مدیریت یکپاچه شهری


مقدمه
دلایلی وجود دارد که امروزه شهرها به عنوان یک سازمان اجتماعی برای مقابله با مسائل و مشکلات عدیده ناشی از تحولات شتابان و پردامنه درونی و بیرونی، که خود متأثر از پدیده‌هایی هم‌چون رشد مدرنیته، جهانی شدن، گسترش ارتباطات و رسانه‌ها است، نیازمند مدیریت کارآمد و پویایی هستند که توان تنظیم و کنترل سازمان خود در چنین محیطی را داشته باشد و از آنجایی‌که سرعت این تحولات در همه شهرها یکسان نبوده و همه شهرها به یکسان در معرض آن قرار ندارند و اینکه هر شهری به تناسب کارکردهای خود در عرصه ملی و جهانی و پیشینه تمدنی و تاریخی از هویت مستقلی نیز برخوردار است، لذا الگوی یکسان ملی برای اداره شهرها و تجویز سیاست‌های شهری از بالا به پایین بدون مشارکت عاملان شهرها کارساز نبوده و قادر نخواهد بود، چالش‌های فراروی مدیریت شهرها را مرتفع نماید (ایمانی جاجرمی، 1383: 14)

نظام مدیریت شهری ایران به سبب تمرکز در ساختار سیاسی ـ مدیریتی کشور نسبت به سیستم‌های فراسطح و نظام‌های ملّی هم‌چون وزارت‌خانه‌ها، شوراهای عالی و نظام‌های منطقه‌ای از قبیل ادارات کل و استانداری‌ها، به دلیل وجود رابطه خطی ـ عمودی و یک‌سویه با مدیریتی منفعل؛ و در رابطه با سیستم‌های هم‌سطح و محلی هم‌چون ادارات تابعه و دستگاه‌های اجرائی، فرمانداری‌ها، به دلیل وجود روابط ناهماهنگ، با مدیریتی چند پارچه؛  و نسبت به سیستم‌های فروسطح و داخلی به لحاظ فقدان انسجام کافی در تعاملات سیستمی با مدیریتی غیرمنسجم؛ و از نظر محیطی به جهت عدم برخورداری از بسترهای مناسب اجتماعی، مالی، حقوقی و مشارکت ناکافی مردمی، در محیط نامساعدی ایفای نقش می‌کند.

این در حالیست که از یک‌سو، مبانی نظری و تجارب جهانی با تأکید بر کاهش نقش دولت مرکزی در سطح محلی و همچنین تقویت جایگاه نقش مدیریت محلی و مشارکت اجتماع محلی، حاکمیتی چندسطحی و چند عاملی را برای مدیریت شهری کارآمد و اثربخش توصیه می‌نمایند و از سوی دیگر، اسناد فرادستی نظام هم‌چون قانون اساسی، سند چشم‌انداز، سیاست‌های کلی و قوانین برنامه، از ظرفیت‌های لازم در جهت تمرکز زدایی، استفاده از مشارکت مردم، انتقال و تفویض اختیار به مدیران محلی برخوردار است.

برخی از پژوهش‌ها بر ضعف آشنایی شهروندان با مفهوم شهروندی و حقوق و تکالیف مترتب بر آن پای‌فشرده‌اند. این در حالیست که مطالعه ساختار مدیریتی شهرهای مختلف جهان نشانگر این نکته است که توسعه مستمر شهر و ارائه خدمات کیفی، در گرو وجود یک ساختار مدیریت شهری یک‌پارچه و آینده‌نگر و وجود شهروندانی فرهیخته و دغدغه‌مند است (نیازی، 1387 : 37 )

بیان مسأله اساسی تحقیق
هدف کلی سیستم مدیریت شهری تأمین و ایجاد زمینه و محیط مناسب برای زندگی راحت، امن و کارآمد شهروندان به تناسب ویژگی‏های اجتماعی و اقتصادی است (رجب صلاحی، 1383: 108). لذا مسئله مهمی که امروزه در سطح شهرها و به ویژه شهرهای بزرگ کشورهای در حال توسعه قابل مشاهده است و تحقیقات زیادی مؤید آن است، شکل‌گیری مفهوم شهروندی، مشارکت و حقوق شهروندی مترتب بر آن می‌باشد. اهمیت مسئله فوق برای شهرهای ایران بارزتر است به این علت که شهرهای ایران همواره محل اعمال حاکمیت دولت‌ها بوده‌اند و وابستگی شهر به حاکمیت عنصر بارز شهرنشینی در ایران بوده است. (اشرف، 1353 )

