح کیفیت زندگی در عرصههای مختلف شهری نمایان شود. (علیاکبری و امینی، 1390: 122) تحولات فنی و گسترش روزافزون فرایند تمایز اجتماعی در شهرهای مدرن، ضرورت سازماندهی فرایند توسعه را از حیث نظری و عملی در قالب توسعهی اجتماعی به همراه داشت؛ به گونهای …
فرهیخته گرامی برای مطالعه بیشتر راجب این گفتار و همچنین مطالب مرتبط بیشتر با این متن لطفا اینجا کلیک کنید...