به عبارتی دیگر، مشخصات محلی و احتیاجات ساکنان شهر و موسسات و نهادهای مستقر در شهر، اساس تعیین معیارهای مکانی کاربری زمین شهری بشمار می رود. فعالیت مردم در سطح خرد تا کلان در بخشهای گونهگون تجاری، خدماتی، صنعتی و فرهنگی، پدید آورنده فرم فیزیکی شهر و منطقه شهری است. در یک تقسیم بندی کلی میتوان نظام کاربری زمین شهری را به چهار عرصه سکونتی، اشتغال، اوقات فراغت. و ارتباطات دستهبندی کرد. شبکه ارتباطی خطوط رابط و اتصال بین سه عملکرد دیگر است که با یکدیگر استخوانبندی یک شهر را تشکیل میدهند. در مکانیابی عملکردهای شهری، شش معیار ملاک برنامهریزی کاربری زمین شهری قرار میگیرد: 1ـ سازگاری؛ 2ـ آسایش؛ 3ـ کارآیی؛ 4ـ مطلوبیت؛ 5ـ سلامتی؛ 6ـ ایمنی 1ـ سازگاری عمدهترین …
فرهیخته گرامی برای مطالعه بیشتر راجب این گفتار و همچنین مطالب مرتبط بیشتر با این متن لطفا اینجا کلیک کنید...