بیماری ناشی از ارتفاع

بیماری ناشی از ارتفاع

بیماری ناسی از ارتفاع شا مل ارتفاع شامل طیف وسیعی از علائم است که در اثر صعود سریع فردی  که به ارتفاع عادت نداردنمایان نمایان میشود وعموم به کوه گرفتگی یا ارتفاع زدگ معروف است.

طبق یک آمار به دست آماده مشخص شده است که 15% افرادی که کوهنوردی را شروع می کنند زمانیکه به ارتفاع بالی2500 متری از سطح دریا صعود می کنند دچار ای ن بیماری میشوند ولیکن امکان دارد علائم زیادی از این بیماری نمایان نشده وچند علامت کوچک پدیدار شود.

نکته : افرادیکه یک بار به طور نمایان دجار این عارضه شده اند برای ابتلای  بعدی مستعد ترند.

مکانیزم این بیماری کاملا شناخته شده نیست ولی به نظر میرسد که فعالیت بدنی وهمچنین کاهش مقدار و فشار اکسیژن در ارتفاعات تغییراتی در بدن ایجاد کنند که در نهایت علائم بیماری ارتفاع ظاهر میگردد.

بروز اعلائم ارتفاعزدگی به عوامل زیر بستگی دارد:

1-  سرعت صعود فرد ( یعنی مقدار زیاد شدن ارتفاع در یکروز

2-  عادت داشتن بدن فرد به ارتفاعی که می خواهد صعود کند ( پیش برنامه های قبلی )

3- مدت زمان اقامت در ارتفاع

4- میزان وشدت فعالیت بدنی در ارتفاعی که فرار دارد

5- نحوه تغذیه قبل از رسیدنو همجنین زمان استراحت در ارتفاع

6- مصرف مایعات کافی در حین صعود وزمان استراحت

7- شرایط فیزیکی بدن وسن فرد صعود کننده

 

انواع بیمارهای ناشی از ارتفاع

الف : ارتفاع زدگی حاد

بین8تا ساعت پس از صعود به ارتفاع بالاتر از1900 متر از سطح دریا بروز می نماید.

علائم

1- بارزترین علامت که در عرض جند ساعت پس از صعود ظاهر می شود سردرد است.

2-سستی وسر گیجه هماه با کاهش قدرت تصمیم گیری

3-بیخوابی  وبی اشتهایی ودر نهایت تهئع واستفراغ

4-اختلال در تنفس وافزایش ضربان قلب

5-کاهش حجم ادرار وگاهی دل درد همراه اسهال

ب : ادم ریوی ناشی از ارتفاع زیاد

ادم ریوی به ندرت بروز می کد ولی خطرناک است. در مدت24 تا 72 ساعت پس از سعود سریع به ارتفاع بیش از 2700متر ظاهر میشود که در افراد جوان بویژه کودکان زیر 6 سال وکسانیکه بدنشان نتواند با ارتفاع سازگار شود بیشتر شایع است . این عارضه بدین علت است  که در ریه افرادی که به ارتفاع میانی صعود میکند مقدار کمی مایع اضافی جمع میشود ولی در اغلب آنها این مایع اضافی پس از چند روز جذب نشده واز فضایداخل ریه می کاهد وکل فضای ذیه را می پوشاند ودر کار تنفس اختلال به وجود می آورد.

علائم اولیه ادم ریوی

1-تشدید در تنگی نفس حتی در زمان استراحت

2-سرغه های تحریکی وخشک که در به تدریج ترشح دار شده ودر نهایت به صورت خونی در می آید.

3-  کبودی رنگ پوست (سیانوز)

4-ضعف عمومی بدن وآتاکسی

5-گفتن جملات وکلمات  بی ربط

نکته : در این حالت بهر است نیمه نشسته قرار گیرد چرا که دراز کشیدن برای وی خطرمرگ را به همراه خواهد داشت.

