دانلود تاسیسات خدمات شهری پایانه های مسافربری

سفر از دیرباز از نیازهای اصلی جوامع بشری بوده است.دیدار، تفریح، تجارت، انجام امور اداری و کسب اطلاعات اهداف اصلی شهروندانی است که از مسکن خود برای دورانی کوتاه یا طولانی ره به مقصدی می سپارند و از این رو سفر کردن پویه ای دائمی و مستمر است.در گذشته کاروانسراهای درون شهری که معمولا در نزدیکی دروازه های شهرها احداث می شدند وظیفه پایانه های امروزی را بر عهده داشتند ولی بعد از ورود اتومبیل و عمومیت یافتن استفاده از آن و به دنبال آن تحولات سریع جوامع شهری در دهه های اخیر کاروانسراها جای خود را به گاراژ دادند.با افزایش جمعیت شهرها این گاراژها هر روز پذیرای مراجعین بیشری می شدند و به تدریج به صورت یک معضل شهری_ به ویژه شهرهای بزرگ_ درآمدند.از این رو مسئولین به فکر ساماندهی حمل و نقل مسافر در شهرها افتادند.این گاراژها اغلب در مراکز یا محلات پرتراکم شهرها قرار داشتند از جمله : خیابان ناصر خسرو تهران، مسجد سید اصفهان و گاراژهای مشهد

نقش شهرداری در زمینه مدیریت و برنامه ریزی تاسیسات ساختمانی

با پیروزی انقلاب اسلامی « لایحه قانونی احداث ترمینال های مسافربری و ممنوعیت تردد اتومبیل های مسافری بین شهری در داخل شهر تهران » در اردیبهشت ماه سال 1359 به تصویب شورای انقلاب رسید. این لایحه شهرداری تهران را موظف می کرد تا علاوه بر بهره برداری از پایانه موجود(پایانه جنوب) به تدریج نسبت به احداث پایانه های جدید و متناسب با نیازهای شهر در نقاط مختلف تهران و با استفاده از اعتباری که سازمان برنامه و بودجه وقت هزینه می کرد، اقدام کند.

قانون پایانه های مسافربری  

قانون احداث پایانه ها (ترمینال) دارای سه آیین نامه است:

آیین نامه اول

درباره تشکیل شرکت های تعاونی مسافر بری است. در این آیین نامه و بر حسب مواد هفت گانه آمده است: موسسات مسافربری در سطح شهر می بایستی به دنبال اعلام شهرداری تهران مبادرت به تشکیل شرکت های تعاونی نمایند.این شرکت ها از نظر درون سازمانی دارای اساسنامه، هیات مدیره، مدیر عامل، رئیس هیات مدیره و بازرسان بوده،تحت نظارت مستقیم سازمان مرکزی تعاون کشور تشکیل می شوند و به کاره خود ادامه می دهند.امور برون شرکتی آنها (ارائه خدمات مسافربری) به موجب ماده 3 قانون یاد شده به عهده شهرداری گذاشته شده است.