نادیده گرفتن عادتمان شده است، حتی اگر پای کودکانمان در میان باشد، چون کودکان زبان اعتراض ندارند. این روز ها که زندگی آپارتمان نشینی بچه ها را همچون زندانیانی در قفس محبوس کرده است و دیگر فضایی را برای بازی در کوچه و حیاط یافت نمی کنند، باید برای شهرزادگان کوچکی که ناتوان از دفاع حقوق خود هستند، فضاهایی ویژه همچون پارک ها و بوستان های ایمن و سالم را برای تفریح و بازی در نظر گرفت. اکثر کار شناسان شهری اظهار میدارند که شهر باید انسان محور باشد. کودک جزیی از جامعه انسانی شهرنشین و توجه به او از اصول شهرنشینی است. اما همچنان این جملات شعاری است و حضور این شهروندان کوچک در شهرهای ما چندان جدی گرفته نمی شوند و متأسفانه در حوزه ضوابط …
فرهیخته گرامی برای مطالعه بیشتر راجب این گفتار و همچنین مطالب مرتبط بیشتر با این متن لطفا اینجا کلیک کنید...