ج:ادم مغزی ناسی از ارتفاع زیاد

این عاضه به علت تورم پرده های مغزی است.این بیماری ذر مامی افرادی که دچار ارتفاع زدگی می شوند در درجات مختلف نمایان می شود .معمولا در ارتفاع بالای 3000 متر در یک درصد افراد دیده می شود.

علائم ادم مغزی

1-سردرد که همراه با علائم عصبی باشد وبا داروهای مسکن بهبود نیابد .

2-کوفیوژن (حالتی ذهتی است که تماس بیمار با واقعیت بیرون قطع شده ودچار هذیان گویی می شود )

3-خواب آلودگی , آتاکسی  , دوبینی و…

4-توهمات در یدن , لمس کردن , شنیدن , احساس بو و مزه بدون  وجود محرک واقعی حسی

5-عدم تواناییوکنترل در برخاستن وایستادن

6-اغماءتدریجی وبی اختیاری ادرار

که در نهایت ,ادم مغزی منجر به مرگ خواهد شد .

د:خونریزیشبکیه چشم در اثر ارتفاع زیاد

این عارضه در ارتفاعات بیش از 4000تا8000 متر بالاتر از سطح دریا به وجود می آید. بدین دلیل که در حین صعود جریان خون شبکیه چشم همانند مغز افزایش پیدا می کند .در ارتفاع 6500 متریک سوم تا نیمی ازافراد ئدر ارتفاع 7600متری از سطح دریا تقریبا تمامی افراد دچار خونریزی شبکیه چشمی شوند که این خونریزی هابدون علامت بوده وفقط ایجادتاری دید می نماید.

امکان دارد در اثر افزایش فشار به قفسه سینه درهنگام صعود سرفه ایجادشده که در زمان پائین آمدن وکاهش ارتفاعجریان خون واندازه رگها به سرعت به حالت  معمولی برگشته وخونریزی به تدریج بدون برجا گذاشتن عارضه ای خود به خود جذبشده وسرفه ها نیز بهبود می یابند.

و : تورم دست و پا در اثر ارتفاع زیاد ( ادم محیطی )

ممکن است براثر صعود  سریعبه ارتفاع در دست , پا صورت تورم عارض شودولیکن به ندرت به تمام بدن سرایتمی کنند.

نکته :  تورم در اثر ارتفاع ذر زنان بیشتر از مردان شایع استومعمولا همراه ارتفاع زدگی حاد یاادم ریوی نمایان می شودکه این عارضه نیزبا کم کردن ارتفاع وکمی استراحت وتغذیه مناسب از بین خواهد رفت.

درمان بیماریهلی ناشی از ارتفاع

-مهمترین اقدام انتقال بیمار به ارتفاع پایین تر استبهطوری که کاهش ارتفاع در حدود300متربه طور چشمگیری باعث بهبود وضعیت بیمارمی شود.

-همانطور که ذکرشدیکی از اختلالات اصلیدر بدن بیماران کاهس مقدار اکسیژن در خوناست بنابر ای تجویز اکسیژن 100%به میزان 2تا3یر در دقیقه توصیه می شود.

-در موارد خفیف تر میتوان با کمی استراحت در همان ارتفاع واستفاده از اکسیژن و مصرف مایعات وغذاهای سبک وکم کردن فعالیت بدنی علائم ارتفاع زدگی رابرطرف کرد.

نکته : بهترین راه پیشگیری از ارتفاع زدگی , کاهش سرعت صعود به ارتفاعات است به طوریکه با افزایش ارتفاع , به مدت معین وکافی دز آن منطقه اقامت کرده وسپس صعود را ادامه داد وقبل از صعود نیز می توان از داروهایی مانند استازولامید وآسپرین تحت نظر پزشک استفاده کرد.