مروری بر مطالعات پیرامون مشکلات شهرها و شهروندان از یکسو و مدیریت امور شهرها از سوی دیگر نشان می‌دهد که سیستم مدیریتی موجود نه اختیار لازم را برای حل مسائل خود دارد و نه از توان و سازوکار لازم برای برخورد با چالش‌های فرارو برخوردار است . برای حل چنین چالش‌ها و مشکلاتی، عمد‌تاً راهبردهای زیر پیشنهاد شده‌اند که به کار بستن آنها منجر به ارتقاء جایگاه مدیریت شهری نیز می‌گردند

الف. تمرکززدایی قدرت مرکزی

ب. جلب مشارکت عمومی مردم برای مدیریت شهری

ج. مدیریت کارآمد

د. بهبود کیفیت زندگی شهری

تحقق اهداف فوق مستلزم این است که نظام مدیریت شهری، مسؤول اداره و هدایت تمام فضای جغرافیایی و عملکردهای شهری باشد و به این لحاظ باید تمام عناصر و سازمان‏های ذی‏ربط و تمام محدوده شهر را تحت نظارت داشته باشد (طرح مجموعه شهری تهران و شهرهای اطراف آن، گزارش شماره 5، 1375: 5 ـ6 ). از این رو  شهر به عنوان کلیتی یکپارچه و به هم پیوسته به سازمانی متشکل و مقتدر با مدیریتی یکپارچه و کارآمد نیازمند است(سرایی، 1385 : 5 ) . رویکرد یکپارچه باید سیاستهای فضایی مختلف اتخاذ شده در سطوح افقی را با یکدیگر هماهنگ ساخته، علاوه بر‌این که سیاست‌های اتخاذ شده در سطوح مختلف عمودی حکومتی را نیز با هم هماهنگ ساخته و‌ این سیاستهای عمودی را با سطح افقی هماهنگ می‌‌‌سازد.

لذا باید توجه داشت که مطالعات مختلف نشان داده است که مشکلات مدیریت شهری ناشی از فقدان قانون یا تعدد قانون یا تعارض قوانین نیست، اگر چه چنین مشکلاتی وجود دارد، ولی آنها نیز معلول عوامل دیگری از جمله عدم هماهنگی در برنامه‌ریزی و سیاستگذاری شهری، دخالت و اقتدار دولت در تصمیمات شهری، نداشتن اختیار و آزادی عمل و استقلال مدیران شهری برای تصمیم‌گیری، تفرق و تعدد مراجع مدیریت شهری در سطح محلی و عدم هماهنگی بین آنها از جمله عوامل اصلی ناکارآمدی مدیریت شهری می‌باشد.

 

فهرست

مقدمه. 3

بیان مسأله اساسی تحقیق.. 4

اهمیت و ضرورت انجام تحقیق.. 7

اهداف تحقیق.. 8

اهداف نظری.. 8

اهداف عملی.. 8

سؤالات تحقیق.. 8

مدیریت شهری.. 9

ویژگیهای مدیریت شهری.. 11

سیستمهای مدیریت شهری.. 11

مدیریت شهری در ایران. 12

مدیریت یکپارچه شهری.. 14

متولیان امور خدمات شهری.. 14

مکانیزم های هماهنگی.. 14

انواع وابستگی.. 15

ضرورت اتخاذ رویکرد کلی نگر و جامع در مدیریت شهری.. 16

رویکرد یکپارچه در  برنامه‌ریزی و مدیریت شهری.. 19

شناخت منافع مدیریت یکپارچه شهری.. 20

تامین زیر ساختها 21

اجرای سیستم مدیریت یکپارچه شهری.. 21

نتیجه گیری.. 22

پیشنهادات.. 23

منابع. 24

این فایل ورد در 24 صفحه به خدمتتون ارئه میشود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *