پایگاه علمی سعید سان دانلود رایگان مقالات علمی کنفرانس و ژورنال
افزایش روز افزون تعداد خودروها و حاکمیت آنها بر فضاهای همگانی، سطح ایمنی شهروندان را پایین آورده و افزایش تصادفات عابرین پیاده را به دنبال داشته است. برای اولین بار در دهه 70 کشورهایی همچون هلند و آلمان مطالعات وسیعی در زمینه افزایش ایمنی در شهرها انجام داده اند که نتایج آن این کشورها را به رویکردهای گوناگون آرام سازی ترافیک هدایت کرده است.
در واقع واژه و مفهوم «آرام سازی ترافیک» توسط کشورهای اروپایی مطرح شده است که بیانگر طیفی از متدهاست برای آرام کردن سرعت حرکت اتومبیل و نه لزوما ممنوع کردن استفاده از آن در محله های شهری و محدوده های اطراف مدارس. می توان گفت آرام سازی ترافیک راهکاری است میانه رو و کاربردی تر نسبت به طرحهای ممنوعیت مطلق ورود خودرو و یا غلبه اتومبیل بر فضاهای عمومی شهرها.
سه روش متداول برای ایجاد محدوده های آرام سازی ترافیک وجود دارد، یکی از آنها ایجاد محدوده هایی تحت عنوان «زون30» است، ویژگی بارز آنها اعمال محدودیت سرعت حرکت وسایل نقلیه موتوری به حداکثر km/h 30 است. متد دیگر آرام سازی ترافیک ایجاد محدوده هایی تحت عنوان « فضای تبادل اجتماعی( فضاهای ملاقات)» است که همه انواع وسایل نقلیه مجاز به ورود به آن هستند، حداکثر سرعت مجاز در آنها km/h 20 می باشد. سومین روش ایجاد محدوده هایی تحت عنوان «فضاهای پیاده یا پیاده راه» است که در آنها معابر به صورت دایمی یا موقتی به عبور و مرور عابرین پیاده اختصاص یافته است.
خصوصیات بارز این محدوده ها ویژگیهای فیزیکی خاص شبکه ی معابر این محله ها و برخورداری از کف سازی و مبلمان شهری ویژه، نصب رادار و تابلو و علائم خاص می باشد.
تجربه شهرهای اروپایی نمایانگر تاثیرات مطلوب آرام سازی ترافیک بر افزایش ایمنی عابرین پیاده و کاهش تعداد و شدت تصادفات شهری است.
در مراحل تهیه و اجرای این طرحها شهروندان و ساکنان این محله ها بصورت علنی از طریق رسانه های جمعی (کنفرانس های مطبوعاتی، روزنامه ها و مجلات محلی)، انجمن های طرفدار حمل و نقل آرام و نیز از طریق تبلیغات اطلاع رسانی خواهند شد.
روشهای متداول آرام سازی ترافیک در محله های شهری
الف- زون 30 (Zone 30)
ب- فضای تبادل اجتماعی یا فضای ملاقات (Living streets)
ج-فضای پیاده یا پیاده راه (Pedestrian zones)
این فایل ورد در 10 صفحه به خدمتتون ارئه میشود.