عوارض ارتفاع زدگی  

در شرایط کم اکسیژنی ارتفاعات فعالیت سیتم دفاعیبدن کاهش می یابد به همین دلیلافراد دجار عفونتهای مختلف می شوند مخصوصا بیماران مبتلا به صدنات ریوی مزمن که در ارتفاع بیماری آنها تشدید می گردد.بنابر این توصیه می شود که این افراد از صعود به ارتفاعات بالا خودداری نماید.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

فصل دهم

جستجو ونجات درکوهستان

در این بخش سعی شده است انواع حوادث وروش برخورد با حوادث کوهستان مختصرا توضیح داده شود.

حادثه چیست؟

حادثه رویدادی غیرمنتظره است که به طور ناگهانی اتفاق افتاده واجتماع کوچکی رادر برمی گیرد وقابل پیش بینی نمی باشد.

انواع حوادث وبلایا

الف- طبیع

به بلایایی اطلاق می شود که بر اثر قهر طبیعت صورت می گیرد.مانند سیل , زلزله

ب- تکنولوژی

به بلایایی اطلاق می شود که بر اثر اختلال در سیستم های که توسط پیشرفت تگنولوژی ایجا شده اند روی خواهد داد.

ج- انسانی به بلایایی اطلاغ می شود که توسط انسان به وقوع می پیوندد و می تواند از قبل برنامه ریزی شده باشد ولی برای ماناگهانی باشد . مانند تروریسم وبمب گذاری

د- اکولوژی

حوادثی که براثر پیشرفت تکنولوزی به وقوع می پیونددمانند گازهای گلخانه ای

امداد نجات

بر اثر وقوع این حوادث برای انسانهاکه در شعاع منطقه حادثه هستند مشکلاتی به وجود خواهد آمد که خودشان قادر به رفع این مشکلات نمی باشد وبحث از امداد ونجات به میان خواهد آمد که به کمک حادثه دیدگان  بپردازد.

هدف اصلی از امداد ونجات در حوادث ,  نجات جان مصدومین است یعنی اولویت دراین است که افرادزنده از کمک ما سود بردهووخامت حادثه کمتر شود.

بعداز معرفی امداد ونجات به تعریف جستجو ونجات ونجاتگر وشرایط حضور آن در یک تیم جستجو ونجات خواهیم پرداخت.

جستجو ونجات

به یافتن فردی که دچار مشکل شده وتلاش برای تسکین آلام ودردورنج وی به هر شکل ممکن وکم کردن ویااز بین بردن ضریب خطرجانی را جستجو ونجات می توان گفت.

نجاتگر

فردی را که برای کمک به انسانهایی که ناامیدانه چشم به کمک دیگران دوخته اند ونیاز مبرم به یاری دارنداقدام می نماید,چه در یک سیستم امدادی ویا به طور شخصی می توان  نجاتگر ناامید.

شرایط فیزیکی یک نجاتگرتیمخ جستج ونجات

1-قابلیت انجام کارهارا در شرایط متفاوت داشته باشد.( چابک باشد)

2-قدرت بدنی مناسب جهت انجام وظایف محوله را داشته باشد

3-قدرت تحمل فشارهای فیزیکی وروانی را داشته باشد .

4- دارای انعطافبدنی مناسبی باشد.

شرایط حضور یک نجاتگردر تیم جستجو ونجات

1-دریک تخصص خاص مهارت داشته باشد.

2-به محدودیت های خود کاملا شناخت داشته باشد .

3-فکر روشن وخلاقیت بالایی داشته باشد.

4-تمایل , اشتیاق وتوان کار با دیگران را داشته باشد.

5-توانایی فعالیت در یک برنامه مدیریتی جستجو ونجات را داشته باشد.

تربیت فعالیت در جستجو ونجات :

برای اینکه یک عملیات جستجو ونجات با موفقیت صورت گیرد و بدون تداخل  احیانا تلفات  به پایان برسد باید اصول ومراحلی را رعایت نمود که به اختصار به این مراحل  last گفته میشود.

مراحلlastعبارت است از :

1-تعیین موفقیت حادثه  locate

2-دستیابی به مصدوم  acces

3-تثبیت ورها سازی  stabilize

4-انتقال مصدوم transport

1-تعیین موقعیت حادثه

این مرحله احتیاج به وسایل ویژه و کسب اطلاعات  کاملازخود مصدومین حادثه یا آشنایان انها دارد. از جمله اینکه دقیقا مشخص شود که چه مدت باشد که حادثه روی داده است , مصدوم درحال انجام چه فعالیتی بوده یا قصد جه کاری داشته , جه نوع وسایل وامکاناتی همراه داشته , انفرادی ناپدید شده یا گروهی، آخرین مکانی که دیده شده، در چه منطقه ای ناپدید شده، وضعیت جوی زمان ناپدید شده و یا اگر با خود مصدم در ارتباط هستید با ید مشخص نماید که چه حادثه ای روی داده , دقیقا در کجا قرار داردواگر نمی تواند با دادن علائمی از قبی اینکه از کدام مسیر حرکت کرده است ( علائم ونشانه موجوددر مسیراعم از رودخانه , جنگل عسنگهای بزرگ دکل برق که در کنار ان می باشد ویا در هنگام حرکت آنهارا دیده است ) زمان ومقدار آسیب وارد شده به وی ع تعداد همراهان وحال عمومی آنها واگر درشب است با استفاده از نور چراغ قوه وآتش یا با فریادهای بلند موقعیت تقریبی خود را اطلاع دهد.

دراین مرحله باید از حداکثر امکانات از جمله نقشه های دقیق ,قطب نما , جی پی اس ,وسایل ارتباطی مانندبی سیموتلفن همراه , چرخبال وتجربیات گذشته بهره کافی را برد.

بعد از شناسایی ومشخص نمودن موقعیت تقریبی مصدوم هدف بعدی دستیابی به آن جهت ادامه عملیات جستجو ونجات می باشد.

2-دستیابی به مصدوم

برای دستیابی به مصدوم باید عمدتا عملیات نجات صورت پذیردکه همراه با مقداری عملیات کوهنوردی , گاه سنگ نوردی و گاهی نیزصعود وفرود توام می باشد. البته این مراحل باید توسط افراد آموزش دیده وباتجربه وزیر نظر افراد مجرب وبا صلاحیت صورت  بگیرد , جراکه علاوه براینکه در این مرحله نجات فرد حادثه دیده در میان است ممکن است خطراتی نیز خطراتی برای نجاتگران وجود داشته باشد.

جهت بالا بردن توان وآمدگی بدنی نجاتگران برای این مرحله باید ازقبل تمریناتی را در برنامه آموزشی برنامه ریزی کرد وقبلا از تمامی تجهیزات فنی که در اختیار دارید بازدید به عمل آمده باشد  تا از سلامت آنه مطمئن شوید وتمامی وسائلی راکه احتمال می دهید در حین عملیات کاربرد خواند داشت به همراه ببرید.

در تمامی عملیات های نجات باید از دانش فنی وتجربیات تک تک نجاتگران استفاده کرد , ولیکن همیشه یک نفر باید تصمیم نهایی رابگیرد ومسئولیت کنترل عملیات نجات نیز بر عهده وی می باشد .

در اینجا مواردی که برای رسیدن به مصدوم باید آموزش دید مختصرا توضیح خواهیم داد.

1-2-ایجاد کارگاه

تعریف کارگاه : کارگاه مکانی است که سنگنورد یا نجاتگر با استفاده از کارگزاری ابراز یا عوارض طبیعی ,جه عملیات نجات اقدام به حمایت خود ونفرات دیگر میکند .کارگاه باید توان تحمل وزن نجاتگر ومصدوم همچنین احیانا سقوط ویا فشارهای ناشی از آن را داشته باشد.

انواع کارگاه

الف:کارگاه طبیعی

با استفاده از عوارض موجود در منطقه عملیات ایجاد می شود مانند منقارهای سنگی , سنگ های مطمئن , درخت و…

ب:کارگاه مصنوعی

با استفاده از ابزارهایی مانند میخ , رول , شفت و… برقرارمی شود واز عوارض طبیعی استفاده نمی شود .

ج:کارگاه مشترک

این کارگاه به صورتی است که با بهره گیری از عوارض طبیعی و وکارگزاری ابراز به طور مشترک برقرار می شود .مانند استفاده از یک منقار سنگی وقراردادن یک شفت در در یک شکاف واستفاده مشترک که آن را کارگاه مشترک ویا توام می نامند.

کارگاه رول وزنجیر

یک روش مطمئن ایجاد کارگاه می باشد وبه علت استفادهاز دورول , زنجیر میانی  وحلقه های فرودیکی از کار آمد ترین کارگاهها می باشد .در این کارگاه ابتدادوعدد رول با فاصله به طوری که در یک راستای افقی نباشد برروی سنگ نصب می شود که با یک زنجیر بین صفحات رول باهم ارتباط برقرار می کند. که این کارگاه به علت فضای مناسب جهت فرود , صعود ,خود حمایت ونجات بسیار مناسب است.

کارگاه دومیخ

یکی از روشهای قدیمی ایجاد کارگاه که بسیار کاربرد دارد استفاده از میخ است که آن را می توان با زاویه وفاصله مناسب در شکاف سنگ کوبید ویک کارگاه مطمئن برقرار کرد.

این روش را با استفاده از سه میخ نیز می توان انجام داد که ضریب  اطمینان  بالاترینسبت به کارگاه دومیخ دارد.دراین کارگاه هر سه میخ فشار متعادلی را تحمل می نمایند.

-2-2- حمایت

نظر به این که اصولا کار کوهنوردی ونجات از خطرات بالایی برخوردار است لذا برای اینکه در حین فعالیت به ورزشکار ویا نجاتگر صدمه وارد نشوداز حمایت استفاده می شود.

در کوهنوردی وعملیات های نجات به روش های ذکر شده انجام می شود.

الف : حمایت قرقره

این روش در مراحل اولیه سنگنوردی وآموزش نجات صورت می گیرد وبرای بالا بردن توان سنگنوردیوتمرین وی می باشد.

در این روش ابتداطناب از یک کارگاه در بالای مسیرعبور داده شده  وبعد به نفر صعود کننده متصل می شود.از ابتدای نفر صعود کننده در حمایت به وسیله طناب می باشد  ودر هنگام سقوط حالت پاند ولی برای وی به وجود نخواهد آمد.

ب :حمایت سر طناب

در این روش یک نفر اقدام به صعود کرده ونفر دوم  از پایین ابتدا به صورت بدنی وپس از قرار دادن طناب در داخل حمایتهای میانی از آن به بعد به وسیله یکی از ابزارهای فرود مانند کارابین هشت یا گیری گیری صعود کننده را حمایت می کند.در این نوع حمایت به علت استفاده از حمایتهای میانی احیانا در هنگام سقوط حالت پاندولی به وجود می آید که باید قبلا به طور کامل تمرین شده باشد.

ج : حمای گرده ای

در این روش , حمایت از بالا صورت می گیرد .بدین صورت که ابتدا یک نفر یک نفر صعود کرده وبا ایجاد یک کارگاه در مکانی بالاتر اقدام به حمایت نفر دوم می کند تاوی صعود کرد وحمایت میانی قرارداده شده را در مسیر راجمع آوری نماید.

د : حمایت فرود

در عملیات های نجات هنگام پایین فرستادن مصدوم و یا فرود نجاتگران , بااستفاده از یک رشته طناب و مهار کردن آن در یک کارگاه دیگر از بالا , فرد فرود رونده را حمایت می نماید.

3-2- فرود

تعریف فرود

پس ایجاد یک کارگاه مطمئن به عنوان تکیه گاه به وسیله یک رشته طناب از شیب هاویا دیواره های سنگی ویا فضای معلق پایین آمدن را فرود می گویند که به دو صورت می توان انجام داد.

الف)بدون استفاده از وسایل فنی کوهنوردی

-فرود s

این فرود به دلیلشکل قرار گرفتن روی طناب برروی بدن فرد فرود رونده به این اسم معروف شده وتنها برای مواردی استفاده می شود , که شیبی تا حدود 60درجه باشد. به این صورت عمل میشود که پس از ثابت کردن یک سر طناب کارگاه , طناب را از میان پاها عبور داده و بعد از رد کردن از روی یک شانه ها با دست مخالف کنترل می شود.سپس اقدام به فرود می کنیم و برای ثابت کردن حرکت کافیست که با دستی که کنترل می کنیم هردو دست طناب راگرفته .طناب را ثابت کنید.

فرودsکارابین

دراین فرود ابتدا به کمک تسمه 3متری یک صندلی فرود درست کرده سپس با انداختن یک کارابین در داخل آن به همان روش فرود s طناب عبور داده با این تفاوت که به جای گذراندن طناب از میان پاها, آنرا از داخل کارابین عبور داده تا فشار کمتری برروی بدن وپاها باشد.

ب)استفاده از ابزار و وسایل فنی فرود (ابزارهای فرود درفصل یک توضیح داده شده اند)

فرود به کمک کارابین هشت : یکی از روشهای مناسب جهت فرود می باشد طناب را از هشت فرود عبور داده وسپس هشت فرود رابه وسیله یک کارابین پیچ دار به صندلی فرود متصل کردهبعد از آن میتوان اقدام به فرود رفتن کرد.

در این نوع فرود کنترل سرعت به کمک دستی است که ادامه طناب را گرفته است.به این صورت که هرجقدر سریعتر طناب داده شود سرعت فرود بیشتر شده ودر زمانی که به فرد مصدوم رسیده ویا به هر دلیلی باید ثابت ماندبه کمک برگردان طناب به روی کارابین هشت وایجاد گره در اصطلاح قفل کردن هشت می توان ثابت شد واقداماتمورد نظر را انجام دهد.

فرود با وسیله stop : یکی از مناسبترین ابزارهای موجود در بازارمی باشدکه کنترل سرعت فرود وثابت کردن طناب به کمک دستگیره ای است که در کنار آن قراردارد.اصول کار این وسیله به این صورت است که طناب از بین دوقرقره به صورت s عبور کرده وبا شکستی که به طناب می دهد حرکت را کنترل می کند.

مزیت این ابزار نسبت به شکل 8 در این است که اگر در احیانا درحین فرود مشکلی به وجود آید با رهاکردن دستگیره کنترل سرعت , دستگاه قفل کرده وفرد ثابت خواهد ماند.

لازم به یادآوری است که در هنگام فرود همواره باید یک طرف طناب که آزاد است را به کمکدست دیگر کنترل کند.

البته ابزارهای دیگری هم مانند گیری گیری ,  وینرسو و… جهت انجام عملیات فرود وجود دارد , که هر کدام کارایی ویژه خود را دارند ولیکن اصول کار همه آنها بر روی شکستگی می باشد که بر روی طناب  ایجاد می کنند.

3-تثبیت ورها سازی :

1-3- مرحله تثبیت

بعد از دستیابی به مصدوم توسط راههای ذکر شده ابتداضرورت تثبیت فیزیکی نجاتگر ومصدوم پیش می آید تا ازحوادث بعدی در حین انجام عملیات نجات و ارائه کمکهای اولیه جلوگیری شود وسپس تثبیت از نظر وضعیت پزشکی مصدوم می باشدکه فرد باید از نظر علائم حیاتی ودیگر موارد در وضعیت مناسبی قرار گیرد.

برای تثبیت فیزیکی می توان از یک کارگاه موقت بر روی عوارض طبیعی موجود ویا کمک تکه ای طناب یک کارگاه موقت بر روی طناب فرود ایجاد کرده و وضعیت نسبی مصدوم ونجاتگر را ثابت کرد وسپس مراحل دیگر  عملیات از جمله کمکهای اولیه وراههای نجات وانتقال را پیش بینی وبررسی نمود.

نکته :

اولویت بندی مرحله تثبیت از نظر فیزیکی یا پزشکی بر عهده با تجربه ترین و آگاه ترین نجاتگر شرکت کننده در عملیات خواهد بود ولزوماتثبیت فیزیکی مقدم بر تثبیت پزشکی نمی باشد.

2-3-مرحله رها سازی (نجات از دیواره)

         ضرورت این مرحله زمانی است که فرد مصدوم به علت حادثه ای در روی ارتفاعت سنگی ویا در فضا به صورت معلق قرارگرفته وقادربه ادامه مسیر نباشد در این حالت برای دستیابی به مصدوم باید اقدام به صعود ویا اینکه با ایجاد یک کارگاه در مکانی بالاتر از فرد اقدام به انجام  عملیات فرود نمود.

دراین مرحله باید از ابزارهای مختلف جهت نجات مانند انواع قرقره , گیری  گیری , یومار وغیره به درستی استفاده کرد تا ضریب ضریب خطر پایین آمده وزمان  انجام عملیات نجات  به

حد اقل برسد.

روشهای مختلفی جهت نجات از دیواره وجود دارد ولیکن یکی از مطمئن ترین آنها بالا کشیدن می باشد.

الف)بالا کشیدن توسط کارگاه فلاشن زوک ( یک به سه )

اصول کار به این صورت است که پس از ایجاد کارگاه یک نجاتگر به فرد مورد نظررسیده وطناب کارگاه فلاشن زوک را به صندلی مصدوم (در صورت نداشتن صندلی به سفره نجات) متصل می کند سپس دیگر نجاتگران مستقر در بالای کارگاه به طور هماهنگ شروع به کشیدن فرد به طرف بالا می کنند.این روش می تواند به کمک حداقل 2نجاتگر وحد اکثر 6نجاتگرانجام شود.در این روش وزن مصدوم به یک سوم تقسیم می شود.

وسایل موردنیاز

تسمه 2/5سانتی متری                              به اندازه ایجاد کارگاه

طناب استاتیک 11میلی متر                     یک حلقه

قرره یک طرفه                                       یک عدد

قرقره ساده                                             دوعدد

کارابین پیچ دار                                 پنج عدد

کارابین ساده                                    چهار عدد

یومار                                               یک عدد

سفره نجات                                     یک عدد

کلاه کاسکت                                  دو عدد

ب)بالا کشیدن توسط کارگاه جرثقیل :

کارگاه جرثقیل توانایی بالا کشیدن وحتی پایین دادن فرد یا شیئ را دارا میباشد ومزیت آن نسبت به فلاشن زوک در کم کردن مقدار نیروی مورد نیاز  می باشد که به کمک استفاداز چند قرقره وزن تقسیم شده وبرای بالا کشیدن نیروی کمتری نسبت به وزن فرد احتیاج می باشد.

کاربرد ویژه این کارگاه در بالا کشیدن از داخل چاه است که توسط یک سه پایه درامتداد چاه قرار می گیرد.

وسایل مورد نیاز

سه پایه نجات از چاه                                یک دستگاه

طناب استاتیک 11میلی متری                   یک حلقه ( به نسبت ارتفاع مورد نیاز)

قرقره دوبل                                              یک عدد

قرقره یک طرفه (ترمزدار)                        یک عدد

قرقره تکی                                               یک عدد

کارابین پیچ دار                                        پنج عدد

کارابین معمولی                                     چهار عدد

کلاه کاسکت                                       دوعدد

سفره نجات                                          یک عدد

نکته : تنها عیب این سیستم , اتلاف طناب است. بدین صورت که به دلیل عبور طناب از قرقره های متعدد حداکثر به اندازه   از طول حلقه طناب را میتوان استفاده کرد.

ج)یکی دیگر از روشهای نجات ازدیواره اقدام به پایین فرستادن مصدوم است.

1- عدم حرکت وناتوانی مصدوم در عبور از دیواره سنگی

در این موارد نجاتگران اقدام بر برپایی یک کارگاه در مکانی بالا تر از مصدوم کرده سپس یک نجاتگر خود را به فرد مورد نظر می رسان وبا کمک از کارگاه اصلی اقدام به پایین فرستادن مصدوم می کنند.

بدین ترتیب که نجاتگر پس ازرسیدن به فرد ابتداوضعیت خود ومصدوم رابه وسیله خود حمایت تثبیت کرده واگر ازنظر پزشکی مشکلی جهت انتقال نباشد اقدام به پوشاندن سفره نجات برای فرد می کند.

بعد از آماده شدن فرد وهماهنگی با نفرات مستقر در کارگاه توسط یک رشته طناب (به جزءطناب فرود نجاتگر )شروع به پایین فرستادن فرد می کنند.

نجاتگر مستقر در کارگاه اصلی توسط یک عدد راک ROCK  ویا یکی دیگر از ابزارهای فرود می تواند فرد را حمایت کرده وبا سرعت مطمئن به هدایت نمائید.

نکته :

قبل ازاقدام به پایین فرستادن باید اطمینان حاصل شود که طول طناب موجود به سطح زمین ویا نقطه ای مطمئن (از نظر فیزیکی) که برای نجاتگر ومصدوم خطری وجود نداشته باشد , خواهید رسید.

2-زمانیکه فرد در میان مسیر فرود به هر دلیل قادر به ادامه حرکت نباشد

در صورتی که فرد به دلایل مختلف از جمله فشار بیش از حد یاگیر در قطعات ابزار فرود , قفل شدن خود حمایت فرود (پروسیک)ویا مواردیکه مصدوم بیهوش شده وقادر نباشد ادامه فرودرا طی نماید, برای کمک در این مواقع نجاتگر باید مراحل زیر را انجام دهد.

• طناب فرود خودرابرروی کارگاه اصلی ثابت نمایید.
• به کمک یکی از ابزار های فرود خود را به فرد مورد نظربرسانیدسپس وضعیت خود را ثابت نمایید.
• توسط یک طنابچه وگره پروسیک ویا یومار یک کارگاه موقت بر روی طناب فرود خود ایجاد کنید.
• انتهای طناب فرود خود رابه شخص متصل کرده وتوسط ROCKیا شکل هشت بر روی کارگاه موقتدنباله طناب را ثابت نموده وگره بزنید.
• جهت آزاد کردن ابزار فرود به کمک یک یک طنابچه دو متری واستفاده از کارگاه موقت (به عنوان یک قرقره جهت تغییر جهت اعمال نیرو) اقدام به بالا کشیدن فرد کرده تا فشار را از روی طناب وابزار فرود برداشته شود وبتوانید طناب اولی را آزاد نمایید.
• دراین حالت تمام وزن فرد برروی دنباله طنابچهوکارگاه موقت میبا.
• سپس به آرامی طنابچه را شل نموده تا فشار وزن فرد برروی دنباله طناب فرود شما که توسطROCKثابت شده است ,وارد شوید.
• در این زمان طنابچه را می توانید آزاد کنید.
• در حالیکه وزن فرد برروی کارگاه موقت انتقال داده شده میتوانید گره طناب را باز نموده وبا سرعت مطمئنه اقدام به پایین فرستادن نمایید.
• پس از رسیدن فرد به نقطه ای مطمئن وآزاد کردن طناب , جون فشار ازروی کارگاه موقت برداشته خواهد شد به راحتی کارگاه موقت را باز نموده و خود نجاتگر اقدام به فرود می نماید.

4- انتقال مصدوم

حمل مصدوم

جابجایی یا انتقال مصدوم به روش مناسب از محلی به محل دیگر را حمل گویند.